Williams wint atypische en door sneeuw geteisterde Waalse Pijl

Stephen Williams heeft de 88ste editie van de Waalse Pijl gewonnen. De Britse renner kwam als eerste boven op de Muur van Hoei, traditioneel de steile scherprechter van deze Belgische semi-klassieker.

Kevin Vauquelin en Maxim Van Gils eindigden als tweede en derde.

Door de barre kou en de regen die met bakken uit de hemel viel, voltrok zich een ware uitputtingsslag, waardoor er op 60 kilometer van de meet voorin nog maar 36 man over waren gebleven.

Zoals altijd draaide de Waalse Pijl om die ene moordende heuvel. Over 199 kilometer tussen Charleroi en Hoei moesten de renners maar liefst vier maal de Muur van Hoei weten te slechten: de laatste keer vlak voor de finish.

En dus eindigt deze Ardenner klassieker vrijwel jaarlijks in een massasprint, 1,3 kilometer heuvelop. Vaak is de winnaar daarom een lichtgewicht met een stevig eindschot in de benen.

Bevangen door de kou

Maar dit jaar was niet alléén de Muur van Hoei een scherprechter. De grote vraag was ook: wie is het beste bestand tegen noodweer? Want het was werkelijk bar en boos in Wallonië. Stortregen. Hagel. En zelfs sneeuw. April doet wat-ie wil.

Overal kwam het water vandaan. Want ja, als renners proberen te schuilen achter elkaar, maken ze elkaar ook nat met al dat opspattende water op de weg. De kou trok tot diep in de botten van de renners.

Een van de grote favorieten Mattias Skjelmose - vorig jaar tweede - moest volledig bevangen door de kou van de fiets worden gedragen.

Na een lange, warme douche ging het wel weer met de Deens kampioen, zo liet zijn ploeg later weten. Maar zijn Waalse Pijl zat erop, zoals dat voor heel veel toppers gold.

Toppers passen al vroeg

Oud-winnaars als Dylan Teuns (2022) en Marc Hirschi (2020) moesten al vroeg passen en gaven er de brui aan. En ook Tom Pidcock, die afgelopen zondag naar de overwinning in de Amstel Gold Race sprintte, moest de koers laten lopen.

Echt een uitgesproken topfavoriet viel er overigens van tevoren niet aan te wijzen. Tadej Pogacar besloot zijn titel van vorig jaar niet te verdedigen. De Sloveen spaart zich net als Mathieu van der Poel voor Luik-Bastenaken-Luik, komende zondag.

Er was één renner die zich prima in orde voelde in dit slechte weer: Søren Kragh Andersen. Met zijn bonkige lijf heeft de Deen niet bepaald het postuur voor de steile beklimming van de Muur van Hoei. En dus besloot de 29-jarige renner er vroeg vandoor te gaan, op zo'n 60 kilometer van de streep. Daarna reed de renner van Alpecin-Deceuninck een voorsprong van 1.25 minuten bij elkaar.

Normaal gesproken slaagt zo'n vroege vlucht nooit in de Waalse Pijl. Het peloton daarachter dunde uit tot zo'n 25 renners. En dus leken de kansen voor de Deen te groeien. Maar het weer klaarde op en dankzij goed kopwerk van de voltallige (!) Noorse ploeg Uno-X was het 14,5 kilometer voor de streep dan toch voorbij voor Kragh Andersen.

Loeisteile bult

Het ernstig uitgedunde peloton maakte zich op voor die pittige sprint heuvelop op die loeisteile bult. Het gevecht om de positionering kon beginnen. Wie niet bij de eerste tien renners de muur opdraait, is gezien. Maar wie al meteen voorop komt, gaat doorgaans voortijdig kapot.

Wie dat spel het beste speelde: Stephen Williams. De 27-jarige Welshman spurtte op 300 meter van de finish weg uit de groep en niemand kon hem nog achterhalen.

De renner van Israel-Premier Tech, won eerder dit seizoen ook al de Tour Down Under, de door hitte geteisterde etappekoers door Australië. Maar die zege valt in het niet bij zijn zege vandaag. "Ik heb talloze keren naar de Waalse Pijl gekeken en hoopte ooit een keer met goede benen mee te kunnen strijden voor de overwinning", vertelde Williams na de streep. "Maar wat een dag... wat een dag!".