Brinkman slechts fan bij marathon Amsterdam: 'Zuur, maar wil niet ongezond starten'
Bij de marathon van Amsterdam staat Nienke Brinkman zondagochtend niet aan de startlijn, maar langs de weg. De 30-jarige atlete is toeschouwer tegen wil en dank. Het verstand wint het van de liefde voor het "racen", een les uit een zware periode.
"Het gaat op dit moment wel goed met me. Ik heb een lastig jaar achter de rug en moet de tijd nemen om weer van start te gaan."
Brinkman kijkt er beteuterd bij, ze mist de marathonwereld waarin ze in razend tempo haar naam vestigde.
In 2021 liep de afgestudeerd geofysicus bij haar debuut de derde Nederlandse tijd ooit over de klassieke afstand van 42 kilometer en 195 meter. Een jaar later pakte ze brons op de EK en dook ze in Rotterdam onder het negentien jaar oude Nederlandse record van Lornah Kiplagat.
De olympische marathon van Parijs werd het grote doel. Brinkman zette er alles voor opzij, maar de Spelen bekeek ze noodgedwongen thuis voor de tv.
"Ik heb alles gekeken, heel leuk en inspirerend", klinkt het verrassend opgewekt. Ze volgde vooral de atletiekonderdelen, ook de door landgenote Sifan Hassan gewonnen olympische marathon. "Fantastisch! Ik zat met een grote glimlach voor de tv, dat is iedereens droom."
"Maar het was ook best lastig. Omdat ik het een heel mooi parcours vond, dat ik heel graag had gelopen."
'Nooit last van blessures gehad'
Na een zware blessure vorig jaar bleef Brinkman kwakkelen. Het fysieke ongemak dwarsboomde haar kansen op plaatsing voor de Spelen. Bij de ultieme poging in Hamburg een startbewijs te veroveren, moest ze de strijd staken.
"Het is een gek jaar geweest. Ik had nooit last van blessures en nu heel veel achter elkaar. Dat vond ik heel lastig. Hoe kan dat nou?"
In de afgelopen maanden kwam Brinkman tot antwoorden op haar eigen vragen. "Omdat ik heel graag de Spelen wilde halen, heb ik nooit echt goed rust genomen. Ja, ik wilde te graag. Ik denk dat dat sport eigen is. Als in, veel atleten hebben dit. Het is lastig om geduld te bewaren. Ik moest het leren op de harde manier, helaas."
De lessen verwerkte de voormalig hockeyster, die ook veel aan trailrunning deed, met lange fietstochten en door veel de natuur in te trekken.
"Nu heb ik eindelijk mijn lichaam de rust gegeven die het vroeg. Ik hoop dat dat helpt om de pijntjes weg te nemen."
Vooruit kijken is niet meer zo makkelijk als voorheen, merkt Brinkman. Bij grote doelen die ze altijd graag stelde, ziet ze nu ook de weg ernaartoe. "Ik vind het nu nog wel eng om te zeggen wat ik precies wil, omdat ik bang ben, denk ik."
Volgende marathon?
"Natuurlijk wil ik naar de Spelen. Dat blijft iets dat ik heel graag wil. Maar vooral gezond aan de startlijn, alle startlijnen, staan. Ik doe het stap voor stap, kijk waar ik op dit moment sta. Nu gaat het goed, vanaf hier zie ik wel waar het schip strandt."
Wanneer ze weer klaar is voor de marathon durft ze niet te voorspellen. "Dat weet ik oprecht niet. Ik vind het superleuk, de marathon is fantastisch."
"Zondag ga ik kijken, ook al is het zuur dat ik er zelf niet start. Ik hoop gewoon dat ik er zo snel mogelijk weer sta, ik wil er alleen niet ongezond staan."
