In Den Haag wordt gesleuteld aan een nieuw kabinet en allerlei groepen en sectoren roepen om meer geld. Eén van de groepen die onder druk staat is de middenklasse. En daarbinnen vooral de mensen die in dienst zijn bij de overheid of in de collectieve sector. De werkdruk is er hoog, er is weinig tijd en de middelen zijn te beperkt om het werk echt goed te doen, vinden ze.
Dat ervaren ook agent Maureen Wildvank, onderwijzeres Sharon Holts en verpleegkundige Lisa-Lynn Fokker.
De burger kijkt naar je en gaat er vanuit dat jij weet wat je doet, maar er is geen ruimte voor bijscholing.
Politieagent Maureen Wildvank zit zes jaar bij de politie. Ze werkt op de noodhulpdienst en vindt dat er veel voor verbetering vatbaar is. Ze ziet dat er nauwelijks wordt geïnvesteerd in middelen en vindt dat onbegrijpelijk. "De lichtbakken van de auto's gaan kapot in de wasstraat, we kunnen ze dus niet wassen."
Ook het navigatiesysteem van de politie werkt niet. "Overal zijn nieuwe wijken en straten die ons systeem niet herkent. Als je dus naar een spoedmelding moet, dan kun je het niet vinden." Wildvank is aangewezen op haar eigen telefoon om met Google Maps - "want dat werkt wel" - de weg te vinden. "Voor een update van ons systeem is geen geld beschikbaar."
En er zijn meer materiële tekortkomingen. "Onze zaklampen doen het niet. Je moet er zelf een aanschaffen als je hem wilt gebruiken. En we krijgen geen EHBO-cursus meer, ook geen reanimatietraining. Die heb ik zes jaar geleden voor het laatst gehad."
Volgens Wildvank wordt er verder door het personeelstekort ook erg aan het blauw op straat getrokken. "Collega's die op straat werken, moeten op het bureau inspringen. Zo komen we dus vaak mensen tekort."
Alle onderwijsbehoeften bij elkaar passen gewoonweg niet in een werkdag en soms niet eens in een werkweek.
Leerkracht Sharon Holts staat voor de combinatiegroep 7/8 met dit jaar 26 leerlingen. Volgend schooljaar zullen dat er 29 zijn. "Ik leerde op de PABO om mijn talenten, creativiteit en kennis te gebruiken bij het ontwerpen van lessen. Inmiddels is dit het derde schooljaar dat ik voor de klas sta en kom ik bijna niet toe aan het ontwerpen van lessen."
Het valt Holts erg tegen hoe hoog de werkdruk is. "Ik werk 50 tot 55 uur per week en kom ook in de vakantie nog terug om achterstallig werk in te halen."
Ze vindt dat ze constant bezig is met het maken van keuzes. "Ik kan simpelweg niet alle ballen hooghouden en stel mij zelf dagelijks de vraag: wat heeft nu prioriteit? Ik moet iedere les indelen op drie niveaus, door leerlingen te clusteren worden mijn instructies efficiënter. Dan komt daar nog de individuele hulp bij kijken vanwege het passend onderwijs."
"Ik heb vier jaar gestudeerd en dan ben ik bezig met kasten in elkaar zetten, want we hebben geen conciërge. We moeten maximale groepsgroottes vaststellen, betere salarissen krijgen en we hebben echt meer handen nodig in de school."
Alles is zo strak ingepland. Dat past eigenlijk niet. Daarom heb je het gevoel dat je tekort schiet.
Wijkverpleegkundige Lisa-Lynn Fokker werd de werkdruk te veel en zit inmiddels ziek thuis. "De laatste acht jaar heb ik keihard gewerkt en alles opgevangen zodra andere collega's uitvielen. Ik heb jarenlang mijn grenzen te weinig aangegeven."
"Je gaat terminale zieken niet laten liggen. Dus dan gaan we toch 's avonds door met werken. ZZP'ers of invallers zijn er niet, dus zodra jijzelf of collega's uitvallen of vakantie willen dan heb je een probleem. In de afgelopen jaren heb ik de ene na andere collega uit zien vallen. En overal zijn vacatures. We zijn nu met zes wijkverpleegkundigen, maar dit zouden er tien moeten zijn. De mensen zijn er niet."
Fokker vindt het personeelstekort en de enorme tijdsdruk de grootste problemen in haar sector. "Alle zorg is zo strak ingedeeld dat je geen ruimte hebt voor uitloop. Als je tien minuten in de file staat, dan loopt je hele schema in de soep. En natuurlijk de administratieve lasten. Soms heb je het gevoel alleen nog op de computer bezig te zijn. Eindeloze rapportages en indiceringen."
"Uiteindelijk is de patiënt van alles de dupe. Je gunt mensen veel meer dan je ze kan geven."
