Pogacar slaat opnieuw toe in Tour de France, voorsprong op Vingegaard ruim drie minuten

Tadej Pogacar heeft Jonas Vingegaard een nieuwe tik uitgedeeld in de Tour de France. In de loodzware 15de etappe tussen Loudenvielle en Plateau de Beille was de Sloveen op de slotklim van de buitencategorie de sterkste.

Pogacar kwam uiteindelijk ruim een minuut eerder over de streep dan zijn Deense concurrent. Het verschil in het algemeen klassement is een week voor het einde nu meer dan drie minuten.

Het was alweer de derde etappezege voor Pogacar, die onverslaanbaar lijkt deze Tour.

Quatorze juillet, de Franse nationale feestdag, begon met de wetenschap dat Visma-Lease a Bike-kopman Jonas Vingegaard wat goed te maken had. Omdat hij gisteren zo'n veertig seconden verloor op zijn grote concurrent Tadej Pogacar, wist de Deen dat hij in de tweede Pyreneeënrit van het weekend wat harder op de pedalen moest trappen.

Tijd goedmaken, dat moest te doen zijn, dacht zijn ploegleider Grischa Niermann voorafgaand aan de etappe. "Wij zien nog kansen, absoluut. Al moeten we ook erkennen dat Pogacar er supersterk uitziet."

Visma doet het werk

Om Pogacar uit te putten, zette Vingegaard zijn ploeggenoten op een bloedhete dag hard aan het werk. Hoewel de Nederlandse ploeg nog wel een kopgroep liet ontsnappen na 30 kilometer koers, kregen de aanvallers nooit heel veel ruimte.

Na drie beklimmingen van de eerste categorie was de voorsprong voor de vluchters maar anderhalve minuut.

"Ik hoop in de kopgroep te zitten", zei de Brit Simon Yates aan de start. Die woorden maakte hij waar. Yates kreeg een mannetje of 20 met hem mee, onder wie sprinters Biniam Girmay en Michael Matthews. Maar ook beter klimmende renners als Enric Mas, Magnus Cort, Richard Carapaz, Ben Healy en Jai Hindley gingen op avontuur.

Gedeclasseerde Girmay

Dat Girmay mee was, was voor de Eritreeër goed nieuws. Hij kon zo meedoen om de tussensprint voor de groene trui. Zijn concurrent Jasper Philipsen niet, want hij was op de eerste klim van de dag, de Peyresourde, al gelost.

Girmay wist de tussensprint te winnen, maar pakte niet de volle punten. De sprinter moest afrekenen met Michael Matthews en daarbij gooide hij de deur dicht voor de Australiër. Die actie werd bestraft door de jury met een declassering.

Hij pakte daardoor geen twintig, maar 15 punten. De schade viel dus enigszins mee voor Girmay, die alsnog uitliep in het klassement om de groene trui.

Girmay liet het na de sprint lopen. Hij wist dat hij op de dag van vandaag nog heel veel energie nodig had om überhaupt op tijd binnen te komen. Er stonden namelijk na de tussensprint nog drie beklimmingen van de eerste categorie en een slotklim van de buitencategorie op het programma.

De overgebleven renners met aardige klimmersbenen kregen na de Col de Portet-d'Aspet, op een wat langer vlakker stuk, meer ruimte. Het gat liep op naar drieënhalve minuut.

Maar voor sommigen was dat nog niet genoeg. Op zo'n 70 kilometer van de streep viel de kopgroep uiteen. Laurens De Plus, Hindley, Mas en Carapaz bleken de sterksten en gingen er met z'n vieren verder vandoor.

Weinig hulp over

In het peloton moest Vingegaard, rijdend in de bolletjestrui doordat klassementsleider Pogacar al de gele trui droeg, toezien hoe zijn teamgenoten één voor één opgebrand raakten.

Van Aert, Lemmen en Benoot verrichten veel werk, maar moesten daarvoor redelijk vroeg hun tol betalen en dat terwijl het gat met de kopgroep amper kleiner werd.

Vingegaard had voor de slotfase van de etappe alleen Wilco Kelderman en Matteo Jorgenson nog over. De Nederlander bracht het inmiddels flink uitgedunde peloton door zijn goede werk wel iets dichter bij de koplopers.

Geen chipsgooier op Plateau de Beille

Met tweeëneenhalf minuut voorsprong voor de kopgroep werd er begonnen aan de slotklim van de buitencategorie: Plateau de Beille. Een klim die al zes keer eerder de finish was in de Tour. Marco Pantani was de eerste winnaar in 1998, Joaquim Rodríguez in 2015 de laatste.

Het was eigenlijk al vrij snel duidelijk dat de opvolger van Rodríguez niet uit de kopgroep zou komen, daar leek de voorsprong te mager voor. Helemaal toen Jorgenson het laatste beulswerk verrichte voor zijn kopman Vingegaard.

De Amerikaan kon zijn werk in relatieve rust doen, nu de chipsgooier van gisteren was opgepakt.

Vingegaard valt eerst aan, maar Pogacar lacht het laatst

Op tien kilometer van de streep wilde Vingegaard het werk van zijn ploeggenoten belonen en trok hij in de aanval. Pogacar ging meteen in zijn wiel mee. De twee hadden binnen de kortste keren bijna iedereen die nog voor hen reed opgeslokt.

Vijf kilometer lang reden de twee vervolgens samen naar boven, maar toen vond Pogacar het genoeg. De Sloveen besloot weer een klap uit te delen aan Vingegaard en reed bij de Deen weg.

Binnen anderhalve kilometer had Pogacar al een halve minuut te pakken op een klim die Vingegaard beter zou moeten liggen. Daarmee bleek nogmaals dat de kopman van Visma-Lease a Bike nog niet helemaal de oude is.

Uiteindelijk was Pogacar zo snel dat hij in de laatste vijf kilometer ongeveer een minuut pakte op de strijdend ten onder gaande Deen. Daarmee klom hij als snelste man ooit naar boven op deze slotklim, ruim vijf minuten sneller dan het oude record.