Geen Cavendish? Dan loodst 'timmerman' Mørkøv gewoon Jakobsen naar sprintzeges
Het hoogtepunt in de loopbaan van Mark Cavendish is ook een hoogtepunt in de loopbaan van Michael Mørkøv. Toen de Britse sprinter vorig jaar het record van 34 etappezeges evenaarde in de Tour de France, juichte zijn ploeggenoot Mørkøv net zo hard met hem mee.
"Daar ben ik echt trots op, dat moment dat hij Eddy Merckx evenaarde", vertelt de 37-jarige Deen, die met de Tourstart in Kopenhagen deze dagen een thuiswedstrijd rijdt.
"Dat ik daar in Carcassonne zelf nog tweede word achter Cav, is ook een geweldig resultaat. Dichter bij een ritzege in de Tour ben ik nooit geweest."
Dichterbij hoeft hij ook nooit te komen, voegt hij er overigens snel aan toe. Dat is zijn taak ook niet. Hij is de zogeheten lead out-man van topsprinters, in deze Tour van Fabio Jakobsen, en zijn finish ligt niet op de meet, maar op zo'n 200 meter daarvóór.
Dat hij nu niet Cavendish begeleidt maar de Nederlandse spurter is voor hem geen probleem. "Fabio kwam op hetzelfde moment als ik bij QuickStep, begin 2018. Ik heb het geluk dat ik al jaren koersen met hem heb kunnen rijden. Hij is nog steeds pas 25 jaar, dus nog jong, maar heel leergierig. Hij luistert graag."
Raw power
Jakobsen met Cavendish vergelijken is lastig. "Er is één groot verschil. Cav is verreweg de meest ervaren renner en sprinter met wie ik ooit gereden heb. Hij heeft zo veel kennis van wat er gebeurt tijdens een sprint, hij kan perfect de concurrentie analyseren. En hij weet vervolgens precies wat hij zelf moet doen. Fabio is gewoon raw power (brute kracht, red.)."
Kortom, Jakobsen heeft meer sturing nodig van de Deen en dan maakt ook hij het wel af. Of de Nederlander ook vier etappes kan winnen, net als Cavendish vorig jaar, is echter afwachten. "Hij kan het wel, maar het enige probleem is dat er dit jaar minder sprintkansen zullen zijn in de Tour."
Mørkøv telt er vijf, misschien zes.
Olympisch kampioen
Dat hij nu als een van de beste lead out-renners te boek staat, is overigens een bijkomstigheid. Zijn grootste successen vierde hij van jongs af aan op de baan. "Daar ligt eigenlijk mijn hart. Ik werd prof tijdens de zesdaagsen, heb altijd kampioenschappen gereden en was actief op de Spelen", vertelt hij trots.
De voornaamste vermelding op zijn palmares is ook niet 's werelds beste leadout-man, maar olympisch kampioen. Dat laatste werd hij vorig jaar in Tokio door samen met Lasse Norman Hansen de koppelkoers te winnen. In 2008 had hij al eens net naast goud gegrepen op de ploegenachtervolging.
"Maar ik heb ook veel plezier op de weg. Ik probeer die twee te combineren. Ik denk dat ik een betere renner ben op de weg, door wat ik op de baan doe. De laatste jaren richting Tokio werd ik op de weg ook beter."
In 2009 haalde Bjarne Riis hem naar Saxo Bank, waarna zijn carrière op de weg een vlucht nam. Maar het duurde nog tot 2016, toen hij aan Alexander Kristoff werd gekoppeld bij Katusha, voordat hij ontdekte waar hij echt goed in is.
Race voorspellen
In dat jaar gidste hij de Noor verrassend naar dertien zeges. Zijn status groeide met het seizoen. Nu wordt hem zelfs de gave toegedicht dat hij kan voorspellen wat er gebeurt tijdens een sprint.
"Nee, dat kan ik niet. Maar ik kan wel de race lezen. Dat dank ik, denk ik, aan mijn ervaring op de baan. Tijdens een koppelkoers moet je ook steeds vooruitdenken en weten wat er gebeurt. Het heeft ook met gevoel te maken. De koers lezen, inschatten waar een opening zal komen."
"Ik probeer altijd een zo simpel mogelijk plan te maken", vervolgt Mørkøv zijn lezing, "want het komt er toch altijd neer op dat je het juiste moet doen op het goede moment. Soms moet ik mijn sprinter pas op 150 meter afzetten of nog korter op de finish. Hangt ook van andere factoren af, zoals de wind."
De truc is in elk geval om rustig te blijven. "Ja, dat is een uitdaging. Veel renners raken in paniek, rijden naar de kop van het peloton en gaan maar hard rijden. Je moet kalm blijven, je oog op de finish houden."
Of Mørkøv zijn bijdrage kan leveren aan alweer een zeventiende etappezege in een grote ronde (acht van Elia Viviani, drie van Sam Bennett en vijf met Cavendish) is dan aan Jakobsen. Het zou speciaal zijn, in zijn Denemarken. De eerste etappe startte gisteren op een paar kilometer van zijn huis. Een woning uit 1928 die hij tijdens de coronacrisis overigens zelf verbouwde. Hij is van beroep namelijk timmerman.
"Ja, ik volgde daar een opleiding van vier jaar voor. Die rondde ik zestien jaar geleden al af." Het moest van zijn ouders, want hoewel kleine Michael er zelf wel van overtuigd was dat hij wielrenner zou worden, waren zijn ouders dat niet.
Grote Michael is er nooit rouwig om geweest. Want door die ervaringen krijgt hij nu nog vaak een glimlach op zijn gezicht als hij 's ochtends wakker wordt en naar de wekker staart. "Dan bedenk ik hoe gelukkig ik eigenlijk ben, dat ik kan uitslapen tot een uurtje of 8.30 uur. Want ik weet dat er een zwaarder leven is dan dat van een wielrenner."
