Degenkolb is één met Parijs-Roubaix, maar moest bijna passen: 'Viel op mijn eigen strook'
Ergens in de buurt van het Duitse Frankfurt ligt een tuin vol Noord-Franse kasseien. "Volgens mij heb ik bijna 1.000 vierkante meter kasseien in mijn tuin, ik denk niet dat er meer renners zijn die dat hebben. Ik zou een kasseienkoers voor kinderen kunnen organiseren in mijn eigen tuin."
John Degenkolb - 'Dege' voor intimi, 'Degencobble' voor fans - vertelt het met een gulle lach, onderuitgezakt op zijn bed in een willekeurig rennershotel. Zondag mag hij voor de twaalfde keer van start in Parijs-Roubaix, voor hem het hoogtepunt van het jaar.
"Er is geen enkele koers, die meer voor mij betekent. Ik heb de kans gekregen om mijzelf te identificeren met deze wedstrijd. Roubaix heeft mijn carrière bepaald."
Toen hij hoorde dat de junioreneditie van Parijs-Roubaix wegens financiële problemen helemaal dreigde te verdwijnen, begon hij een crowdfunding-actie. Door hem kunnen jongeren nog steeds proeven van de kasseien. En als dank kreeg Degenkolb zijn eigen kasseistrook. Strook nummer 17 van Hornaing naar Wandignies, de eerste na Arenberg, draagt tegenwoordig zijn naam.
"Ik viel vrijdag bij de verkenning op mijn knie, uitgerekend op mijn eigen strook. Maar het valt wel mee, ik ben er." Om zijn optimisme te onderstrepen maakt hij grapjes met de pleisters op de knieën zijn kinderen. "Kijk, we hebben dezelfde knie".
Bekijk hieronder een vooruitblik op Parijs-Roubaix, onder meer over de gevaren en de veiligheidsmaatregelen:
Degenkolb werd geboren in het Oost-Duitse Gera op 7 januari 1989, acht maanden voor de val van de muur. Zijn vader, die nog namens de DDR als wielrenner actief was, maakte gebruik van de hervonden vrijheid en verhuisde zodra het kon met zijn gezin naar het Westen.
De kleine John groeide op in Beieren. Toen al zat Roubaix diep in zijn vezels. "Mijn vader was ook een groot liefhebber en we keken de voorjaarsklassiekers altijd samen op televisie. Het was heel bijzonder om die epische beelden te zien van besmeurde renners die over de kasseien rijden."
"Ik was gefascineerd door Johan Museeuw. In die periode was hij de grote man. Zeker nadat hij die vreselijke valpartij had meegemaakt in Roubaix in het Bos van Wallers. Hij herstelde daarvan, won daarna voor de vierde keer en wees tijdens het juichen op die knie. Die beelden maakten heel veel indruk op mij als kind."
Hoogtepunt
Drie jaar na zijn debuut in 2011 had Degenkolb - opgeleid als politieagent - al kunnen winnen. Hij was veruit de sterkste in de sprint op de wielerbaan van Roubaix en stak zelfs een arm in de lucht, alsof hij even vergeten was dat Niki Terpstra een kleine halve minuut eerder over de streep was gekomen.
In 2015 was er geen kruid tegen hem gewassen. "Ik was geweldig in vorm dat jaar en had Milaan-Sanremo al gewonnen. Die hele ervaring van een jaar eerder heeft me geholpen om een jaar later de juiste beslissingen te nemen."
"Greg Van Avermaet en Yves Lampaert waren ontsnapt en toen heb ik al mijn kaarten op tafel gelegd om het gat te dichten. Vlak voor de wielerbaan sloot nog een groepje bij ons aan. Gelukkig had ik nog genoeg energie om die sprint te winnen."
Is hij nooit bang om zich op de kasseien te storten? "Nee. Ik denk niet dat het angst is. Wel een flinke dosis respect. 'Demut', zeggen ze in het Duits. Je moet zelfverzekerd zijn en kunnen vertrouwen op je capaciteiten, je talent en je voorbereiding."
"Fysiek, mentaal, maar ook qua materiaal. Alles moet goed voorbereid zijn. Als alles klopt, hoef je nergens bang voor te zijn. Natuurlijk moet je geluk hebben. Of in ieder geen pech. In Roubaix speelt dat een grotere rol dan in welke andere koers dan ook".
Materiaalfreak
De mening van Degenkolb telt, net als zijn ervaring. Het was een van de redenen voor DSM-firmenich-Post NL om de Duitse dertiger na een paar tegenvallende jaren toch terug te halen.
Niets laat hij aan het toeval over, weet Piet Rooijakkers. De oud-prof gaat bij DSM-firmenich-PostNL over de ontwikkeling van het materiaal. "John zal altijd een tweede vraag stellen. Hij wil alles getest hebben. Daarom is hij ook best wel belangrijk voor onze ploeg."
Zo speelde hij vorig jaar een rol in de ontwikkeling van het met veel bombarie aangekondigde bandendruksysteem. Maar uiteindelijk reden alleen Nils Eekhoff en de jonge Tsjech Pavel Bittner ermee over de kasseien.
Degenkolb niet. "Ik was niet honderd procent overtuigd dat het zou werken. Roubaix is geen koers waarin je kunt experimenteren. Ook dit jaar ga ik niets geks doen. De kans is heel groot dat ik dezelfde setup zal gebruiken als vorig jaar."
De 'duw' van Mathieu
Waarom ook niet? In 2023 liet Degenkolb met zijn gewone '32-millimeter bandjes' zien dat hij in zijn koers nog altijd meedoet om het podium. Tot verrassing van velen hield hij stand in de kopgroep van zeven, met alleen maar favorieten.
Tot op Carrefour de l'Arbre. "Het gevecht was op het scherpst van de snede in de finale. Ik ken die strook heel erg goed," vertelt Degenkolb.
"Aan de rechterkant van die kasseistrook is een soort grindstrookje. Als het droog is, dan kun je er echt snelheid maken. Mathieu probeerde mij te passeren en toen ging Jasper Philipsen ook naar rechts. In feite probeerden drie man op dezelfde plek te gaan rijden. Ik viel. Daarmee was al mijn hoop op een podiumplaats verloren."
"Op het moment zelf had ik eigenlijk niet door wat er gebeurde. Maar wel herinner ik me het geluid toen ik de wielerbaan opdraaide. Ik krijg er nog altijd kippenvel van. Dat was echt heel speciaal. Toen ik eenmaal over de lijn was, viel alle spanning van me af. Ik kon alleen maar huilen."
"Ik heb er later nog wel heel kort met Mathieu over gesproken. Ik heb het inmiddels een plekje kunnen geven. Het gebeurde niet met opzet, daar ben ik zeker van. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal in de koers."
Ook bij zijn twaalfde deelname gaat Degenkolb voor de winst. "Als je die passie voelt voor kasseien, dan is dat het halve werk. Als je het echt leuk vindt om te rijden en gefascineerd bent door de hele wedstrijd, dan heb je een groot voordeel ten opzichte van de anderen."
Er is namelijk nog zat ruimte voor een extra kassei in zijn tuin. "Wat denk jij? Natuurlijk! De trofee van 2015 staat thuis en heeft een heel mooi plekje in een vitrine. En ik heb ook mijn fiets nog van die dag, ongewassen."
Innovatie en Parijs-Roubaix zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Elke ploeg zoekt naar de beste balans tussen comfort en snelheid. Dit jaar gaat het vooral om de banden. Piet Rooijakkers, hoofd Research & Development van DSM-firmenich-PostNL legt het hieronder uit:
