Oranje-hockeysters beleven emotioneel inhaalmoment na gewonnen WK-finale
"Hoe voelt dat nou, om wereldkampioen te zijn?", wil de moeder van hockeyster Sabine Plönissen weten na de 3-1 zege in de finale tegen Argentinië. Een echt antwoord krijgt ze niet van haar dochter. De verdedigster heeft nog even nodig om alles in zich op te nemen. "Wat gebeurt hier allemaal?", is het enige dat ze uit kan brengen.
In het voorbije halve uur heeft Plönissen met natte ogen de laatste minuut van de WK-finale beleefd, al haar teamgenoten geknuffeld, een ereronde gelopen, een gouden medaille om haar nek gekregen en uit volle borst meegezongen met het 'We Are the Champions' dat uit de speakers knalde.
En nu staat ze aan de zijlijn even bij te komen bij haar ouders. Heel even dan, want hop, daar is Laura Nunnink die Plönissen de wereldbeker in de handen duwt en een foto maakt van het hele gezin en de trofee.
Inhaalmoment
De familie Plönissen is lang niet de enige die aan het hek staat om hun dochter te omhelzen. De foto met wereldbeker hangt straks ook aan de muur in huize De Waard, Sanders en Keetels. En ook bij alle andere ouders van de kersverse wereldkampioenen. Ze zijn er allemaal. Wat de speelsters vanwege de coronapandemie in Tokio niet konden, een bijzonder moment in hun carrières delen met familie, wordt in het Spaanse Terrassa uitvoerig ingehaald.
Bekijk hieronder de samenvatting van de WK-finale en de reacties van aanvoerster Marloes Keetels en interim-bondscoach Jamilon Mülders:
De taferelen aan de rand van het veld doen denken aan hoe diezelfde ouders tien, vijftien of twintig jaar geleden al leunend over de hekken ongetwijfeld trots zullen hebben gekeken naar de eerste hockeywedstrijdjes van hun dochters. Er is, op die enorme bokaal na, eigenlijk niet veel veranderd. Zeker als de muziek uitgaat in Estadi Olympic en de eerder met vooral luidruchtige Argentijnen volgepakte tribunes leeggestroomd zijn.
Emoties
Voor die fans mag de avond voorbij zijn, voor de speelsters van Oranje is die pas net begonnen. "We gaan de hele nacht door", glundert Yibbi Jansen. Ze krijgt een kus van haar vader, oud-keeper Ronald Jansen, die voor de gelegenheid een Oranje-shirt heeft aangetrokken uit 1998, het jaar dat hém WK-goud opleverde.
Yibbi haalt ondertussen de mooiste momenten uit de finale terug. Natuurlijk heeft ook zij genoten van die prachtige aanvallen die een aantal fraaie goals opleverden, maar het allermooiste was wat haar betreft toch het juichen na die doelpunten. "Dat was echt prachtig. Er kwam zó veel emotie los bij iedereen."
Emoties waren er ook na het laatste fluitsignaal. Bij veel speelsters rolden de tranen over de wangen. Arm in arm liepen ze naar het podium. En een uur later blijven ze elkaar in de armen vliegen. Zo krijgt moeder Plönissen toch een antwoord op haar vraag.
