Tien maanden na bloeding doet Spaargaren mee aan Spelen: 'Wereldje stortte even in'

• Anne van Eijk

Ruben Spaargaren gaat in Parijs beginnen aan zijn tweede paralympische avontuur. "Dit wordt een bijzondere editie in meerdere opzichten", zegt de 25-jarige rolstoeltennisser.

Spaargaren lijdt aan een chronische bloedziekte. Op zijn tiende liep hij door een bloeding ter hoogte van zijn schouderbladen een incomplete dwarslaesie op. "Sindsdien is dat stabiel gebleven, niet verergerd. Totdat ik in oktober toch weer nieuwe uitvalsverschijnselen kreeg", legt Spaargaren voor zijn eerste optreden op de Spelen van Parijs uit.

Het leidde een onzekere tijd in voor de tennisser. "Je weet niet waar het heen gaat. De uitval begon in de benen, toen kwam m'n core erbij en mijn linkerarm begon ook wat slechter te worden."

Hij bleek een nieuwe bloeding te hebben, in zijn nek dit keer. "Daar lopen alle zenuwbanen die je lichaam nodig heeft, dus het had effect kunnen hebben op alles. Dat het 'slechts' hierbij is gebleven, daar mag ik heel blij mee zijn."

'Wereldje stortte even in'

Door die nieuwe bloeding zat tennissen er even niet meer in voor Spaargaren. "Nu lach ik, maar toen is er weinig gelachen", vertelt hij. "Tennis is wat ik mijn hele leven al doe en wat ik nog heel veel jaren wil blijven doen. Als je dan thuis komt te zitten, niet wetende of je überhaupt ooit nog kan tennissen, dan stort je wereldje wel even in."

"Er zijn zeker momenten geweest waarop ik dacht: het is nu klaar." Maar toen zijn lichaam weer kleine verbeteringen liet zien, groeide ook de hoop bij Spaargaren weer. "Vanaf december heb ik met de mensen van de tennisbond keihard gewerkt om zo fit mogelijk aan de start te verschijnen van de Australian Open, mijn eerste toernooi sinds die bloeding."

"We hebben heel veel werk verzet en dat resulteert erin dat ik me heel goed voel op dit moment. Ik heb zelfs het gevoel dat ik fitter ben dan voor oktober vorig jaar", lacht Spaargaren, al voelt hij nog wel wat "overgebleven schade".

"Ik heb minder kracht in mijn benen, het gevoel in mijn core is minder en mijn linkerarm is minder sterk, maar dat beïnvloedt mijn tennis gelukkig niet. Ik sla met rechts."

En dus begint hij vol goede moed aan het paralympisch tennistoernooi. "Het feit dat ik hier ben, teruggekomen van zoiets en gewoon kan spelen in Parijs en me goed voel, is de kers op de taart."

Dicht bij huis

Maar niet alleen daarom worden het bijzondere Spelen, volgens Spaargaren. "Het is nu dicht bij huis. Tokio waren mijn eerste Spelen, maar toen hadden we te maken met covid. Dat was een soort gevangenis, we hadden weinig ruimte om iets te doen. En er was geen publiek, familie en vrienden konden niet komen."

Dat gaat nu heel anders worden, weet de tennisser. "Ik hou mezelf dan ook voor dat dit weer een soort van eerste Spelen zijn voor mij, omdat familie en vrienden nu wel langs kunnen komen en dat ook gaan doen."

En als het dan allemaal meezit, hoopt Spaargaren ook nog een medaille mee naar huis te kunnen nemen. "Tuurlijk, daarvoor dat je erheen. Je wil winnen."

Spaargaren heeft in de eerste ronde van het enkeltoernooi een bye, waardoor hij pas in de tweede ronde een tegenstander treft.