Klaver gaat door 'eng proces' na succes EK indoor: 'Ik moest steeds huilen'
Het stond, gedrukt en wel, op de kaft van de presentatiegids van de FBK Games, die voor hun beider neus lag en 'dus' is het waar. 'Femke Bol en Lieke Klaver, Stars of the Meet'.
Ster aan het firmament van de mondiale atletiek zijn, de beide Nederlandse vrouwen hebben er nog altijd een beetje moeite mee om het te bevatten. "Een droom die uitkomt", noemde de 23-jarige Bol het dinsdag, tijdens de perspresentatie van het atletiekevenement dat op 3 en 4 juni in Hengelo plaatsvindt.
Stilte
Aan die droom ging voor de 24-jarige Klaver een nachtmerrie vooraf. De vrouw die de afgelopen jaren opbloeide in de slagschaduw van maatje Bol stond begin maart tijdens de EK indoor in Istanboel ineens zelf volop in de schijnwerpers, na haar zilveren medaille op de 400 meter.
Waar Bol na afloop van het toernooi de Turkse nacht in ging om haar Europese titel op datzelfde nummer te vieren, verkoos Klaver die zondagavond de stilte van haar hotelkamer. Het was het begin van wat ze nu omschrijft als "een eng, maar leuk proces".
Klaver wil er, in retroperspectief, maar dit over zeggen. "Ik ben blij dat ik het heb meegemaakt. Ik heb heel veel over mezelf geleerd. De timing had in ieder geval niet beter kunnen zijn."
Klaver is het type atleet dat zich in zichzelf verdiept. Ze werkt al geruime tijd met een psycholoog, verslijt boeken over het menselijk brein en denkt de psyche van de topsporter enigszins te kunnen doorgronden.
"Toch vind ik het nog altijd lastig om te omschrijven wat me in die periode nou precies overkwam. De prikkels die tijdens de EK indoor in Istanboel op me afkwamen, waren nihil. Alles wat daar op me afkwam, ging als het ware langs me heen. De WK van 2022 in Eugene waren wat dat betreft veel intenser. Wat er toen na mijn vierde plaats op de 400 meter op me afkwam, dát was pas veel."
Nooit rust
De trots die ze daar voelde over haar prestatie was vele malen groter dan alles wat ze ooit daarvoor meemaakte, klinkt het. "Ik heb nooit de rust gekregen om dat een plekje te geven. Door het drukke programma ontbrak het me gewoon aan tijd om na Eugene mentaal weer een beetje in balans te komen."
Die zilveren indoormedaille van Istanboel op dezelfde afstand was, vergeleken daarbij, niet meer dan de spreekwoordelijke druppel, zegt ze nu. "Klein, maar groot genoeg om de overvolle emmer te doen overlopen."
Bekijk hieronder de zilver EK-race van Lieke Klaver.
Klaver kreeg, net als haar teamgenoten, van haar trainer Bram Peters één week verlof om fysiek en mentaal bij te komen van de Europese titelstrijd. Pas daarna zou de aanloop naar het pre-olympische buitenseizoen worden aangevangen. Op de eerste de beste dag op Papendal ging het evenwel mis.
Klaver: "Ik voelde meteen al dat het te vroeg was om weer te beginnen met trainen. Eigenlijk stapte ik met gezonde tegenzin de baan weer op. Ik twijfelde serieus of ik aan Bram moest vragen of ik wat langer rust kon krijgen. Maar ja, ik zat nou eenmaal in die flow, hè? Bovendien had ik een week eerder in Istanboel uitstekend gepresteerd."
'In één klap kwam alles eruit'
"In de ochtend hadden we een looptraining op het programma staan. Die ging best aardig. Alleen voelde ik me zó rot. De tranen prikten de hele tijd al in mijn ogen. 's Middags hadden we een krachttraining. Ik voelde me zo ellendig dat ik niets begreep van het schema dat we uitgedeeld kregen."
Toen Klaver daarop ook nog eens haar enkel stootte, brak er iets in haar. "Bám! In één klap kwam alles eruit. Ik was boos op alles en iedereen en wilde alleen maar weg uit die krachtruimte. Naar huis. Niemand zien. Niemand spreken."
Klaver verliet Papendal, sloot zich op in haar appartement, zette een week lang haar telefoon uit en zegde alle afspraken af. Ze sloot de gordijnen en deed die dagenlang niet meer open.
"Elke prikkel, elk geluidje was te veel... Het enige dat ik kon, was wezenloos voor me uit staren. Ik moest steeds huilen. Ik was gewoon, eh, ja. Wat was ik eigenlijk?"
Enorme legpuzzel
Op advies van haar psycholoog stortte Klaver zich op een enorme legpuzzel. "Ik had er toevallig nog twee liggen. 1.500 stukjes. Zodra mijn concentratieboog niet meer gespannen stond, moest ik ermee stoppen."
Het in elkaar leggen van de twee puzzels, een zogeheten Wasgij en een straatbeeld van regenachtig Los Angeles, werkte bijna hypnotiserend. "Het telkens focussen op één puzzelstukje was bevrijdend. Rustig kijken, niet te veel bewegen. Je hoeft niet na te denken en bent tegelijkertijd toch bezig. Ik trad als het ware buiten mezelf."
Lachend: "Zolang ik niet met stukjes ging gooien, was het goed."
Klaver haalde in die periode ook veel slaap in. Na drie weken kon ze het aan om de draad weer op te pikken.
Ze is blij dat ze zo open is geweest naar Peters. "Ik heb altijd geleerd om te praten over mijn emoties. Als iets me dwars zit, zeg ik het. Dan weet Bram waar hij aan toe is, ben ik het kwijt en kunnen we onze weg vervolgen."
"Ik moet nog een tijdje mee. De Olympische Spelen van 2032 in Brisbane zijn mijn einddoel. Als ik me dan nu al mentaal opbrand, haal ik dat niet."
Persoonlijk record
Om die reden legt Klaver zichzelf ook geen doelstellingen op. Ze is niet schatplichtig aan die vierde plaats van de WK in Eugene en het ook niet aan haar stand verplicht om tijdens de WK van 2023 in Boedapest een medaille te behalen, klinkt het.
"Ik vind het knap als mensen uitspreken dat ze dit en dat willen winnen. Voor mij is het genoeg om een persoonlijk record te lopen. Dan zie ik wel wat het waard is."
