Vingegaard over drie bepalende momenten in zijn Tourzege: 'Alles viel op z'n plek'
Jonas en de Tour. Het sprookje kreeg een gelukkig einde, maar een sprookje is geen sprookje zonder een stormachtige aanloop. De Deense wielrenner Jonas Vingegaard en zijn ploeg Jumbo-Visma weten daar inmiddels alles van.
Aan de hand van drie bepalende momenten blikt de kersverse Tourwinnaar terug op de overwinning. Hoewel die zege daags na de huldiging op de Champs-Élysées nog steeds niet helemaal is doorgedrongen. "Ik besef het nog steeds niet."
1. De Rampdag
"Alles ging mis. Toen ik één minuut achterlag, dacht ik: dit is echt niet goed. Dit kan weleens de dag zijn dat...", blikt Vingegaard terug op de rampdag aan het begin van de Tour.
Want in de vijfde etappe ging het helemaal mis voor de ploeg. Kopman Primoz Roglic verloor veel tijd door een vervelende val en ook Vingegaard raakte achterop na geklungel met zijn fiets.
"Gelukkig heb ik de meest geweldige ploeggenoten ter wereld die mij gered hebben." Het gaf de renner juist energie en motivatie om nog beter zijn best te doen.
Vingegaard: "Als iedereen je wil helpen en voor je wil werken, dan wil je natuurlijk ook iets teruggeven. Ik wilde echt voor de Tourzege vechten en mijn best doen, voor hen." En zo geschiedde.
2. De Machtsgreep
Want na letterlijk vallen en opstaan greep Jumbo-Visma zes etappes later op de Col du Granon de macht. Het betekende voor Vingegaard zijn eerste ritzege én zijn eerste gele trui. Of hij die rit nog eens terug gaat kijken?
"Ja dat denk ik wel. De samenwerking, het plan en de tactiek, alles deden we echt heel goed. We hadden niks te verliezen en uiteindelijk viel alles op zijn plek."
Het masterplan van Jumbo-Visma, rond de kerstdagen al gesmeed, werkte perfect. Vingegaards grote rivaal, Tadej Pogacar, kon hem niet volgen.
Vingegaard: "Ik hoorde alleen maar geschreeuw in mijn oor over dat Pogacar het niet kon volgen. Toen kreeg ik alleen maar meer motivatie om nog harder te werken en naar die finish te rijden. Dat was een geweldige dag voor mij."
"We waren een stapje dichterbij. Een belangrijke stap."
3. De Eindzege
In de laatste bergetappe ging het nog bijna mis toen Vingegaard onderuit leek te gaan in de afdaling. "Mijn hartslag was denk ik wel 220. Ik heb geen idee hoe ik het voor elkaar heb gekregen om niet te vallen", blikt de 25-jarige Deen terug.
Hoewel de renners het nog niet over hun tong durfden te krijgen, kon de eindzege in de Tour de France de ploeg van Jumbo-Visma na het winnen van die laatste bergetappe eigenlijk niet meer ontgaan.
"Ik dacht wel: we komen dichterbij, maar we zijn er nog niet. De streep ligt in Parijs", zegt Vingegaard. "Wat als ik een slechte dag heb op de tijdrit en daar het geel verlies? Ik wilde het gewoon nog niet zeggen."
Maar zelfs nu, na het terugblikken op zijn Tourzege, durft Vingegaard het nog niet hardop te zeggen. "Ik geloof eigenlijk nog steeds niet wat ik heb gedaan."
