Anne van Eijk
Anne van Eijk
"Ik ga ze wel een beetje missen, ja." Dat zegt Annemiek van Vleuten, bezig aan haar laatste Tour de France, over de twee Belgische broers Ronny en Eddy Liedts die haar al ruim tien jaar op de voet volgen.
Of we het een fanclub kunnen noemen, daar zijn de meningen over verdeeld. "Ze zijn maar met z'n tweeën", lacht de 40-jarige regerend wereldkampioene. "Maar dat vind ik ook wel fijn hoor. Er is weleens geopperd of ik een fanclub wilde, maar dat past niet bij mij."
Ronny en Eddy Liedts - goed te herkennen aan petjes met de naam Annemiek en een regenboogvlag erop - volgen Van Vleuten al ruim tien jaar en gaan vaak samen met Van Vleutens moeder Ria - die dit keer de Tour vanuit Nederland volgt - en oom Gerard Mocking naar de koersen.
"In de tijd dat mijn vader net overleden was, hebben ze zich ook om mijn moeder bekommerd. Ze hebben haar meegenomen naar wedstrijden en ik zag dat ze daar echt van genoot."
Als ze solo aankomt op de Tourmalet, dan spring ik een gat in de lucht.
Van Vleuten: "Als ik dan bijvoorbeeld vierde was geworden in de Ronde van Vlaanderen, was ik teleurgesteld. Maar ik zag ook dat mijn moeder een prachtdag had gehad. Dat heeft veel voor mij betekend."
Bescheiden Belgen
Veel persoonlijk contact met de Liedts-broers heeft Van Vleuten niet. "Ze zijn heel bescheiden en op de achtergrond, ze zijn nooit te veel. Het zijn hele fijne fans, geweldig om te hebben."
Ook de broers zelf vertellen dat het ze niet te doen is om regelmatig een praatje met de tweevoudig wereldkampioen op de weg en tweevoudig wereldkampioen tijdrijden.
"Het is niet het belangrijkste om Annemiek te spreken. Het belangrijkste is om de koers te volgen en haar lekker haar ding te laten doen. We willen haar niet storen."
De twee zijn Van Vleuten gaan volgen toen eind 2012 Ronny, zelf ook verknocht aan de fiets, een operatie aan zijn liesslagader moest ondergaan. "Omdat Annemiek ooit dezelfde blessure heeft gehad, heb ik haar gecontacteerd."
Sindsdien staan ze regelmatig langs het parcours bij wedstrijden die te bereizen zijn vanuit België. "We waren niet bij de WK in Australië, hoor. Dat was te ver weg."
Toegankelijk
Ronny Liedts noemt Van Vleuten "heel toegankelijk in haar persoonlijkheid". "Iemand die er altijd vol voor gaat en er een leuke wedstrijd van probeert te maken. Dat gaan we als supporters wel missen, om daarnaar te kijken."
Ook oom Gerard, die Van Vleuten heeft zien opgroeien, omschrijft haar zo. "Wat je ziet, zo is ze ook. Ze doet zich niet beter voor dan ze is. Als we haar na afloop van een koers spreken, dan is ze gewoon Annemiek. In de familiekring is ze precies dezelfde persoon. Alleen praat ze dan liever niet over de koers", lacht Mocking.
De "fanclub tussen aanhalingstekens" vroeg zich al langer af hoe lang ze nog van een koersende Van Vleuten zouden kunnen blijven genieten. "Dat is een keer eindig en dit jaar gaat het echt eindigen. Dus we komen dit seizoen nog zo veel mogelijk kijken."
Dat brengt de drie nu dus in Zuid-Frankrijk. Aan vertrouwen is er bij het gezelschap geen gebrek, vertelt Mocking lachend. "Ik stapte bij Ronny in de auto en hij zei: zo, we gaan even het geel ophalen."
Voor dat geel, oftewel de winst in de Tour de France, kan vandaag met finish op de Tourmalet een flinke stap worden gezet. Oom Gerard ziet het al helemaal voor zich.
"We hopen bovenop de Tourmalet te staan. Als ze daar solo aankomt, dan spring ik een gat in de lucht. Dan kun je me oprollen, dat zou ultiem zijn."
De fanclub zegt de samenkomsten te gaan missen. Mocking: "Dan kijk je weer gewoon als liefhebber naar de vrouwenkoers, terwijl je nu toch met andere ogen kijkt. Je kent iemand die kan winnen, dat maakt het speciaal."
Echt het laatste seizoen
Of zou er dan toch stiekem nog een jaartje aan vastgeplakt kunnen worden? Als het aan de Liedts-broers en oom Gerard ligt wel. "We hebben meerdere keren gezegd tegen Annemiek: je bent regerend olympisch kampioen tijdrijden en volgend jaar zijn de Spelen in Parijs, moet je daar niet naartoe?"
"Maar dan zegt ze: 'Jongens, houd erover op. Dit is mijn laatste jaar. Het is een keer mooi geweest'", aldus Mocking. "Het is natuurlijk ook al heel bijzonder dat je als je veertig jaar oud bent, je dit niveau nog kan aantikken. Dat moeten we niet onderschatten."
