'Cursball? Korball?' Nederlandse korfballers stelen de show op World Games

• Walter Tempelman

  NOS-verslaggever bij World Games

'Cursball? Korball? Korfball!' Er zijn weinig sporten Nederlandser dan korfbal. Uitgevonden door een Nederlander, beoefend door veel Nederlanders en internationale toernooien worden altijd gewonnen door Nederland.

Op de World Games in Birmingham, Alabama waar Nederland dankzij een eclatante 23-12 zege in de finale ten koste van België voor de tiende keer een gouden medaille verovert, kijken de vele Amerikaanse toeschouwers hun ogen uit. Hoe beleeft de Amerikaan het oer-Hollandse korfbal?

"Je mag niet dribbelen en niet lopen met de bal", zegt Tyler, eigenaar van koffieshop Innova net buiten Birmingham. Zijn vrouw Ann vult aan. "En je krijgt maar één punt als je scoort in de... Noem je dat een basket? Nee, tuurlijk: korf."

De kennis van korfbal bij de argeloze Amerikaanse supporter is niet heel groot. Een associatie met die andere, veel populairdere sport met een basket is snel gemaakt.

Speelster Anouk Haars van het Nederlands korfbalteam gebruikt dezelfde analogie als ze in een taxi zit in Birmingham. "Dan zegt de chauffeur 'Korball? What is korfball?' Dan leggen we inderdaad uit dat het basketbal is, maar dan zonder bord. Ik haal netbal er nog wel eens bij en dan snappen de meesten het wel. Maar dat mannen en vrouwen samen in een team spelen en dat we 360 graden om de korf heen spelen, is voor velen toch nog best ingewikkeld."

'Cheeks' Frederick

Het Birmingham Jefferson Convention Complex zit verrassend vaak vol bij de wedstrijden op het korfbaltoernooi. De sport lijkt in de smaak in te vallen. Voor een aantal supporters is dat niet verwonderlijk. Zij maakten deel uit van 'Team USA' in de late jaren zeventig en de jaren tachtig, de periode dat er deelgenomen werd aan wereldkampioenschappen en de World Games.

"Wij waren de verrassing op de World Games in 1985. We wonnen toen brons", zegt Chris 'Cheeks' Frederick. "We waren een stelletje omgeturnde basketballers die wel wisten dat we niet mochten lopen met de bal, maar het was lastig om niet te dribbelen. En die hoge korf?! Dat was echt een uitdaging voor ons."

Het team van toen beleeft de World Games van nu als een kleine reünie. Ze krijgen een officiële ontvangst op de dag van de halve finales, halen herinneringen op en vinden het prachtig dat 'hun' sport in Birmingham is te zien. "We hadden een paar clubs in die tijd. Vanuit de universiteiten. In Tulsa, Oklahoma, in Houston, Texas", weet Becky Sjoberg-Shields.

"Maar toen onze generatie ermee ophield, bloedde het hele korfbal in de Verenigde Staten wel een beetje dood." Jammer, vinden de twee. "Dit is een sport die perfect op de colleges en high schools zou passen. Het is snel, mannen en vrouwen samen. En wij Amerikanen hebben veel goede atleten. Wij zouden echt goed in korfbal kunnen zijn", zegt Cheeks.

Slapende bond

Maar het ligt niet voor de hand dat er een nieuwe opleving van korfbal in de Verenigde Staten komt. "Er is wel een Amerikaanse bond, maar dat is een slapende bond", zegt Jan Sjouke van den Bos, chef de mission van de gehele Nederlandse ploeg op de huidige World Games en voormalig korfbalbondscoach van Nederland.

"Nee, ik heb niet het idee dat we hier heel veel korfballers krijgen in Amerika. Maar er zijn wel steeds meer mensen die zeggen: 'Goh, wat leuk, we moeten dat doorzetten.' Daar krijg je hoop van en dan gaan we kijken of het wat wordt."

Om die hoop kracht bij te zetten heeft de Nederlandse ploeg aan het begin van het toernooi een clinic gegeven in Ramsay Highschool in Alabama. "Heel tof om te doen en om te zien dat er best wat enthousiasme is", zegt international Haars. "We hebben gewoon wedstrijdjes gespeeld voor iedereen die mee wilde doen. Alle leeftijden. We kregen zelfs de oude conciërge mee!"

Charles Barkley

En dan blijft daar nog altijd de vergelijking met basketbal: Fleur Hoek en Olav van Wijngaarden, spelers van het Nederlands team, kregen de kans om NBA-basketballegende Charles Barkley, kind van Alabama, college-speler van Auburn en tweevoudig winnaar van olympisch goud met het Dream Team van de Verenigde Staten, te ontmoeten.

"Toen ik hoorde dat Fleur daarheen mocht, ben ik een beetje gaan zeuren of ik ook niet mee kon", zegt Van Wijngaarden. "Ik ben een groot basketbalfan, ben al een paar keer naar de play-offs van de NBA geweest, dus ik ben blij dat ze dat konden regelen."

Het was een ontmoeting op poten gezet door de Internationale Korfbal Federatie (IKF). Paal, korf en ballen gingen mee naar de afgesproken locatie om Barkley zover te krijgen een balletje te gooien.

Van Wijngaarden: "Hij zei dat-ie last had van zijn schouder, maar hij schoot toch drie ballen. Daar ging er eentje van in. En hij is best klein voor de rebounder die hij was; in lengte ben ik niet heel veel kleiner. Het was echt tof. Ik hoef bijvoorbeeld niet op de foto met Dirk Kuijt of Robin van Persie, voor wie ik ook veel respect heb, maar dit was wel even een uitzondering."