'Ik moét slapen, denk ik alsmaar'
Deborah (29) uit Almere heeft al sinds haar dertiende last van slaapproblemen. Ze heeft moeite met inslapen en als ze wakker wordt, slaapt ze moeilijk weer in. "Jarenlang ging ik rond middernacht naar bed en sliep ik om 6 uur 's morgens nog steeds niet. Vervolgens lag ik tot in de middag in bed. Sinds ik een kindje heb, gaat het iets beter. Al pieker me nog altijd suf en krijg stress van het niet kunnen slapen: ik moét slapen, denk ik alsmaar."
Nederlanders slapen wel genoeg maar niet goed genoeg, blijkt uit onderzoek van de Hersenstichting.
Deborah raakt zo oververmoeid dat ze er pijn in haar lichaam van krijgt, waardoor ze weer niet kan slapen. Het is een vicieuze cirkel. Hoe haar slaapproblemen zijn ontstaan, weet ze niet. "Dat is ook voor mij de grote vraag. Ik had destijds ook last van depressies en volgens mijn huisarts gaat slapeloosheid daar vaak mee samen."
Ook deze vrouw (niet Deborah) had last van slaapproblemen, vertelt ze aan slaaptherapeute Ingrid Verbeek:
Onbegrip
Vooral het onbegrip waar ze op stuit in haar omgeving vindt Deborah lastig. "Iedereen is wel eens moe, kom toch je bed uit, hoor je dan. Vooral toen ik in de puberteit zat - want pubers zijn nou eenmaal vaak moe. Maar bij mij bleef slapeloosheid ook na mijn puberteit nog een probleem." Ze werd getest op bloedarmoede en gebrek aan vitamine B, maar ook na kuurtjes hielden de klachten aan.
Ze klopte aan bij het Vermoeidheidscentrum in Lelystad, een alternatieve kliniek. "Daar moest ik een hoog bedrag voor een onderzoek neertellen, waar uiteindelijk uit bleek dat ik niet in een remslaap kon komen. Mijn lichaam raakte al uitgeput van een kleine activiteit. Ik kreeg alternatieve medicatie mee, à 150 euro per maand."
Omdat ze naast haar studie geen energie over had om te werken en de medicatie niet werd vergoed, begon Deborah daar niet aan. In plaats daarvan zocht ze hulp bij een psycholoog. Na twee jaar sessies volgen zou ze overstappen op cognitieve gedragstherapie. Ook hiervan zouden de kosten niet worden vergoed door de zorgverzekeraar. Maar de kosten kon ze met haar uitkering niet opbrengen. Ten einde raad vond ze een alternatief. "Vaak rook ik 's avonds voor het naar bed gaan daarom maar een blowtje. Dat helpt. Ik weet dat het niet goed is, maar als je zo uitgeput bent, is het moeilijk om het te laten."
Sinds de komst van haar kindje lijkt het beter te gaan. "Dat kost mij zoveel energie, dat ik 's avonds tegelijkertijd met hem naar bed ga." Ze heeft onlangs haar studie weer opgepakt. "Ik ben al sinds mijn dertiende vermoeid. Het belemmert mijn leven ontzettend, maar ik hoop dat het nu toch langzaamaan echt wel beter zal gaan."
