Toussaint is angst om te winnen kwijt: 'Als het móét, kan ik hard zwemmen'
Als jonge zwemster kende Kira Toussaint, die woensdagavond Europees kampioene werd op de 50 meter rugslag, een opmerkelijke angst, een benauwenis die een veelbelovende carrière in de kiem leek te smoren.
Alleen de gedachte al om ooit in een wedstrijd als eerste aan te tikken deed haar het angstzweet spontaan uitbreken. "Ik vond het vroeger eng om te winnen."
Drie jaar geleden, tijdens een betrekkelijk onbeduidende wereldbeker in het Russische Kazan, overkwam haar waar ze al zo lang voor vreesde. Op de 50 meter rugslag tikte ze tot haar grote ontsteltenis als eerste aan. Toen haar dat een week later, in Dubai, op hetzelfde nummer nogmaals overkwam, was het talent uit Amstelveen op slag genezen van haar kwaal. Sterker: "Ik heb nooit gedacht dat winnen zo leuk kan zijn."
Bevrijd van loden last
Het was het begin van een opmerkelijke opmars, die aan het einde van datzelfde jaar slechts werd onderbroken door een vals-positieve dopingtest op het middel tulobuterol. Toussaint vocht de schorsing die haar in het vooruitzicht was gesteld met succes aan, werd door wereldzwembond FINA gerehabiliteerd en zette, bevrijd van een loden last in tweevoud, haar opmerkelijke opmars in het mondiale zwemmen voort.
Woensdag maakte ze, op 26-jarige leeftijd, op de 50 meter rugslag eindelijk waar wat velen al lange tijd voorspelden. Als dochter van Jolanda de Rover, de olympisch kampioene op de 200 rug van Los Angeles 1984, móest welhaast een glansrijke zwemcarrière in het verschiet liggen. Toch duurde het tot elf jaar na haar internationale debuut, op de Europese kampioenschappen kortebaan in Hongaarse Debrecen, voordat het zover was.
Onbereikbaar
Als houdster van de snelste seizoentijd, 27,10, gold ze op de 50 rug vooraf als de belangrijkste titelkandidaat. Met 27,36 was ze onbereikbaar voor Kathleen Dawson, die Toussaint zowel in de series (27,29 om 27,60) als halve finales (27,19 om 27,22) te snel af was. In de strijd om de medailles reikte de Britse slechts tot 27,46.
Toussaint leerde in een immens grote, maar akelig lege Duna Arena een andere wijze les. Winnen is niet alleen verre van eng, er is ook geen perfecte race voor nodig. In de catacomben zei ze te hopen dat jonge zwemsters die haar race voor de televisie hadden gekeken vooral niet haar slechte voorbeeld gaan volgen.
"Dit was een héél slechte finish", sprak ze zichzelf bestraffend toe. "Ik kwam niet uit, ik had gewoon nog een slag moeten maken."
De oorzaak? "In de laatste meters was ik alleen maar bezig met Dawson, die in de baan naast me lag." Ze vergat, zo wilde ze er maar mee zeggen, haar eigen race te zwemmen. "Zoiets moet je dus nóóit doen."
En dat terwijl ze zich in de eindstrijd juist zo voorbeeldig had herpakt. Toussaint startte het toernooi als estafettezwemster met een zilveren medaille op de 4x100 vrij. Dat nam niet weg dat ze dinsdagochtend tijdens de series van de 50 rug, haar eerste individuele nummer, werd bevangen door de zenuwen.
Gelukkig, zo sprak ze, groeide ze daar in zowel de halve eindstrijd als de finale overheen. "Ik hield me voor de start voor dat ik vooral rustig moest blijven. Daar ben ik keurig in geslaagd."
Het rechtvaardigde de conclusie die haar EK tot op heden treffend samenvatte. "Als het móét, kan ik hard zwemmen."
