China-correspondent in strikte quarantaine: 'Was ik maar van stoel gewisseld'
Rond het middaguur gaat de telefoon, zoals die op de vreemdste momenten gaat de laatste dagen. Meestal op de momenten dat ik niet direct reageer op vragen van de arts op WeChat tijdens de verplichte quarantaine waar alle inkomende reizigers doorheen moeten. "Zit u in kamer 6209?" Ik hum instemmend. "Zat u in het vliegtuig op rij 15, of bent u nog van stoel gewisseld?"
Was dat maar zo, denk ik nu. Drie rijen achter mij, op de vlucht van Amsterdam naar Shanghai, blijkt een passagier positief getest te zijn op corona. Domme pech. En een nachtmerriescenario in China. Om die reden heb ik de afgelopen weken eerst in Tokio en daarna in Nederland vooral in een cocon geleefd. Niet omdat ik me nog veel zorgen maak over corona an sich. Wel over de gevolgen die mij en mijn medepassagiers zouden wachten in China. Om die reden had ik voor vertrek naast de door China vereiste testbatterij meerdere extra wattenstaafjes de neus in laten boren. Stuk voor stuk negatief.
Nu zit ik alsnog in een ambulance, afgevoerd via de nooduitgang van het hotel. Mijn weer ingepakte koffers liggen op de brancard, door een raam ben ik gescheiden van de goed ingepakte ambulancebroeders. Een paria ben je hier, melaats bijna. Tot het tegendeel bewezen is. En dan nog niet, eigenlijk. Ook in de afgelopen dagen testte ik negatief. Vermoed ik althans, want uitslagen worden niet gedeeld. "Als je positief getest had, had je het nu wel geweten", merkte één van de verpleegkundigen eerder lachend op.
In Shanghai geldt een centrale quarantaine van twee weken. In welk hotel je terechtkomt, blijft voor de meesten tot het laatste moment een verrassing. Het is maar net hoe lang je wordt vastgehouden bij de douane, wanneer je koffer van de band rolt. Je legitimatiebewijs lever je in.
Bekijk hier hoe de rit richting het quarantainehotel verliep:
Pas later, als de bus het terrein van je quarantainefaciliteit opstuurt, komen paspoorten en identiteitskaarten weer tevoorschijn. Bewegingsvrijheid, de keuze te eten wat je wil is er niet. Mijn overbuurman beklaagde zich vanochtend vanuit het deurportaal nog over het eenzijdige menu tijdens één van de drie voedermomenten, terwijl een goed ingepakte medewerker pakketjes voor de deur legde. "Ik kom uit het noordoosten. Mijn maag is gewend aan noedels, niet aan rijst." Zelf had ik het voor elkaar gekregen ter aanvulling af en toe eens wat eten online te mogen bestellen, zolang ik het maar niet zou doorvertellen aan mijn vluchtgenoten. Een luxe, zo weet ik nu.
Want na de ambulancerit door de straten van Shanghai kom ik terecht in een scène die gelijkenissen oproept met de Netflix-serie Breaking Bad, zoals een bekende China's voorliefde voor witte beschermingspakken recent noemde. Buiten staan tientallen gele containers, nergens heb ik artsen en andere onbekende medewerkers zo goed ingepakt gezien als hier. Op 10, 15 meter afstand word ik door één van hen via een brandtrap omhoog gedirigeerd. In tegenstelling tot de Netflix-serie wacht binnen geen chrystal meth, wel chloortabletten.
Chloortabletten die twee uur voor de grote of de kleine boodschap in de toiletpot moeten worden gedeponeerd, zo staat beschreven in één van de contracten die ik moest ondertekenen. Daarin heb ik ook moeten beloven mijn kamer niet te verlaten, op straffe van een onbekende boete en een aantekening in het sociale kredietsysteem, dat in deze periode mondjesmaat wordt uitgerold. Verder staat beschreven dat de autoriteiten alle testen mogen uitvoeren, die zij nodig achten. Aangeraden wordt het raam, waarvan het scharnier zo'n vijftien centimeter speelruimte geeft, minimaal driemaal daags een half uur te openen.
Alarmfase 1
Zichtbare symptomen van China's angst voor de deltavariant, in de afgelopen weken verantwoordelijk voor één van de grootste uitbraken in het land sinds 'Wuhan'. Met in totaal zo'n 1200 gevallen bleef de schade naar Nederlandse maatstaven beperkt, maar in China was het alarmfase 1. Hoewel de vaccinatiegraad relatief hoog ligt, is de effectiviteit van de Chinese vaccins tegen delta in de eerste onderzoeken niet om over naar huis te schrijven. Ook omdat vrijwel niemand in China zelf besmet is geraakt met corona, is de weg naar groepsimmuniteit lang.
In die context blijft elk geval er één te veel, en versoepelingen ver weg. Nu afstappen van de 'zero covid'-strategie is, om meerdere redenen, zo goed als onmogelijk.
Afgelopen zomer belandden meerdere Olympiërs in quarantaine in Tokio, een collega ook. Dat was na een positieve test. Ik ben benieuwd met welk schema China op de proppen komt, als het komend winter gastheer is van de Olympische Winterspelen.
