'Stuiterschoenen' doen Nageeye de das om bij WK: 'Ben ik soms dom of zo?'
Abdi Nageeye heeft een haat-liefde-verhouding met de marathon. Op iedere goede race die hij loopt, volgt een deceptie. Het was om die reden welhaast logisch dat de glorieuze winnaar van Rotterdam tijdens de WK in Eugene in het zicht van de finish uitstapte. "Misschien moest het wel zo zijn."
De strijd om het mondiale goud, dat uiteindelijk ging naar de Ethiopiër Tamirat Tola in een tijd van 2.05.36, was volgens de 33-jarige Nageeye eigenlijk al verloren voor er goed en wel een meter was gelopen.
Kapitale fout
Voor aanvang van zijn zestiende wedstrijd over de klassieke afstand van 42.195 meter maakte hij al een kapitale fout die hij met geen mogelijkheid kon goedmaken.
Nageeye had zich voor de WK in de luren laten leggen door zijn sponsor Nike. Die bood hem een nieuw ontwikkelde schoen van het type Alphafly aan. Ofschoon Nageeye bij zijn laatste marathon, die van Rotterdam, ongenaakbaar was gebleken op het type Vaporfly, liet hij zich op de valreep toch overhalen.
"Er was mij verzekerd dat deze schoenen na dertig kilometer zéker voordeel zouden opleveren. Ik heb twee duurloopjes van die afstand gelopen en dat voelde voor mij geweldig. Voor mij stond de keuze vast: ik zou hierop gaan lopen."
Glad marketingpraatje?
Toen Nageeye zich zondagochtend rond de klok van zes uur evenwel bij de start meldde, viel hem iets op. Niet één van zijn tegenstanders die bij dezelfde sponsor onder contract staat, had besloten te experimenteren met de nieuwe schoenen. "Toen had ik wel even iets van: shit, waarom draagt de rest ze niet?"
Het was het moment waarop de vice-olympisch kampioen zich realiseerde dat hij misschien wel met open ogen in een glad marketingpraatje van zijn schoenenleverancier was gestonken. Er was, zo wist hij op datzelfde moment ook, geen weg terug. "Ik kon niet van schoenen wisselen. Er zaten drie dezelfde paren in mijn tas. Verder niet."
Het was, zoals Nageeye het zelf noemde, een mentale tik die hij niet meer te boven kwam. "Ik was de hele wedstrijd bang dat iemand op mijn hakken zou stappen. Zou dat gebeuren, dan zou ik op mijn bek gaan en was de wedstrijd voor mij voorbij. Met deze schoenen heb je het gevoel dat je de hele tijd loopt te stuiteren. Je mist het gevoel van kaatsen bij de afzet."
Toen Nageeye ook nog eens zag dat alle koplopers op de schoenen liepen waarmee hij oorspronkelijk van plan was te starten, ging dat tussen zijn oren zitten. "Ik heb gefaald, was het enige dat ik dacht. Want ik had vooraf echt het gevoel dat ik in staat was een medaille te pakken."
Tactische fout
Vervolgens maakte Nageeye ook op tactisch vlak een aantal fouten die niet horen bij een loper van zijn statuur. Kort na het punt van 30 kilometer verloor hij bij een drinkpost de aansluiting met de kopgroep.
Toen Nageeye de groep die de ontsnapte koploper Tola achtervolgde tot op zeven seconden weer naderde, zette hij zich schrap voor een ultieme versnelling. Precies op dat moment schoot de pijn hem in zijn benen en stapte hij ontredderd uit de wedstrijd.
"Ik heb nu zestien marathons gelopen. Acht gingen er goed, acht gingen er slecht. En dat is altijd om en om. Ik ben inmiddels zó ervaren en dan gebeurt er toch weer dit. Ik vraag me wel eens af: ben ik soms dom of zo?"
Het was voor de 33-jarige Nageeye zijn tweede marathon sinds de Olympische Spelen van vorig jaar. In Tokio veroverde hij de zilveren medaille. In maart scherpte Nageeye vervolgens het Nederlands record aan, door in 2.04,56 de marathon van Rotterdam te winnen.
Het parcours in Eugene omvatte drie rondes van 14 kilometer. Een kopgroep van 32 atleten - onder wie Nageeye - begon aan de laatste ronde. Daarin werd het tempo steeds verder opgevoerd.
Na 33 kilometer plaatste Tola zijn beslissende versnelling. De Ethiopiër, die vijf jaar geleden bij de WK in Londen nog zilver won op de marathon, liep onbedreigd naar de overwinning.
