Alles was 'donker' voor atlete Klaver, nu is ze van 'emotieloos, boem, doorgaan'
Teleurstellingen te boven komen? Pas gewoon de struisvogelmethode toe, lacht Lieke Klaver. Ze kan het van harte aanbevelen. Steek na een deceptie gewoon even lekker de kop in het zand en doe alsof er niets is gebeurd. Succes gegarandeerd, aldus de ervaringsdeskundige.
Wereldrecord op de gemengde 4x400 meter in rook zien opgaan door een val van Femke Bol in de laatste meters? Goud misgelopen? Naast een bonus van 100.000 dollar gegrepen? Klaver, lachend: "Waar heb je het over?"
Loslaten
Na een periode waarin ze met zichzelf worstelde, is de 25-jarige atlete weer terug bij zichzelf, zoals ze het noemt. Ze verstaat op de WK in Boedapest de kunst van het loslaten als nooit tevoren.
Als voorbereiding op de halve finale 400 meter van maandagavond staart ze tegenwoordig voor zich uit en trekt ze zich terug met een koptelefoon op haar hoofd. Soms om ontspannen muziek te luisteren, soms om zich af te sluiten van de buitenwereld en gewoon te kunnen genieten van de stilte.
Ze verspilt niet langer energie omdat ze sentimenteel is. "Daar heb ik geen zin meer in. Ik ben tegenwoordig anders rond wedstrijden. Emotieloos. Boem, doorgaan."
Nog maar vijf maanden geleden zag het leven van Klaver er geheel anders uit. Ze liep in maart tegen mentale blokkades aan, al heeft ze nog altijd geen idee wat haar precies overkwam.
"Ik weet niet precies hoe dat werkt in je brein. Ik voelde dat ik, hoe zal ik het zeggen, heel diep zat. Wankel, ja. Eigenlijk voelde ik me gewoon heel slecht."
Burgerlijk bestaan
Een ingeschakelde psycholoog deed Klaver de mentale problematiek in perspectief zien. "Ik heb geleerd het te begrijpen. Omdat ik eerder dit jaar heb aanvaard dat ik me heel slecht voelde en alles donker voor me was, heb ik het allemaal over me heen laten komen. Ik zag wat er met me aan de hand is en luisterde naar mijn gedachten. Dan wist ik wat er met me aan de hand was en kon ik er naar mezelf eerlijk over zijn."
"Sindsdien ben ik niet meer bang als zoiets me overkomt. Dan denk ik alleen maar: het hoort gewoon bij me. En vervolgens ga ik gewoon verder met dagelijkse dingen."
Ik zie heel veel mensen van mijn leeftijd die te veel op hun bordje hebben.
Sinds ze de mentale problematiek omarmde, geniet Klaver weer van de meest triviale zaken. "Ik zit 's avonds thuis weer gewoon lekker op de bank. En daar ben ik vet blij mee."
Het bijna burgerlijke bestaan dat ze soms leidt, ontlokt bij haar af en toe een smakelijke lach. In haar zoektocht naar rust maakt ze tegenwoordig kruiswoordpuzzels en andere breinkrakers. Met veel gevoel voor zelfspot: "Goh, denk ik dan, ik ben pas 25 en maak nu al een woordzoeker."
Jim Courier
Klaver vaart wel bij die geestelijke afleiding. Nee, zo extreem als de Amerikaanse oud-tennisser Jim Courier maakt ze het niet. Die bladerde in de jaren negentig als experiment tussen de sets door in boeken, in een poging al lezend een frisse mindset te krijgen.
"Ik heb daar niet de concentratie voor. Ik neem die puzzelboekjes gewoon lekker mee en ga op mijn kamer met een kop koffie mijn hoofd leegmaken. Dat werkt."
De openhartigheid waarmee Klaver over haar mentale strubbelingen praat, is opmerkelijk. Het feit dat ze om zich heen ziet dat ze niet de enige twintiger is die hiermee worstelt, sterkt haar in het idee dat hetgeen ze te berde brengt allang geen taboe meer is.
Klaver maakt graag gebruik van het feit dat ze de laatste jaren is uitgegroeid tot een van de boegbeelden van de vaderlandse atletiek.
Ik heb nooit van mijn leven leren rusten.
"Ik zie heel veel mensen van mijn leeftijd, die gewoon studeren of werken, ook heel veel last hebben van het feit dat ze te veel op hun bordje hebben. Het lijkt soms wel alsof je geen rust meer mag hebben."
"Onze Generatie Z wordt weleens verweten allemaal een burn-out te hebben, overspannen te zijn of het gewoon lastig te hebben. Sommigen vinden dat een teken van zwakte. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je het er niet over mag hebben. We moeten het er júíst over hebben."
"Wanneer je je rot voelt: zeg het gewoon. En al helemaal wanneer je je langere tijd ellendig voelt. Want zo abnormaal is het niet als je soms enge gedachtes krijgt en je afvraagt wat er zou gebeuren wanneer het plafond naar beneden stort. Wanneer mensen van mijn generatie zich daarin herkennen, hoop ik dat ze weten dat het niet vreemd is en gewoon rustig kunnen ademhalen."
Ho, stop, genoeg
In Klavers optiek laten haar klachten zich betrekkelijk eenvoudig verklaren. "Ik heb nooit van mijn leven leren rusten. Als je dat niet doet op momenten van grote spanning en stress, trekt je lichaam vanzelf aan de noodrem. Zo van: ho, stop, genoeg."
Ze wil dan ook niet spreken van een burn-out. "Overkomt zoiets je, dan lig je er echt een tijdlang uit. Ik houd het er zelf op dat ik een tijdje een beetje ziek ben geweest. Eigenlijk kun je niet echt een label plakken op hetgeen mij is overkomen. Misschien zou je eens aan een psycholoog moeten vragen hoe dit heet."
Het zal haar een zorg zijn welk stempel ze heeft. "Ik voel me tegenwoordig beter dan ooit. Dat is waar het om draait."
