Zoete wraak Pogacar op Galibier, maar Vingegaard blijft kalm: 'Nice is nog ver'

Op de wegen waar Tadej Pogacar twee jaar geleden slachtoffer werd van het masterplan van Jumbo-Visma, smaakt zijn ritzege in de vierde etappe van de Tour de France extra zoet. Destijds werd de Sloveen in zijn gele trui bestookt door aanvallen van Primoz Roglic en Jonas Vingegaard en brak hij even later, vandaag was hij daar oppermachtig.

Na vier dagen fietsen in de Tour staat het 1-0 in Sloveens voordeel ten opzichte van de concurrentie.

"Dit was het plan en we hebben het perfect uitgevoerd", zegt Pogacar in het eerste interview na de finish. "Het was een droometappe en ik ben heel blij dat ik het solo af kon ronden."

In het openingsweekend in Italië testte Pogacar zijn concurrenten, maar hij leek er allerminst rouwig om zijn gele leiderstrui gisteren af te staan aan Richard Carapaz. Vandaag had hij de trui - en de daarbij horende plichtplegingen - kunnen overlaten aan een renner uit de kopgroep.

Flinke tik

Daar was geen sprake van. "We wilden vandaag een flinke tik uitdelen. Ik ken deze omgeving goed, want ik train vaak in dit gebied. Het voelde als een thuisrit met die klim naar Sestrières en Montgenèvre. Ik had goede benen en moest ze laten gelden."

Een extra reden om de kopgroep geen grote voorsprong te gunnen, waren de bonificatieseconden op de top van de Galibier én op de streep. "Met alle tegenwind was het niet makkelijk, want als je beschut in het wiel kon rijden was het niet zo zwaar. Maar mijn ploeg deed het perfect. Ik kon alles geven in de laatste honderden meters."

In de afdaling liep Pogacar zelfs nog wat verder uit. Hij kwam 35 seconden voor zijn concurrenten over de streep. "Ik ken die afdaling goed, maar was toch een beetje verrast door de natte bochten in de eerste kilometers. Het ging supersnel. Maar het helpt als je de afdaling kent."

Vingegaard strijdbaar

Jonas Vingegaard begon de Tour vol vraagtekens, leek in de eerste etappes toch verdacht veel op de winnaar van de afgelopen twee edities, maar incasseerde op de Galibier toch een flinke opdoffer.

"Het is jammer om tijd te verliezen", erkent Vingegaard. "Maar om eerlijk te zijn: we hadden wel een beetje verwacht dat we op achterstand zouden staan na de eerste vier etappes deze Tour. Eigenlijk had ik verwacht in alle etappes tijd te verliezen. Ik denk dat we best blij mogen zijn, dat het alleen bij deze rit is gebleven."

Op de top van de Galibier lag de Deen 10 seconden achter zijn Sloveense rivaal, aan de streep was dat 35 seconden. Niet gek, als je bedenkt dat Vingegaards laatste koers eindigde in een Baskisch ziekenhuis na een zware valpartij in de afdaling.

Remco Evenepoel was ook een van de slachtoffers van die grote valpartij dit voorjaar. En dat zat wel degelijk in het hoofd van de Belgische Tourdebutant, die uiteindelijk als tweede over de streep zou komen in Valloire.

"Het was een klein beetje eng", bekende Evenepoel na afloop. "Een beetje hobbelig. "Het asfalt deed denken aan dat in het Baskenland: een beetje hobbelig. Dus ik voelde me niet honderd procent op mijn gemak."

Vingegaard repte in ieder geval niet over twijfels bij het dalen, zoals hij de hele Tour al niet doet. "Ik heb de meeste tijd verloren in het tweede deel van de afdaling, waar gewicht een grotere rol speelt. Een kwestie van zwaartekracht. Maar op zich ging het best wel goed."

Een punt van zorg voor de ambities van Visma-Lease a Bike en zijn kopman is dat Vingegaard het op de Galibier al snel zonder teamgenoten moest stellen.

"Het helpt altijd als je een ploeggenoot bij je hebt", zegt Vingegaard met een zucht. "Maar het is wat het is. Ik weet waar Matteo Jorgenson en Wilco Kelderman toe in staat zijn. Ik ben ervan overtuigd dat ze later in de Tour nog een rol gaan spelen."

'Nice is nog ver'

Kelderman zelf moest voor het steilste stuk van de Galibier al passen. "Ik ben toch nog een beetje stijf van die valpartij op de eerste dag", was zijn verklaring. "Nee, ik had niet de beste benen."

De voorgaande jaren was het juist de Nederlandse ploeg, die het tempo van de koers bepaalde en zat Pogacar vaak geïsoleerd. Nu lijken de rollen omgedraaid.

"Natuurlijk is dit nu een tegenvaller, maar dit was ook wel een beetje de verwachting", zegt ploegleider Grischa Niermann. "We hebben Sepp Kuss niet hier. En je kunt ook niet verwachten dat Jorgenson elke dag bij de beste vijf zit op zo'n klim. Hij heeft nog wat last van zijn valpartij, maar hij is ook niet de beste klimmer van de wereld. We moeten het hiermee doen."

Niermann sluit af met een variant op een oude wielerwijsheid: "Nice is nog ver."