Waar kunnen Wout en Mathieu elkaar pijn doen op WK-parcours in Hoogerheide?
"Het is een prima parcours voor Fem van Empel." Thijs Al veegt een paar minuscule spetters modder van zijn gezicht. "Het ligt er heel snel bij. Dat komt vooral door het weer."
De analist en co-commentator van de NOS heeft zojuist een aantal ronden gereden op het WK-parcours in Hoogerheide. "Poeh, waar kunnen Mathieu en Wout elkaar pijn doen hier?"
Het parcours van 3.100 meter lang lijkt erg op de omloop waarop jaarlijks een wereldbekerwedstijd wordt gereden. En waar ook al tweemaal eerder een wereldkampioenschap werd gehouden. Thijs Al stond beide edities aan de start. In 2009 werd hij twaalfde en de beste Nederlander.
Lussen, VIP-tenten en energie zuigende klim
Destijds was de finish nog wel in de Raadhuisstraat, middenin het dorp. Daarna verhuisde de complete wedstrijd naar het open terrein ten zuidwesten van het dorp. De streep werd getrokken op de Scheldeweg. Daar was vijf jaar later wéér het WK, waar Al 26ste werd.
Op diezelfde plek vertelt de inmiddels 42-jarige Al over het zeer herkenbare parcours. "De lussen in het weiland en het bos, de Brabantse wal op en af, de enorme VIP-tenten en de energie zuigende klim op de Scheldeweg aan het einde van iedere ronde."
Verschillen met acht jaar geleden zijn er ook. "Er is vooral bebouwing bijgekomen aan de oostkant van het dorp. De betonnen trap naar het hoger gelegen wooncomplex aan de Scheldeweg wordt door parcoursbouwer Adrie van der Poel gretig gebruikt als hindernis."
Die trap is 10 meter hoog en telt 36 treden en hij ligt een meter of 450 voor de finish. Na de trap volgt een schuine afdaling en dan draaien ze naar links het laatste stuk op. "Een klim op de macht richting de finish. Vroeger kwam je hier van beneden uit het weiland en draaide je rechtsom. Dit is wat technischer, maar vooral als het modderig is en dat is niet zo".
Dan zijn er ook nog twee balken van 40 centimeter hoog. "Ouderwetse planken zijn het. Heel smal. Tegenwoordig gebruiken ze meestal een dikke LED-balk vanwege de reclame die je erop kunt laten zien. Dit is een stuk lastiger maar de toppers gaan dit springen. En dan bedoel ik écht springen. Vol gas en erover. Als je inhoudt, heb je eigenlijk nauwelijks voordeel ten opzichte van de afstappers."
De snelle opeenvolging van balken, klim, steile afdaling, trap en schuine afdaling richting finish is hét zwaartepunt van de ronde.
Voordeel favorieten?
Grote vraag is natuurlijk of één van de favorieten een uitgesproken voordeel ondervindt van dit parcours. Fem van Empel of Puck Pieterse bij de vrouwen? "Ik vind dit een rondje voor Van Empel. Zij kan haar enorme power hier goed kwijt. Pieterse is technischer en springt wat makkelijker, maar op pure inhoud is Van Empel beter."
Bij de mannen ligt dat anders. "Als ze beiden foutloos rijden zie ik Wout van Aert niet ergens even wegrijden bij Mathieu van der Poel of andersom. Ze zijn zo aan elkaar gewaagd. Het verschil gaat alleen zitten in kleine foutjes, want die komen er altijd als je ruim een uur geconcentreerd op de limiet rijdt."
Al maakt één belangrijk voorbehoud: "Voor een spannende strijd moet de rug van Mathieu wel in orde zijn". Vorige week liet Van der Poel met de zege in Besançon zien dat het met de rug wel in orde is. En de historie aan de rand van Hoogerheide is wel duidelijk in zijn voordeel. Hij won al vijf keer de wereldbekerwedstrijd.
Wout van Aert was maar één keer de sterkste. Maar dat was wel direct het wereldkampioenschap voor beloften in 2014. De Belg stond op het podium aan de Scheldeweg te stralen in de regenboogtrui.
Van der Poel wilde, gehinderd door een keelontsteking, eigenlijk afstappen, maar bedacht zich en knokte zich naar brons. Afstappen op de geboortegrond van zijn vader kon hij natuurlijk niet maken.
