Wel of geen EK voor Vetter? Vader en dochter zijn het nog lang niet eens
Het was de dag na de zeven onderdelen dat meerkampster Anouk Vetter stram over de campus van de Universiteit van Oregon schuifelde. Mentaal volledig uitgewrongen en lichamelijk nog altijd uitgeput bewoog ze zich met een grimas voort rond haar tijdelijke onderkomen in Eugene.
De ongemakken waren evenwel geen partij voor de blijdschap over twee geslaagde dagen WK atletiek, die haar zilver en een Nederlands record van 6.867 punten opleverden.
Waar ze ook ging, vader en trainer Ronald Vetter was nooit ver weg. Hij herkende de pijntjes waar zijn dochter mee kampte maar al te goed. "Het lijf is boos op haar."
Slecht plan
Er werd door beiden teruggekeken en, vooral, vooruitgeblikt. Of Vetter volgende maand deelneemt aan de Europese titelstrijd in München? Jazeker, lachte de atlete. "Waarom niet?"
We gaan nu eenmaal geen laxeermiddel in Thiams koffie doen.
Op die retorische bedoelde vraag had Ronald Vetter een opmerkelijk minder positief antwoord klaar. "Omdat het een slecht plan is", oordeelde hij. De 66-jarige Amsterdammer refereerde aan het tafereel dat zich maandagavond na de wedstrijd afspeelde buiten het Hayward Field Stadium. "Toen we vanuit het stadion terugliepen naar onze kamers kwamen ineens de EK ter sprake. 'Ik weet niet of het nou zo'n goed plan is om daar te starten', zei Anouk toen."
Aan het begin van het post-olympische seizoen maakte Ronald Vetter een planning met daarop de belangrijkste wedstrijden van jaargang 2022. "En daar stonden de Europese kampioenschappen dus niet op."
Dat hij 17 en 18 augustus, de dagen waarop in München de meerkamp is gepland, in zijn agenda niet met rood omcirkelde, was niet geheel zonder reden. "Dít is Eugene, dít is waar het om draait. Híer moet je presteren, want dít is een mondiaal toernooi."
Inferieur toernooi
Hij wilde er maar dit mee zeggen. "Met alle respect voor de prestaties die op de EK geleverd gaan worden, maar voor mijn gevoel is dat een inferieur toernooi. Tweede keuze. Hier in Eugene komen de allerbeste atleten ter wereld bij elkaar. Waarom zou je dan een maand later wéér een meerkamp doen?"
Drie zevenkampen in één jaar tijd is in zijn optiek het absolute maximum dat het lijf van een atlete aankan. Vetter startte in mei tijdens de befaamde Hypomeeting in Götzis en werkte aan de Amerikaanse westkust de meerkamp van haar leven af. "Ze heeft hier een unieke prestatie verricht", aldus haar vader.
Hij snapt het enthousiasme van zijn 29-jarige dochter wel, benadrukt hij. "Voor haar is atletiek emotie. Reken maar dat die Duitsers volgende maand een mooi toernooi organiseren. Anouk vindt zo'n EK geweldig. Maar starten in München is puur roofbouw plegen op je lichaam. Een zevenkamp is een onvoorstelbare belasting."
Met gevoel voor overdrijving: "Een 100 meter lopen, dat is een makkie. Je doet je ding en bent klaar. In de meerkamp moet je onderdeel na onderdeel goed zijn. Het is alsof je eerst vier, en de dag erop drie eindexamens doet. En dat terwijl je net zoveel tijd hebt om je huiswerk te doen als die sprinter op de 100 meter."
Om de tafel
Laat het duidelijk zijn, haastte hij zich daar aan toe te voegen. "Uiteindelijk is zij het die beslist of ze meedoet aan de EK. Als coach is het mijn taak emoties te filteren en af te gaan op de rede. Ach, Anouk en ik moeten over een week maar eens om de tafel gaan zitten. Dan kijken we wel verder."
Zo veroverde Anouk Vetter het zilver op de zevenkamp:
Anouk Vetter is van nature nu eenmaal niet ideaal gebouwd voor de rondgang langs zeven onderdelen, zegt hij. "Ze is geen aerobe atlete, iemand die het van duurvermogen moet hebben. Het is puppy power. Eén en al explosiviteit. Ze is extreem sterk."
Diep in zijn hart zou hij als pure liefhebber maar al te graag zijn dochter in München zien aantreden. Al was het maar omdat de Europese titelstrijd het laatste toernooi wordt van Charles van Commenée, de scheidende hoofdcoach van de Atletiekunie.
Flapdrol
Het respect tussen beide Amsterdammers is groot. De twee zestigers vullen elkaar aan, zegt Ronald Vetter. "Charles zet iedereen onder druk. Atleten én coaches. Het lijkt soms wel of hij bezig is kinderen op te voeden."
Ook in Eugene liftte Ronald Vetter gretig mee op de kennis van Van Commenée, die tussen 2008 en 2012 de Britse wereldtopper op de zevenkamp Denise Lewis trainde.
"Die man heeft zoveel ervaring, waarom zou ik daar geen gebruik van maken? Ik ben inmiddels op een leeftijd aanbeland dat het me geen enkele moeite kost om mijn ego opzij te schuiven. Of om aan collega's hulp te vragen. Als je dat niet kunt, ben je geen trainer maar een flapdrol." Lachend: "De meeste coaches zijn zelfs enorme flapdrollen."
Een andere reden om volgende maand af te reizen naar Beieren is de mogelijkheid om opnieuw de strijd aan te gaan met Nafi Thiam, de Belgische wereld- en olympisch kampioene. Want in het Nederlandse kamp is er één repeterende vraag, zegt Ronald Vetter. "Hoe moet je die nou verslaan?"
Laxeermiddel
Het is gissen naar het antwoord. Geduld is een schone zaak. Zoveel is duidelijk. "We hebben haar tijdens deze WK zenuwachtig gemaakt. Dat is in ieder geval al iets."
De vraag stellen is hem beantwoorden, zo lijkt het. "Kun je van haar winnen? Moeilijk. Als ze een fout maakt, ja, dan wel. Maar als ze een vlekkeloze zevenkamp afwerkt? Onmogelijk." Er rest Anouk Vetter maar één ding, zegt hij. "Ze moet dag en nacht haar stinkende best blijven doen. Alleen dan maakt ze een kans. We gaan nu eenmaal geen laxeermiddel in Thiams koffie doen."
