Debutant Brinkman verrast met derde Nederlandse marathontijd ooit: 'Nooit durven dromen'

• Jiske van Haga

Uit het niets verschijnt daar Nienke Brinkman op de atletiekradar. De 28-jarige is nog een jonkie in het hardloopcircuit, maar liep afgelopen weekend bij de marathon in Valencia met 2.26.34 de derde Nederlandse tijd ooit.

Alleen Lornah Kiplagat (2.23.43) en Hilda Kibet (2.24.37) noteerden ooit een snellere tijd. Brinkman heeft daarmee - in bovendien haar allereerste officiële marathon - ook meteen de limieten voor de EK (2.31.30) én WK (2.28.00) gelopen. Een prestatie die menig atletiekanalist de ogen doet knipperen.

En dus staat de telefoon van de marathonloopster inmiddels roodgloeiend. "Mijn hele telefoon ontploft. Als ik heel eerlijk ben, staat mijn leven nu wel op z'n kop. Wel op een goede manier dan", zegt Brinkman lachend.

Wanneer ben je precies begonnen met hardlopen?
"Ik woon in Zwitserland waar ik werk aan mijn promotieonderzoek. Toen ik hier net kwam, ging ik hockeyen want dat deed ik in Nederland ook. Maar het niveau was niet echt heel hoog en dus ben ik maar gaan hardlopen met een groepje van de universiteit."

"Toen het coronavirus kwam in 2020, had ik veel te veel vrije tijd over. Ik ben heel veel gaan trainen en merkte al snel dat het goed ging en dat ik het ook nog eens heel leuk vond. Ik kreeg er kriebels van en wilde er meer uithalen."

En toen dacht je: waarom ook niet maar meteen marathons?
"We hadden met een vriendengroepje bedacht om de marathon van Amsterdam in 2020 te lopen. Maar toen die werd afgelast, besloten we 'm zelf maar te organiseren. Gewoon onofficieel in Zwitserland. Daar liepen we toen een tijd van 2.39.00."

"Vanaf dat moment had ik mijn zinnen gezet op de limieten en begon de droom om ooit naar de Olympische Spelen te gaan echt te leven."

Dat Brinkman niet alleen goed kan lopen maar er ook nog eens plezier aan beleeft, is goed te zien. Op bijna elke foto staat de marathonloopster met een glimlach van oor tot oor. Zelfs na een zogenaamde trailrun van 31 kilometer en 2.200 hoogtemeters door de Zwitserse Alpen. En dat werpt zijn vruchten af: de hardloopcarrière van de Leiderdorpse zit in een stroomversnelling.

Had je dit durven dromen?
"Nee, niet nu al. In die wedstrijden race ik tegen mensen waar ik tegenop kijk en dan maak je ineens ook nog een kans. Dat is iets wat ik niet gedacht had. Ik heb ook nog niet zo heel lang geleden een trainer in de hand genomen. Pas in februari van dit jaar ben ik serieus gaan trainen."

"Ik wist voor ik aan de marathon in Valencia begon natuurlijk wel de limieten en ik wist dat ik in vorm was en misschien een kans had om naar 2.30 te lopen. Maar de WK-limiet had ik echt niet verwacht, helemaal niet met zo'n tijd."

Niet alleen op de weg loop je verbazingwekkende tijden, je doet ook aan trailrunnen. Wat is dat precies?
"In plaats van op de weg loop je in de bergen. Het is enorm zwaar, maar het is ook wel weer een andere tak van sport. Op de weg probeer je een constante snelheid aan te houden. In de bergen gaat het omhoog en weer omlaag. Daar heb je geen constante snelheid."

"Ik was bij de Sierra Zinal, een bergloopwedstrijd in Zwitserland, eigenlijk ook uit het niets tweede geworden en toen werd mij gevraagd om de Golden Trail World Series af te maken. Daar ben ik toen ook tweede geworden."

Hoe zie je de toekomst nu voor je? Ben je straks fulltime atleet?
"Pfoe, ik heb echt géén idee. Ik had vorige week de Atletiekunie al gemaild over wat ik moest doen als ik de EK-limiet zou halen, want ik weet zelf niet hoe dit werkt allemaal."

"Ik wil ontzettend graag naar Eugene in de Verenigde Staten voor de WK, maar of dat ook in combinatie met de EK in München kan, weet ik niet. Ik neem nu in ieder geval even twee maanden rust qua sport, genoeg tijd om over de toekomst na te denken."