Tevergeefs protest: Nederlandse vissers voor het Europees Parlement

• Bijou van der Borst

  redacteur Bureau Brussel

Ze wisten dat het te laat was, maar Nederlandse vissers protesteerden vandaag nog één keer voor het Europees Parlement. Vandaag werd daar een verbod op pulsvissen definitief aangenomen.

Vannacht om 02.00 uur vertrokken ze vanuit Urk naar Straatsburg. Een bus met zestig vissers. Na een reis van acht uur parkeerden ze een hijskraan met een pulsnet en een vrachtwagen voor de poort van het parlement. Het is al beslist, ze weten het, maar nog een keer laten ze van zich horen. Vier actievoerders vertellen waarom ze naar Straatsburg reisden en wat het verbod voor hen betekent.

Janna Post en haar zoontje Benjamin

Aan de keukentafel praat haar gezin dagelijks over het verbod. "Het beheerst je leven. Het is niet te bevatten", zegt Janna Post. Haar gezin, een vierde generatie vissers, leeft van de visvangst. Samen met haar man heeft ze zes jongens. Vijf van hen zitten in de visserij en één heeft muzikale ambities. In haar stem klinkt frustratie en onbegrip.

"Eerst zetten ze een handtekening onder het klimaatakkoord van Parijs, omdat ze CO2-uitstoot willen verminderen. Vervolgens zetten dezelfde mensen ook een handtekening onder het verbod op pulsvisserij." Volgens de vissers stoot pulsvissen vijftig procent minder CO2 uit. "We voldoen aan de regels en worden gebruikt als dweil." Hoop heeft ze al niet meer. De vissers verzamelen zich om een signaal af te geven. "Hierna kunnen we het ook voor onszelf afsluiten. We hebben er alles voor gedaan en dat geeft dan toch een stukje rust."

Kobus Post, net afgestudeerd als maritiem officier, vist op een pulskotter

Als een van de weinigen heeft Kobus Post vooraf nog hoop. Er komt een moment dat de Europarlementariërs zich realiseren dat pulsvissen een goede methode is, denkt hij. Tot die tijd vist hij weer met de ouderwetse methode. Dankzij zijn opleiding heeft hij nog andere opties, zoals de grote vaart.

"Maar ja", zucht hij. "Daar moeten we ook aan het milieu denken. Ook weer een verhaal apart." De toekomst is ingewikkeld. Hij denkt over een plan B, C, D en zelfs een plan E. Als klein jongetje viste hij met zijn vader op de ouderwetse manier. "Dan was je de hele week aan het werk. Met puls is dat anders dan vang je veel selectiever, maar ook levendigere vis. Vorige week waren we aan het sorteren. De vis was zo levendig en ik was niet snel genoeg. Met een zwaaiend handje sprong de vis zo weer overboord."

Schipper Arie Koffeman

Vorig jaar kocht hij nog een pulsschip voor zijn zoons. "Ik wist dat het verboden zou worden, maar ik blijf er in geloven. Zulke schone visserij." Anderhalf miljoen investeerde hij. Dat is absoluut nog niet terugverdiend. "Iedereen is zo terneergeslagen door deze teleurstelling. We hebben ook gewoon tijd nodig om te herstellen. In je hoofd moet je ook weer de knop om zetten." Met vissersbloed ga je niet zomaar ergens anders werken, zegt hij. Als voorbeeld noemt hij een fabriek in de buurt van Urk. Daar zochten ze personeel. "Vier mensen hebben gereageerd."

Jacob van Urk, voorzitter van Visned Urk

De vissers praten regelmatig over 'de brief'. Jacob van Urk heeft hem zelfs meegenomen, hij ligt in de bus. De vissers weten precies wat 'de brief' betekent. Daarin staat dat hij al over 6 weken moet stoppen met pulsvissen. "Dit is waanzin, maar de enige optie is door vissen." Een nieuwe innovatieve methode ligt niet meteen voor het grijpen. De ontwikkeling van de pulsvisserij kostte twintig jaar. Van Urk schat de kansen dat er een nieuwe effectieve methode komt klein.

"Als ik een paar jaar geleden tegen mijn zoons had gezegd: 'geef je vader een goede oude dag en neem de kotter over', dan was het zo geregeld. Die jongens vragen zich nu af of ze wel moeten doorgaan als alle regels hen tegenwerken." Hij wijst erop dat dit niet een probleem is voor de vissers. "Ze gaan het ook merken bij de visafslag, de machinefabriek, maar ook de slager en de bakker in Urk gaan het merken."