Kan Vingegaard Tour spannend maken? 'Paar jaar geleden werkte hij nog op visafslag'
Ineens waren ze daar toch: barstjes in het onaantastbare aura van geletruidrager Tadej Pogacar. Een kilometer of twee onder de top van de Mont Ventoux, in het kale maanlandschap, trok de geletruidrager een grimas. Even leek hij te lachen, maar de afstand tussen zijn voorwiel en het achterwiel van zijn voorganger sprak boekdelen.
Pogacar werd gelost. En daarvoor verantwoordelijk was een 24-jarige Deense wielrenner, die nog niet zo lang geleden elke dag om vier uur naast zijn bed stond om haring te kaken op de visafslag. Jonas Vingegaard houdt niet eens van vis.
In de Vuelta van 2020 stak Vingegaard voor het eerst zijn neus aan het venster. Op de Alto de l'Angliru stond hij zijn kopman Primoz Roglic verrassend lang terzijde, maar op de beslissende Alto de la Covatilla was het Deense talent nergens te bekennen.
Vingegaard is een groot talent vinden ze bij Jumbo-Visma, maar hij is onervaren en nog niet altijd even stabiel.
Zo vertelde Frans Maassen ooit over de zenuwen van de Deense renner toen hij in 2019 de Ronde van Polen dreigde te winnen. Vingegaard blokkeerde compleet en werd in de slotrit op bijna een kwartier gereden.
Daarom was het eigenlijk niet eens de bedoeling om nu al de Tour de France te rijden. Dat Vingegaard in de witte jongerentrui het mooie weer maakt in Frankrijk, komt door de pauze die Tom Dumoulin zichzelf oplegde.
Niet dat hij de vacante plek in de sterrenformatie niet verdiende. Dit jaar ontpopte Vingegaard zich opeens als winnaar. Hij won twee ritten en het eindklassement in de Settimana Coppi e Bartali. En aan het begin van het jaar maakte hij grote indruk door Pogacar te kloppen op de Jabel Jais, de zwaarste berg in de UAE Tour.
Geen twijfels
In de Ronde van Baskenland nam Vingegaard alle twijfels weg. Hij werd derde in de openingstijdrit - voor Pogacar - en toonde zijn tactisch vernuft en koelbloedigheid in de slotrit, waarin hij Pogacar neutraliseerde en zo Roglic aan de eindzege hielp.
Deze Tour zou Vingegaard de schaduw zijn van Roglic. "Waar hij gaat, ga ik", zei hij vooraf. "Als Roglic valt, dan val ik ook." In de eerste etappe ontsprongen Roglic en zijn schaduw de dans toen vrijwel de voltallige ploeg viel door een groet aan Opi en Omi.
Toen Roglic twee dagen later met zijn stuur in dat van Sonny Colbrelli verstrikt raakte (of kreeg hij een beuk?) wachtte zijn schaduw hem op. Roglic ruilde zijn hoop op de Tourzege in voor een lijf vol pleisters. Vingegaard leverde slechts een minuut in op zijn concurrentie.
Al besefte hij toen nog niet dat Richard Carapaz, Rigoberto Urán, Enric Mas en Wilco Kelderman zijn concurrenten zouden worden. Laat staan Pogacar.
Loyaal
Vingegaard bleef loyaal aan zijn kopman. Zelfs na een uitmuntende tijdrit, waardoor hij de top-10 van het klassement binnendrong, kende hij zijn rol. "Ik rijd het hele jaar al goed, maar ik had ook niet verwacht om derde te worden in de tijdrit."
Zijn doel deze Tour? "Primoz helpen en te leren van hem. Het is mijn taak om Primoz zo goed mogelijk te helpen tot de finish. En als er een kans komt voor mijzelf? Dan laat ik die lopen."
Schaduwen deed hij niet die dag. De gehavende Roglic nestelde zich in het peloton en reed rustig naar de finish, ruim een half uur na de winnaar. Vingegaard handhaafde zich (ondanks een val) in de top en zag vanaf de eerste rij hoe Tadej Pogacar minuten wegreed bij al zijn concurrenten.
De volgende ochtend stapte Roglic uit de Tour en Vingegaard definitief uit de schaduw. Sportief directeur Merijn Zeeman veegde de scherven bijeen. "De laatste jaren zijn wij steeds beter geworden en zo gegroeid dat we voor het geel konden gaan. We weten ook hoe mooi het is om top-5 in het klassement te rijden of om een etappe te winnen. Dat gaan wij doen."
Die ritzege zou drie dagen later komen dankzij Wout van Aert. En die topklassering zit er zeker ook in, dankzij Vingegaard. "We hebben een plan met Jonas voor de lange termijn", vertelde Zeeman.
"En we denken dat hij heel ver kan komen. Nu gaat alles in een versnelling, maar alles is nieuw voor hem. Vier jaar geleden werkte hij nog in de visafslag, hè. Moest hij 's morgens om vijf uur aan het werk tot twaalf uur en dan ging hij 's middags trainen. Nu rijdt hij in de witte trui in de Tour de France. Dat zijn prachtige verhalen."
Sneller dan ooit
Niets leek er deze Tour te doen aan de superieure Pogacar in de leiderstrui. Tot hij opeens het hoofd moest buigen op de kale berg, waar Vingegaard met de wind in de rug een historisch hoog tempo ontwikkelde. Nog nooit reed iemand het laatste gedeelte van Châlet Reynard naar de top zo snel als de 24-jarige Vingegaard.
De aanval op de Mont Ventoux zagen niet veel mensen aankomen. Ook Steven Kruijswijk niet. "Ik hoorde het in mijn oortje. Hij heeft zelfs Pogacar op achterstand gereden, geloof ik? Het is vooral mooi dat hij zo koerst. We proberen hem zo goed mogelijk te coachen. Hij moet erin gaan geloven dat hij het ook kan op dit niveau, dan zie je dat dit ook kan."
Een man is niet verbaasd
Vingegaard is nog altijd nieuw in de wereld van het profwielrennen. Tweeënhalf jaar geleden, niet lang nadat hij zijn baantje in de visafslag had opgezegd, maakte hij pas de overstap van het continentale ColoQuick naar Jumbo-Visma.
De ploeg was onder de indruk van de wattages die de Deense renner kon rondtrappen. Tijdens de coronapauze bleek hij zelfs de beste in diverse wedstrijden die binnenshuis op de fietstrainer werden afgewerkt, maar dat is toch echt wat anders dan de top bestormen in de Tour de France.
Een man zag de aanval van Vingegaard aankomen: Tadej Pogacar. "Ik was niet verbaasd", zei de Sloveense geletruidrager na de Ventoux-rit. "Hij is erg goed en heeft al laten zien hoe goed hij is."
Meer woorden wilde de soevereine leider in deze Tour er niet aan vuil maken. Voor je het weet ga je toch twijfelen, zelfs met vijf minuten voorsprong.
