Vingegaard in tranen na veiligstellen gele trui: 'Dit betekent alles voor me'

Jonas Vingegaard is de finishlijn nog niet gepasseerd als hij zijn hand al voor zijn mond slaat. Het besef daalt langzaam in bij de 25-jarige Deen: hij gaat de 109de editie van de Tour de France winnen.

"Dit betekent alles voor me", stamelt hij na de podiumceremonie, waarbij hij de gele trui overhandigd heeft gekregen. "Dit is het grootste dat je kunt winnen in het wielrennen."

"Sinds afgelopen jaar heb ik erin geloofd dat ik het kon en nu gebeurt het, ongelooflijk. Ik ben opgelucht, blij en trots", somt Vingegaard zijn gevoelens op.

Twee jaar geleden

Voor de start van de tijdrit gaan de gedachten bij de Jumbo-Visma-ploeg nog wel even terug naar twee jaar geleden, erkent Vingegaard. Toen verspeelde Primoz Roglic het geel in de tijdrit. "We waren er niet bang voor, maar het speelde wel in onze hoofden. We wilden niet dat het nog een keer zou gebeuren."

En het gebeurt ook niet. Vingegaard vliegt over het parcours en houdt stand. Na de eindstreep staat zijn vriendin Trine Marie Hansen hem op te wachten. In haar armen hun bijna tweejarige dochter Frida. "Mijn twee meisjes bij de finish betekent nóg meer voor me", zegt hij met inmiddels tranen in zijn ogen.

Vingegaard is niet de enige renner van Jumbo-Visma die tot tranen toe geroerd is na de finish. Ook Wout van Aert schiet vol. "Als ploeg de Tour winnen, is heel speciaal. Vandaag was het droomscenario."

Van Aert doelt daarmee niet alleen op het standhouden van Vingegaard, maar ook op zijn eigen ritzege. De Belg ziet terwijl hij in de hotseat zit, waar de renner met de snelste tijd mag plaatsnemen, alleen zijn ploeggenoot in de gele trui nog een bedreiging vormen. Vingegaard besluit er met de finishlijn in zicht echter geen eindsprint meer uit te persen en Van Aert boekt zodoende zijn derde ritzege deze Tour.

"Ik ben supermoe na drie weken", aldus de Belgische alleskunner. "Ik heb alles gegeven vandaag. Ik hoopte dat ik de rit zou winnen en dat Jonas het geel zou behouden. Dit is heel speciaal, opnieuw een prachtige dag."

De dubbelslag van de ploeg, maar vooral het naar Parijs brengen van de gele trui, zorgt ook bij de ploegleiders voor grote vreugde. "Ik moet er nog even van bijkomen", puft Merijn Zeeman. "Onbeschrijflijk, genieten", zijn de woorden van Frans Maassen.

Beide ploegleiders hebben voorafgaand aan de tijdrit wel wat spanning en denken daarbij terug aan de race tegen de klok van Roglic in 2020. "Dat zat zeker nog in m'n hoofd", aldus Zeeman. "Het was een ondraaglijke spanning, maar we zijn koel gebleven met z'n allen. Het is gewoon een trauma natuurlijk, maar dat is nu definitief weg."

Vliegen

Waar Zeeman de op handen zijnde eindzege van Vingegaard beschrijft door drie keer achter elkaar het woord bizar uit te spreken, probeert Maassen het met verschillende woorden. "Genieten, kicken", zegt hij lachend vanachter het stuur van de ploegleidersauto.

"Hij was aan het vliegen, niet normaal. Het was nog even stressen, want hij ging mijns inziens een beetje te hard de afdaling in", doelt Maassen op een moment enkele kilometers voor de finishlijn, als Vingegaard rakelings langs de berm raast, maar zijn fiets op knappe wijze onder controle houdt en overeind blijft.

"Hij ging zo snel, echt fantastisch. Nu moet het lukken", besluit Maassen, met nog een heel kleine slag om de arm, omdat er natuurlijk nog wel een etappe op het programma staat.