Andere Tijden Sport: hoe Zuid-Korea Hiddink veroverde

Een heldenstatus. Onnoemelijk veel respect. Guus Hiddink, ofwel Hie Dung-Gu, veroverde in 2002 de harten van alle Zuid-Koreanen door met de voetbaldwerg de halve finales van het WK te halen. Maar zijn aanstelling als bondscoach was geen vanzelfsprekendheid.

Andere Tijden Sport belicht de wijze waarop Zuid-Korea Guus Hiddink veroverde en Hiddink vervolgens Zuid-Korea.

Het verhaal over het Koreaanse voetbalwonder begint in een zakencentrum van Seoel. Twee voetbalgekke topmannen van multinational Hyundai hebben een plan. Een nogal ambitieus plan. Het WK voetbal naar Zuid-Korea halen.

Voor deze twee heren, Chung Mong-joon (president van het bedrijf) en zijn rechterhand Ka Sam-hyun, is werkelijk niets te gek. Maar wat doe je als je het WK daadwerkelijk binnenhaalt en er ook binnen de lijnen gepresteerd moet worden?

Om geen modderfiguur te slaan, zoeken de Zuid-Koreanen naar een bondscoach die het team boven zichzelf kan laten uitstijgen. En dat is nodig ook, want op dat moment stelt het land op voetbalgebied weinig voor.

De allereerste kennismaking met Hiddink, een jaar eerder, is een onaangename. Op het WK van 1998 blaast het Nederlands elftal de Zuid-Koreanen met 5-0 van het veld. Een dag voor de wedstrijd traint Oranje in Marseille vóór de Aziaten, die om 19.00 uur aan de beurt zijn. Althans, dat is de bedoeling.

'Oh ja, die vent'

"Toen ik met de lijst van potentiële kandidaten voor het bondscoachschap bezig was, dacht ik ineens: oh ja, die vent." Ka moet glimlachen. "We kwamen daar om kwart voor zeven aan. De Nederlandse spelers stonden nog op het veld. Ze hadden getraind, prima. Maar toen het zeven uur was, zag ik dat ze geen aanstalten maakten om het veld te verlaten."

"Ik werd dus een beetje zenuwachtig. Ik vroeg een FIFA-functionaris wat er met de spelers aan de hand was. Ze moesten om zeven uur stoppen. Toen nam hij een man met een snor mee. Ik had hem nog nooit gezien. Hij zei: hoe gaat het, ik ben Hiddink."

"Ik vroeg hem het veld te verlaten. Dat duurde volgens hem nog eens tien minuten. Toen werd ik nog zenuwachtiger..."

De intimidatie werkt. En blijft hangen bij Ka. Een jaar later treffen de twee elkaar weer, dit keer in de lobby van het Amstel Hotel in Amsterdam. "Ik was heel verbaasd, want hij was wat aangekomen en had geen snor meer."

De ambitie, een plek bij de laatste zestien, zorgt bij Hiddink voor enige scepsis. Hij stelt een aantal voorwaarden: een enorm budget vrijmaken voor oefenduels tegen grote landen en de profcompetitie stilleggen, zodat hij langdurig met de spelers kan werken.

Onhaalbaar

"Dat is onhaalbaar, dacht ik", blikt Hiddink terug. "Maar binnen tien dagen is Ka terug, op dezelfde stoel. En hij zegt: dat budget om de wereld rond te reizen om ervaring op te doen tegen grote landen, is akkoord. En ten tweede, we hebben ook vrijstelling gekregen om de jongens bij de clubs weg te halen als je ze nodig hebt."

Hyun-Ka houdt zich aan zijn woord en de geïmponeerde Hiddink hapt toe. Aanvankelijk is er enig wantrouwen bij Zuid-Koreaanse voetbalbobo's, die niet wars zijn van vriendjespolitiek. Hiddink gaat de strijd aan met de technische commissie en wordt gedekt door Mong-Joon en Hyun-Ka.

De oefencampagne verloopt aanvankelijk dramatisch. Hiddink wordt aangepakt in de media, zijn privéleven wordt er zelfs bij gehaald, maar de wedstrijd in en tegen Uruguay zorgt voor de ommekeer.

Hiddink wil zijn spelers in Montevideo 'streetwise' maken. Een paar dagen in Zuid-Amerika doen wonderen. Al vloeien de tranen bij de bescheiden Zuid-Koreanen rijkelijk als blijkt dat hun kostbare spullen uit de kleedkamer zijn gestolen.

Hiddink vraagt tolk Hanjin Chun wat er aan de hand is en reageert furieus richting zijn eigen spelers.

Naïef

Chun: "We dachten dat hij boos zou worden op de Uruguayaanse fans of voetbalbond. Maar hij werd boos op ons en zei: jullie zijn zo naïef. We hebben het duel verloren en nu verliezen we weer."

De boodschap komt aan en Hiddink breekt tevens met de heersende hiërarchie, waarin te veel respect voor de oudere spelers is. Ook de sterallures van spits Ahn Jung-hwan worden de kop ingedrukt.

Het team verjongt, wordt brutaler en krijgt steeds meer steun van het volk. De kritiek verstomt. Op het WK wordt Polen in het eerste groepsduel met 2-0 verslagen, de eerste winst op een mondiaal eindtoernooi ooit.

Hiddink klaagt voor de volgende wedstrijd, tegen de Verenigde Staten, over het te hoge gras. De hulp van Ka wordt ingeroepen. Er wordt 's nachts gemaaid en kort voor aanvang, tegen de regels in, gesproeid.

Na de 1-1 volgt een 1-0 overwinning op Portugal en breekt een waar volksfeest los. President Kim Dae-jung meldt zich na afloop in de kleedkamer. Hij deelt graag in het succes. Dat geeft Hiddink de kans om een speciaal verzoek bij hem neer te leggen: het afschaffen van de dienstplicht voor zijn spelers.

Het sprookje krijgt een sensationeel vervolg. Italië wordt in een controversiële partij aan de kant geschoven en ook tegen Spanje krijgen de Zuid-Koreanen hulp van de arbitrage. Pas in de halve finale tegen Duitsland strandt de inmiddels immens populaire ploeg van Hie Dung-Gu, ofwel Hiddink.

De uiteindelijke vierde plaats wordt gevierd als het binnenhalen van de wereldtitel. Hiddink wordt ereburger van Zuid-Korea en laat voor altijd een onuitwisbare indruk achter, ook met zijn Foundation. De Achterhoeker en de Zuid-Koreanen zijn de perfecte match gebleken.