Ze herinnert zich de buikschuivers nog goed. De Nederlandse hockeysters hadden zojuist de Europese titel veroverd en lieten hun vreugde de vrije loop op het door- en doornatte kunstgrasveld. Onder wie ook Margot van Geffen die eerder dat jaar haar debuut in Oranje had gemaakt en dat EK haar eerste grote toernooi beleefde.
"Jazeker, 2011. Tijd geleden wel", mijmert de Brabantse, die zich de slotfase van de met 3-0 gewonnen finale tegen gastland Duitsland nog goed kan heugen. "Er was een megastortbui op het eind. De hel brak echt open. En toen zijn we met buikschuivers over dat veld gegaan."
Twaalf jaar later is Van Geffen terug op de locatie van toen: Mönchengladbach, waar ze zaterdag met de Nederland ploeg aan haar inmiddels zevende EK is begonnen. En haar laatste, durft ze wel te stellen. Mits Oranje zich plaatst - maar wie zou daaraan durven twijfelen? - hoopt ze volgend jaar haar interlandloopbaan af te sluiten op de Olympische Spelen in Parijs.
De 33-jarige Tilburgse zette haar eerste schreden op het hockeyveld bij Forward in haar geboorteplaats. Na haar overstap naar hoofdklasser Rotterdam kwam ze uiteindelijk bij topclub Den Bosch terecht. Daar reeg ze in twaalf seizoenen de successen aaneen. Met onder andere negen landstitels op zak koos ze een jaar geleden voor een nieuwe uitdaging bij het bescheiden HGC.
Bikkelhard
Dat bleek voor de nieuwe bondscoach Paul van Ass geen reden om de als bikkelhard bekendstaande verdedigster, die ook als middenvelder uit de voeten kan, buiten de selectie te laten. Al besefte Van Geffen ook wel dat dat geen abc'tje was bij de man die als coach van de Nederlands mannen onder het motto 'hoge bomen kappen geeft ruimte aan jong struikgewas' niet schroomde flink te snoeien in de groep.
"Tuurlijk heb ik daar weleens aan gedacht", bekent Van Geffen, zelf zo'n 'hoge boom', om dat onmiddellijk te nuanceren. "Dat komt eigenlijk vooral van buitenaf. Mensen vragen ernaar. Tuurlijk is het altijd aan een bondscoach om je te selecteren of niet. Je moet presteren. Het had drie jaar geleden ook een keer niet zo kunnen zijn. Het kan altijd gebeuren. Ik sta daar heel relaxed in voor mezelf. Ik geniet gewoon van het spel."
En ook van Oranje, waar ze met haar 252 interlands veruit de meest ervaren speelster is. Nog even en 'Greet' passeert Fatima Moreiro de Melo en Eva de Goede, die beiden op 258 staan, en weet ze alleen de niet meer te achterhalen Minke Smeets-Smabers (312) nog voor zich. Kortom, wie of wat zou de routinier nog kunnen verrassen? Nou, Van Ass dus.
In de spits
"Paul is toch echt wel een andere coach dan anderen. Ik heb het idee dat hij alles wel met een reden doet. En dat-ie iedereen persoonlijk leert kennen door dingen te doen of te zeggen waardoor je misschien wel gaat twijfelen. En hoe pak je dat dan op?"
Zo werd Van Geffen bij haar tweede interland onder Van Ass pardoes in de spits geposteerd. "Dan denk je wel even: okè, maar waarom...? Ben ik dan achterin of op het middenveld niet goed genoeg? Je gaat erover nadenken. Dan test hij misschien gewoon een heel ander iets dan je gewend bent."
Geïnformeerd naar het hoe en waarom heeft de tweevoudig olympisch, drievoudig wereld- en viervoudig Europees kampioene niet. "Ik heb het gewoon laten zien. Ik dacht: oké, leuk. En dat vind ik het ook. Verandering vind ik leuk. Ik had het nog nooit gedaan. Dus ik ging gewoon mijn best doen. Ik hoopte dat ik zou scoren, maar dat is niet gelukt. Dus voortaan toch maar weer veilig achterin."
