'Je probeert duidelijk te maken dat dit telefoontje heel erg definitief kan zijn'
"Een coronapatiënt arriveert hier meestal alleen. In de ambulance is geen ruimte voor familieleden. Soms zijn patiënten dan al zo benauwd dat we hen in slaap moeten brengen om te kunnen intuberen en beademen.
Een jonge man vroeg laatst of we alsjeblieft nog even konden wachten, omdat zijn moeder onderweg was. Je probeert daar natuurlijk rekening mee te houden, maar soms is er gewoon geen tijd. Dan kun je niet afwachten en moet iemand echt zo snel mogelijk geholpen worden.
Je hebt nu geen uur de tijd om zoiets goed te organiseren. Je zou menselijker willen zijn, maar omdat je afstand moet bewaren is dat lastig. De druk is hoger, het is fysiek zwaarder. Het werk is nu afstandelijker dan normaal, door het mondkapje en doordat je niet echt dichtbij kunt komen. Dat is super frustrerend. Er is zoveel leed te verzachten, maar dat kan niet altijd zoals je zou willen. Je kunt niet iemands zoon en dochter vervangen en tegelijkertijd de arts zijn.
Patiënten die snel naar de IC moeten, zijn meestal niet meer in staat om zelf te bellen en afscheid te nemen. Je probeert een Facetime-gesprek dan zo goed mogelijk te begeleiden en duidelijk te maken dat dit telefoontje weleens heel erg definitief kan zijn. Soms zeggen familieleden heel nuchter: "Ok, ik zie je strakjes wel, we komen er zo aan". Dan probeer je uit te leggen dat diegene dan met een buisje in de keel ligt te slapen, maar dat dringt vaak nog steeds niet echt door. Zo werkt het menselijk brein: heftige informatie komt niet altijd binnen.
We krijgen nu gemiddeld 20 coronapatiënten per dag binnen en de reguliere patiëntenstroom lijkt iets te herstellen. Hoewel het nog lang niet gelijk is aan wat we normaal zien. Daar maak ik me nog steeds zorgen over. Mensen moeten gewoon komen: elk ziekenhuis en elke huisarts doet er alles aan om ook iedereen met niet-coronaproblemen veilig te helpen. De SEH is veilig voor elke patiënt.
De grootste zorg ligt nog steeds bij de IC, die ligt behoorlijk vol. Er is contact met een ziekenhuis in Duitsland om patiënten uit te kunnen plaatsen. Deze ruimte is van groot belang om nieuwe mensen te kunnen opvangen.
Onze SEH-artsen gaan de IC de komende tijd ondersteunen. We werken veel samen met de intensivisten en kennen elkaars werkzaamheden. De druk is daar groot en dat zal de komende tijd nog wel blijven. Sinds afgelopen week worden collega's ingewerkt om daar te kunnen helpen.
Vandaag ben ik vrij. Mijn man, die anesthesioloog is, komt net thuis, na een dienst op de IC van zijn ziekenhuis. Het is 10.00 uur 's ochtends en hij begon gistermiddag om 17.00 uur, dus die moet eerst maar eens wat gaan bijslapen."
