Ze is de eerste atlete die dit jaar Femke Bol wist te verslaan. De nationale titel op de 200 meter, zondag in Breda, is het voorlopige hoogtepunt in de carrière van Tasa Jiya.
Maar daar blijft het niet bij, als het aan de 25-jarige sprinter ligt. Ze wil alles uit zichzelf halen, met als doel de olympische finale. Een verhaal over haar ongewone weg naar de top.
Bij de junioren geldt Jiya als een groot talent. Zo wint ze in 2013 in haar geboortestad Utrecht goud op het Europees Jeugd Olympisch Festival. Maar in de jaren daarna neemt ze een andere afslag.
Drie jaar later mag de dan 18-jarige Jiya als reserve mee naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. "Voor de buitenwereld was het vanwege mijn olympische selectie een geslaagd jaar, maar voor mij was het een heel teleurstellend jaar", vertelt ze.
Na de middelbare school heeft ze zich een jaar lang volledig op topsport gefocust. Maar op het WK onder 20 vallen haar uitslagen tegen. Daardoor mag ze 'slechts' als reserve naar Rio, terwijl ze op meer had gehoopt. "En dan was er nog de beperkte keuzevrijheid", zegt Jiya.
Studentenleven
Ze besluit zelfs abrupt te stoppen met atletiek. Jiya gaat rechten studeren op de universiteit. Geen strakke trainingsschema's meer, maar genieten van het ongedwongen studentenleven.
"Ik kon als student mijn leven plannen zoals ik zelf wilde en mijn eigen keuzes maken", blikt de kersvers Nederlands kampioen terug. "Maar toen de nieuwigheid er eenmaal af was, begon het weer te kriebelen."
Twee jaar nadat ze gestopt was keert Jiya terug op de atletiekbaan, boordevol ambitie. Ze wil de beste ter wereld worden op haar afstand. Tegelijkertijd gaat ze door met studeren. "Ik wilde dat niet afraffelen met zesjes, daarom heb ik besloten er een jaartje langer over te doen".
Teen mom
Op haar twintigste neemt haar leven een nieuwe wending. Ze raakt onverwacht zwanger. Niet iedereen heeft vertrouwen in haar moederschap, vertelt ze. "Er is nog steeds een vooroordeel over zo jong zwanger worden. Dan ben je een teen mom en is je leven zogenaamd voorbij. Maar voor mij is het nooit een vraag geweest of ik terug kon komen. Ik wist gewoon dat ik het ging doen."
En als 25-jarige staat Jiya weer aan de top. In een persoonlijk record van 22,77 snelt ze naar de Nederlandse titel. Dat levert haar hoogstwaarschijnlijk een ticket op voor het WK in Boedapest later deze maand.
Donderdag wordt de selectie bekendgemaakt, nerveus is Jiya niet. "Ik denk dat de vlag wel uit kan. Het voelt echt als een bekroning op mijn harde werk."
Leren van Amáru
Jiya omschreef zichzelf voorheen als een perfectionist. "Daardoor heb ik wel eens dingen vroegtijdig afgekapt. Ik accepteerde het niet van mezelf als ik iets niet meteen perfect kon."
Maar de geboorte van dochter Amáru verandert haar karakter. Door haar komst beseft Jiya dat ze dingen geleidelijk kan leren. "Op dag één is de baby er ineens en weet je soms echt niet wat je moet doen. Op dag drie gaat dat al iets beter en in maand vier weet je nog veel meer."
"Het heeft me geleerd dat ik niet gelijk ergens goed in hoef te zijn. Dat ik ergens in kan groeien."
Ze zal na een tegenslag niet meer zo snel opgeven, zoals ze in 2016 in aanloop naar de Spelen in Rio wel deed. De groei op de atletiekbaan leverde haar zondag de Nederlandse titel op. Dochter Amáru is de eerste die haar komt feliciteren, met een grote zonnebloem.
Uitgegroeid is Jiya nog niet. "De race ging nog niet perfect", vindt ze. Maar zoals haar oom zegt: ze is mooi wel de snelste moeder van Nederland.
