Vollering wint Strade Bianche ondanks loslopend paard op de weg
Demi Vollering heeft zaterdagmiddag in Siena de Strade Bianche gewonnen. Ze bleef na de slotklim nipt haar ploeggenote Lotte Kopecky voor. Wie van de twee de sprint won, was met het blote oog niet te zien. Maar de fotofinish wees Vollering aan als winnares. De Amerikaanse Kristen Faulkner werd derde.
Kopecky en Vollering waren op de laatste gravelstrook weggereden uit een groep favorieten en haalden kort voor de finish de eerder ontsnapte Faulkner in. Kopecky had de Strade Bianche vorig jaar gewonnen en leek ook nu de favoriet om de sprint te winnen. Maar Vollering was haar net te snel af.
Annemiek van Vleuten werd vijfde, Puck Pieterse zesde en Riejanne Markus pakte de negende plek.
"Dit betekent zo veel voor mij", zei Vollering na afloop met tranen in haar ogen. "Ik hou van deze race, en het team gaf me het vertrouwen dat ik 'm ook echt kon winnen."
Kopecky en zij gingen vlak voor de klim, met nog 600 meter te gaan, vol in de aanval op Faulkner. Door de smalle steile straat werd het een gevecht op de keien. Vollering wilde langs Faulkner komen, maar die probeerde haar tot twee keer toe tegen te houden door haar de pas af te snijden.
'Lotte is een killer'
Toch lukte het, en haalden Kopecky en Vollering alles uit hun benen. "Lotte is een killer", aldus Vollering. "Die laatste klim is heel zwaar, maar samen deden we het goed, we hadden nog reserves."
Na de finish was er nog geen gejuich, zo strak opgelijnd kwamen ze naast elkaar over de streep.
Pas toen officieel was vastgesteld dat Vollering had gewonnen kwamen de emoties los.
Een loslopend paard zorgde voor een gevaarlijke situatie in de koers. Het dier liep plotseling op de weg, kort voor de Nederlandse Demi Vollering die in achtervolging was op Faulkner.
Op tv-beelden was te zien dat de geschrokken Vollering even moest inhouden. Bij een volgend beeld was het paard onderuit gegaan in een bocht en kon Vollering verder rijden.
"Lotte (Kopecky. red.) is heel blij voor mij. We hebben elkaar na de finish twee minuten lang staan knuffelen", zei Vollering na die enorme close finish.
Ze had deze eindstrijd niet verwacht. "Samen gingen we richting de finish als ploeggenoten. Ik keek om naar Lotte en lachte: we doen dit gewoon samen. Maar toen haalde ze me in en dacht ik: oké nu zijn we geen ploeggenoten meer."
Dat het er zo op aan kwam, beschouwt Vollering als een compliment. "Als je allebei tot het eind hebt gestreden, ben je ook een terechte winnaar. Dat voelt anders dan dat het je gegeven wordt."
