Er zijn steeds meer zichtbare tekenen van klimaatverandering op Spitsbergen, dichtbij de Noordpool. Vandaag vertrekt een wetenschappelijke expeditie per schip uit Longyearbyen, de grootste plaats op Spitsbergen, om onderzoek te doen aan de oostkant van de eilandengroep. Maar ook in Longyearbyen zelf, dat ongeveer tweeduizend inwoners telt, zijn de gevolgen van de opwarming al duidelijk zichtbaar.
Neem de zogenoemde wereldzadenbank, die hier is gevestigd. In het binnenste van een stijf bevroren berg liggen zaden van zoveel mogelijk planten opgeslagen. Met het idee dat, wat er ook gebeurt met de wereld of de mensheid, daar altijd zaden van alle mogelijke voedselgewassen te vinden zijn, zoals tomaten of aardappels.
Maar op het moment dat de zadenbank werd aangelegd, werd er geen rekening gehouden met de hoeveelheid regen die er tegenwoordig in de winter kan vallen, nu de temperatuur af en toe veel hoger is dan gemiddeld.
Maarten Loonen, de initiatiefnemer van de expeditie, legt uit wat de gevolgen hiervan zijn:
Ook op andere locaties in Longyearbyen zijn duidelijke tekenen van klimaatverandering. Zo wordt er een grote stenen muur opgericht om huizen te beschermen tegen lawines. Een paar jaar geleden raakten huizen bedolven onder een sneeuwlawine, iets wat nooit eerder in dit dorp was gebeurd.
Loonen legt uit wat er tijdens die lawine precies gebeurde:
Een groot probleem voor het hele Noordpoolgebied is de dooi van de permafrost, de permanent bevroren ondergrond. Een groot pand in Longyearbyen dat eerst dienst deed als ziekenhuis, en waar later mensen in woonden, moest plotseling worden ontruimd omdat de ondergrond instabiel was geworden.
De autoriteiten hebben het dichtgespijkerd, er mag niemand meer naar binnen. Door de ramen is te zien dat er nog altijd meubels in staan:
De expeditie die vandaag uit Longyearbyen vertrekt heeft als bestemming Edgeøya, gelegen aan de oostkant van de Spitsbergen-eilandengroep. Nergens ter wereld gaat de opwarming sneller dan daar.
Is de aarde gemiddeld nu met 1,2 graden opgewarmd ten opzichte van het pre-industriële tijdperk, op Edgeøya is dat al zes graden over de afgelopen 60 jaar (sinds de temperatuur er wordt gemeten).