Roglic verjaagt spoken uit verleden met stunt: 'Ik had de benen, de fans extra watts'

Maandenlang had hij uitgekeken naar deze dag. Al die weken op de Teide, de bekende wielervulkaan van Tenerife, visualiseerde Primoz Roglic hoe hij de afsluitende klimtijdrit moest rijden in de Giro.

Wellicht deed hij daar zijn eerste testen met zijn klimfiets met gravelgroep (enkel voorblad) waardoor hij kleinere versnellingen kon trappen en de kans op verkeerd schakelen kleiner werd. Juist die slimmigheid leek hem uiteindelijk fataal te worden, toen tegen het einde van de beklimming van het geitenpad op de Monte Lussari zijn ketting eraf liep en tot stilstand kwam.

Maar vandaag kon niets hem tegenhouden. Vandaag was de dag waarop Roglic de spoken uit het verleden verjaagde. De herinnering aan die voorlaatste dag in de Tour, toen hij met een tijdrithelm (te) hoog op zijn hoofd als een beginneling werd vernederd door zijn jongere landgenoot Tadej Pogacar.

"Het is ongelooflijk. Uiteindelijk gaat het niet eens om de overwinning zelf, maar om de mensen. Dit zijn de momenten waarvoor je leeft en die je altijd zult herinneren."

Roglic deed zijn verhaal met zoontje Lev zijn schoot. De jongste Roglic was druk met een tot laserbeam getransformeerd vlaggetje en deed ongegeneerd mee met de spreekkoren buiten de tent ('Rogla, Rogla').

In de tussentijd vertelde vader Roglic over misschien wel zijn mooiste triomf. "Ik had de benen. En de fans hebben me die extra watts gegeven. Ik was aan het vliegen. En aan het genieten."

Proefrondje als doping

Voor dag en dauw was Roglic opgestaan in het hem zo bekende Kransjka Gora, het Sloveense wintersportoord waar hij in zijn vorig leven als schansspringer al zo vaak verbleef.

Als een van de weinigen stapte de Sloveen op de fiets om de Monte Lussari te verkennen. Dat proefrondje was als doping, de luide aanmoedigen van de duizenden landgenoten zoog hij op als pure zuurstof.

En in de tijdrit kwam alles eruit. In de vlakke aanloop reed hij iets rustiger dan rivaal Geraint Thomas, maar na de trage fiets- en helmwissel van de Welshman, was Roglic aan de voet van de klim al twee seconden sneller.

Op zijn kleine versnelling diepte Roglic die voorsprong met een hoog beentempo op de klim uit. Halverwege had hij al 16 van de benodigde 26 seconden te pakken, toen het noodlot toesloeg.

"Yeahhhh...", vertelde Roglic nuchter, "mijn ketting liep eraf. Maar dat hoort er ook bij. Ik heb geen paniek gevoeld, heb de ketting er gewoon weer op gelegd en ben weer verder gegaan."

Thomas: 'Gelukkig was het verschil niet twee seconden'

Geraint Thomas leek deze Giro niet kapot te krijgen. Weinigen verwachtten dat de net 37-jarige Welshman op de voorlaatste dag nog het roze zou verliezen. Maar dat gebeurde wel.

"Op anderhalve kilometer onder de top voelde ik dat mijn benen er geweest waren", toonde Thomas zich realistisch na de finish tegen Adam Blythe van Eurosport. "Maar ik verlies liever met zoveel (14 seconden, red.), dan met een seconde of twee. Hij heeft me tenminste verpletterd."

"Primoz verdient het. Hij had pech en verslaat me toch nog met 40 seconden. Chapeau. Met het seizoen dat ik heb gehad, mag ik best blij zijn. In februari, maart zou ik mijn hand eraf hebben gebeten voor zo'n resultaat. Maar nu ben ik zwaar teleurgesteld."

Wakker worden met roze

Vannacht zal Roglic terug op zijn hotelkamer in Kransjka Gora mogen genieten van de roze trui. Morgenvroeg zal hij weer voor dag en dauw opstaan voor een korte vlucht van Triëst naar Rome.

Niemand twijfelt meer aan de uitkomst, maar Roglic zelf rekent zich nog niet helemaal rijk. "Nog een keer opletten, want het rondje in Rome is behoorlijk technisch. Het is nog niet voorbij."

En dan breekt de glimlach écht door. "Maar het ziet er wel goed uit..."