"Ik geef de strijd niet op. Ik strijd door, maar nu zonder wapens. Ik vecht door in de politiek." Yeferson (36) is zenuwachtig, maar ook trots dat hij na 22 jaar vechten bij de FARC straks de wapens neerlegt. "Ik word een gewone burger. Maar wel een burger met een ander gedachtegoed."
Over een paar uur tekenen de president van Colombia en de hoogste commandant van de linkse guerrillabeweging de vrede. Na 52 jaar moet er een einde komen aan een strijd die ruim tweehonderdduizend levens kostte en waardoor miljoenen op de vlucht sloegen.
Als de vredesakkoorden volgende week worden goedgekeurd door een meerderheid van de Colombianen, komt er een einde aan de gewapende strijd van de Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia: de FARC.
Diep in de jungle van het binnenland van Colombia bereiden FARC-rebellen zich voor op een leven zonder wapens. Correspondent Marc Bessems zocht ze op in het bolwerk van de beweging, op de hoogvlakte van Yari, in de provincie Cauetá.
Zonder de strijd is er weinig te doen voor de guerrilleros. De meesten wachten gespannen op het vredesakkoord. "Komen ze hun beloftes na, of maken ze ons straks allemaal af, als we niets meer kunnen doen?", vraagt Patricia zich af. Ze was 18 jaar toen ze zich aansloot bij de rebellen, inmiddels is ze 34.
Bij de rebellen ontmoette ze Yeferson, nu haar man. "Zes jaar. Zolang delen we alles. We hebben zware tijden gekend en gelukkige, eigenlijk alles wat er in de guerrilla gebeurt. Hier lijden we, maar we genieten ook."
Komt de Colombiaanse regering straks hun belofte na? Of maken ze ons allemaal af?
De afgelopen dagen hield de FARC een grote bijeenkomst, de laatste als gewapende groepering. De rebellen moeten zichzelf gaan omvormen tot politici.
Alle kopstukken waren aanwezig, ook de Nederlandse Tanja Nijmeijer. Haar naam wordt genoemd als een van de gezichten van de politieke opvolger van de FARC. Duizenden andere guerrilleros moeten dat gedachtegoed gaan verspreiden.
De strijders leveren hun wapens in bij de Verenigde Naties en krijgen de komende twee jaar een uitkering. Het Colombiaanse leger zal rebellen beschermen tegen andere paramilitaire groepen.
Toch is Patricia bang voor wat er gaat komen. "In het verleden was de Colombiaanse regering nogal verraderlijk, laten we het maar zo noemen. En ze hebben het altijd op ons gemunt, de communisten. Ze proberen altijd met ons af te rekenen."
Yeferson daarentegen vertrouwt op de veiligheidsgaranties van de regering. "Daar zullen ze zich aan houden. Het buitenland kijkt mee, 24 uur per dag. Daarom houdt de Colombiaanse staat zich eraan, hoe verraderlijk die ook is."
Ook wordt er een speciaal tribunaal opgericht voor de rebellen. De kans op vervolging is klein dankzij een uitgebreide amnestie. Yeferson en Patricia kunnen daardoor met een schone lei aan hun tweede leven beginnen. "Voor de misdaad die ik heb gepleegd volgens justitie, rebellie tegen de staat, krijg ik amnestie."
Voor moord, martelingen en verkrachtingen worden uitzonderingen gemaakt. Maar Yeferson verwacht niet dat hij daarvoor wordt gestraft. "Ik heb geschoten met mijn wapen, maar links en rechts van mij stonden veel andere mannen die ook schoten. We weten niet wie raak schoot. En dat geldt ook voor de regeringssoldaten."
Het stel hoopt straks met andere guerrilleros een landbouwproject starten, ergens in het land van de FARC.
