Verkleumde renners na Waalse Pijl: 'Die hagel, alsof ze met stenen gooiden'

Veldrijder Eli Iserbyt overkwam het ooit op de citadel van Namen. Ook in Omloop Het Nieuwsblad of Kuurne-Brussel-Kuurne, koersen die verreden worden aan het einde van de winter, is het weleens voorgekomen dat renners met onderkoelingsverschijnselen van de fiets strompelden.

Maar de apocalyptische omstandigheden waarin de renners en rensters vandaag de Waalse Pijl reden, kwamen voor velen onverwacht. De mannen begonnen zelfs nog in een lekker voorjaarzonnetje, maar halverwege de koers maakte dat plaats voor pikzwarte wolken die vol bleken te zitten met ijskoude regen, hagel en zelfs sneeuw.

Onderkoeling

De ene na de andere favoriet viel ten prooi aan onderkoeling. De Deense springveer Mattias Skjelmose, vorig jaar tweede achter Tadej Pogacar, sprak voor de koers nog vol branie dat hij heel moeilijk te kloppen zou zijn op de Muur van Hoei.

Hij zou die slotbeklimming niet eens halen. Onderweg werd hij volledig verkrampt door onderkoeling van zijn fiets geplukt en naar een warme ploegleidersauto gebracht.

De beelden van de verkrampte Deen doen akelig aan, maar zijn ploeg meldde korte tijd later al dat hun kopman na een warme douche alweer zo goed als de oude was.

En Skjelmose was zeker niet de enige. Ook oud-winnaars Dylan Teuns en Marc Hirschi vielen ten prooi aan de kou. En ook Tom Pidcock, zondag nog winnaar van de Amstel Gold Race en als veldrijder toch gewend aan barre omstandigheden, kneep verkleumd in de remmen.

'Iedereen had het koud'

Ook de jonge Belg Maxim Van Gils zat rillend op de fiets, maar hield vol en eindigde uiteindelijk als derde achter de Britse winnaar Stevie Williams en de Fransman Kévin Vauquelin.

"Ik kon op een gegeven moment niet meer echt staan, omdat alles zo verstijfd was van de kou. Maar ik moest me eroverheen zetten, want ja, iedereen had het koud."

Van Gils: "Af en toe was Mario (ploegleider Mario Aerts, red.) een beetje aan het babbelen in mijn oortje en kon ik even aan wat anders denken. Maar het merendeel van de tijd was het gewoon echt kou lijden."

Na de finish leek de 24-jarige Belg wel veertig jaar ouder. Hoe hij uiteindelijk de Muur opgesprint was? "Ik kan me er niet heel veel van herinneren, eerlijk gezegd. Vanavond hebben we een hotel met een spa, misschien ga ik wel even in de sauna zitten."

Van Dijke: 'Die hagel, alsof ze stenen schieten'

Ook Tim van Dijke zag de bui al hangen, maar kwam er opvallend sterk doorheen. "Oh jongen", verzuchtte de Nederlander na afloop. "We begonnen nog met mooi weer en ik dacht, misschien houden we het droog. Maar ik zag de zwarte buien en ben toen toch maar even een jackie gaan halen."

Van Dijke wijst vervolgens op zijn lippen en zegt: "Sorry, ik praat niet zo makkelijk want mijn gezicht is helemaal verstijfd." Om te vervolgen: "Sneeuw, hagel, onweer, weet ik het allemaal....".

Van Dijke: "Die hagel voelde net alsof ze met stenen op je schieten. Ik voel mijn handen niet meer en dus is het lastig schakelen. Alles doet zeer. Maar dat geldt voor iedereen. En je ziet dat het er inhakt bij iedereen."

Van Dijke kwam als 20ste boven als beste Nederlander, vlak voor eerstejaarsprof Enzo Leijnse van DSM-firmenich-PostNL.

Mollema was voorbereid: 'Geen beginnen aan'

Uiteindelijk haalden slechts 44 van de 175 renners de finish, onder wie slechts drie Nederlanders. Oude rot Bauke Mollema reed in het verleden al vaak in de top tien in Hoei, maar was nu al blij dat hij ook zijn dertiende Waalse Pijl tot een goed einde had gebracht.

"Ik denk dat veel renners verrast werden dat het opeens zo koud werd. Ik had het wel een beetje zien aankomen, want de voorspellingen gaven al slecht weer aan. Dus ik had mijn beenstukken aangehouden, dubbele overschoenen aan en mijn regenjack in mijn achterzak, zodat ik die snel aan kon doen en het misschien iets later koud kreeg. Maar eenmaal op de lokale ronde hier was er geen beginnen meer aan."

Uiteindelijk eindigde Mollema als 35ste. "Je wilt toch door. Helemaal omdat Skjelmose was afgestapt van ons, dat hoor je natuurlijk ook. Dan rijd je ook gewoon maar door om zo hoog mogelijk te eindigen. Maar er zat gewoon niets meer in de benen."

Bekijk hieronder de samenvatting van de Waalse Pijl voor mannen en vrouwen. De later gestarte vrouwen hadden vooral bij de start last van de winterse omstandigheden. Uiteindelijk vielen de gevolgen voor hun wedstrijd mee.