In het park aan de voet van het stadion waar de Democraten vier dagen lang hun nieuwe presidentskandidaat huldigen, groeit een geïmproviseerd tentenkamp. De bewoners vullen koelboxen met flesjes water, om gratis uit te delen aan hen die vechten om gehoord te worden.
Zo'n tien meter van het kamp vandaan begint de beveiligde zone, omringd door een dubbel hek. Tegen dat hek aan staat een grote menigte mensen, gewapend met spandoeken, borden, poppen en doodskisten. Aan de andere kant van het hek begeven de gedelegeerden zich naar het stadion.
Bij iedereen die passeert, barst er een gebrul los uit de menigte. "Een stem op Hillary van jullie, is een stem voor Trump van ons!", wordt er geroepen. Net als: "luister naar je mensen, we zullen nooit als een front achter haar staan!"
"We willen dat ze naar ons luisteren, naar de mensen. Niet naar de leiding van de partij", zegt Billy Taylor, een van de organisatoren van de protesten in Philadelphia. "Als ze ons willen vertegenwoordigen, kan dat alleen door Bernie Sanders te nomineren."
In Cleveland, waar de Republikeinen vorige week Donald Trump als hun kandidaat presenteerden, was er opstand. Op straat en in de conventiezaal, onder de gewone Amerikaanse kiezers en de gedelegeerden. Ze zijn het niet eens met de gekozen kandidaat. Bij de Democraten in Philadelphia gebeurde eigenlijk hetzelfde.
Niet alleen op straat is er veelvuldig protest, ook in de conventiezaal proberen aanhangers van Sanders de nominatie van Hillary Clinton te voorkomen. Niet eerder leken de Amerikanen zo ontevreden met de keuze die ze tijdens de presidentsverkiezingen krijgen voorgeschoteld.
Beste strategie
"Er is een groeiende kloof tussen de politiek en het Amerikaanse volk", zegt Mark Landler. Hij volgde als correspondent Clinton en Barack Obama jarenlang op de voet voor de New York Times en schreef over hen het boek Alter ego's.
"De Republikeinen beantwoorden de onvrede door outsider Trump te nomineren. De Democraten proberen het op te lossen door met de politiek van Sanders te flirten, maar wel een establishment-kandidaat te kiezen die jarenlang belangrijke posities heeft bekleed. Wat de beste strategie is zullen we in november zien."
Ik wil een kandidaat die luistert naar mij en niet handelt uit eigenbelang,
Maar vooral voor de jonge kiezers is de flirt met Sanders niet genoeg. Ze krijgen het gevoel geen keuze te hebben tijdens de verkiezingen, aangezien ze zich door geen van de genomineerde kandidaten vertegenwoordigd voelen. Veel van hen twijfelen daarom ook of ze überhaupt moeten gaan stemmen.
"De Republikeinen en de Democraten vormen eigenlijk een grote partij met homogene leiders van de gevestigde orde. Het is een club in Washington met exclusief lidmaatschap, iedereen helpt elkaar en houdt het systeem in stand. Ik wil een kandidaat die luistert naar mij en niet handelt uit eigenbelang", zegt protest-organisator Taylor.
Akilah Ensley is vice-voorzitter van de Jonge Democraten. Als gedelegeerde voor de staat North-Carolina stemt ze op Hillary Clinton, ondanks het feit dat veel van haar leeftijdsgenoten dat niet zullen doen.
"Ik zie hoe boosheid over de ongelijkheid in dit land de betrokkenheid bij kandidaten als Sanders versterkt. Het is belangrijk dat we de mensen die zich niet kunnen identificeren met een partij toch erbij gaan betrekken. De Democraten zijn er voor iedereen dus als we weten wat hun zorgen en wensen zijn, kunnen we daarmee aan de slag."
De VS was nog nooit zo verdeeld als nu. Het is Obama niet gelukt de kloof te dichten.
Volgens NYT-correspondent Landler zal het een zware klus worden voor de nieuwe president om deze groep voor zich te winnen. "Het land was nog nooit zo verdeeld als nu. Obama beloofde de kloof te dichten, maar dat is hem niet gelukt en dat is misschien wel zijn grootste falen."
Mocht Clinton president worden, dan heeft Landler wel een sprankje hoop. "Hillary zal het lastig krijgen, maar ze is een goede onderhandelaar en bruggenbouwer, misschien een betere dan Obama."
