Turntalenten Hagenaar en De Munck vullen vol bravoure Zonderlands grote schoenen
Ze zijn jong, uitgesproken en vol bravoure. Tegelijkertijd zijn Loran de Munck en Jordi Hagenaar grote onbekenden voor het grote publiek en vooralsnog in het bezit van een blanco erelijst. Toch weten de twee jonge turners dondersgoed wat ze binnen afzienbare tijd voor ogen hebben. "De droom van Epke Zonderland najagen."
Elke grote reis begint met een eerste stap. En waar kan die voor beide gymnasten beter worden gezet dan in de Olympiahalle van München, tijdens de Europese kampioenschappen?
De 19-jarige Hagenaar, opgeschoren kapsel en een trendy sikje op de kin, heeft het scenario voor de komende jaren al uitgetekend. In 2024 wil de nationaal kampioen op de meerkamp in olympisch Parijs van de partij zijn om ervaring op te doen. Vier jaar later, in Los Angeles, komen naar eigen zeggen de medailles in het vizier.
"Epke Zonderland stond tijdens de Olympische Spelen van 2012 ook niet meteen op de hoogste trede van het erepodium", klinkt het ter verduidelijking. "Die ging vier jaar voor Londen tijdens de Spelen van Peking onderuit voordat hij uiteindelijk goud won. Je wordt natuurlijk niet zomaar olympisch kampioen."
Hij weet nog precies waar hij op negenjarige leeftijd was toen Zonderland op die memorabele zevende augustus door het Britse luchtruim zweefde. Hij zou samen met zijn vader naar de Rotterdamse Kuip gaan om Feyenoord in de derde voorronde van de Champions League te zien spelen tegen Dinamo Kiev.
Onuitwisbare indruk
Zonderlands oefening maakte een onuitwisbare indruk op Hagenaar, vele malen meer dan de 1-0 nederlaag die Feyenoord die avond leed. Dat hij te laat het stadion binnenkwam, is tien jaar later een vage herinnering. De Cassina-Kovacs-Kolman ook voor hem een combinatie vluchtelementen voor de eeuwigheid. "Ik wist meteen: dát wil ik ook."
Het zijn grote schoenen die de jongste lichting topturners moeten vullen. "Heel bijzonder om dat te proberen", zegt De Munck (23) daarover.
"Tot deze EK waren in Nederland vooral de vrouwen in de picture. Voor ons was niet meer dan een rol in hun schaduw weggelegd. In München zijn we eindelijk ook in onszelf gaan geloven nu we iets moois hebben neergezet."
De totaalscore van 240.894 punten was niet voldoende voor een plek in de landenfinale. Wel verzekerde de ploeg zich van een startbewijs voor de WK van later dit jaar in Liverpool. In 2023 moet de Europese titelstrijd in Antalya volgens plan toegang bieden tot de wereldkampioenschappen in Antwerpen. De Belgische havenstad moet de poort vormen naar Parijs.
De Munck plaatste zich, als eerste Nederlander ooit, voor de EK-finale op voltige. Het vermaledijde toestel dat in het verleden zo vaak gold als achilleshiel van het nationale turnen.
Teambelang centraal
En dat terwijl bij de huidige lichting turners eerst en vooral het teambelang centraal staat. Er wordt ook in de huidige olympische cyclus geturnd onder een aloud Engels adagium, tussen de Spelen van Londen en Rio geïntroduceerd door de in 2016 overleden Britse bondscoach Mitch Fenner.
'One Team, One Goal'.
Het is het credo dat oplicht in de schermen van de smartphones zodra er wordt gecommuniceerd via de groepsapp. "Het team staat te allen tijde op de eerste plaats", verduidelijkt De Munck. "Eigenlijk turnen we nog altijd in de geest van Fenner. Al hebben we er wel een andere draai aan gegeven."
"We moeten durven om onze doelen hardop uit te spreken, te roepen dat we er als team tijdens de Olympische Spelen van Parijs al willen staan. Het geeft alleen maar energie om met elkaar te zeggen: we gaan het doen, klaar."
Steun van Marcellis
De turners krijgen op hun marsroute naar Parijs en vervolgens Los Angeles overigens steun uit opmerkelijke hoek. Sinds enkele weken worden de potentiële olympiërs begeleid door voormalig voetbalinternational Dirk Marcellis.
Tussen 2006 en 2018 kwam de verdediger achtereenvolgens uit voor PSV, AZ, NAC Breda en PEC Zwolle. In de aanloop naar het WK voetbal van 2010 in Zuid-Afrika werd hij door bondscoach Bert van Marwijk driemaal geselecteerd voor het Nederlands elftal, maar hij schopte het uiteindelijk niet tot vaste waarde voor Oranje.
De 32-jarige Marcellis is door Jeroen van Leeuwen van turnbond KNGU, met een duidelijk doel aangesteld. "We zetten sterk in op het teamproces en de teamprestatie", aldus de technisch directeur, die de oud-voetballer nog kent uit hun gemeenschappelijke tijd bij het management van PEC.
"De teamprestatie staat boven de individuele prestatie. Dat is soms lastig, omdat turners soms mikken op een toestelfinale."
Zes regels
De turners hebben zich sinds kort te schikken naar een zestal regels. Ze moeten elkaar volgens een convenant onder alle omstandigheden helpen en afspraken nakomen. Neuzen moeten altijd dezelfde kant op wijzen, terwijl de turners open naar moeten elkaar en feedback dienen te accepteren. Tenslotte moet een ieder altijd eerlijk uit komen voor zijn mening.
Volgens Hagenaar dragen de regels bij tot het creëren van een gezond klimaat binnen de nationale selectie. "Je hoort wel eens verhalen van vroeger dat niemand durfde te zeggen wat hem dwars zat. Alle ergernissen werden opgekropt. Dat werkt dus niet."
De Munck: "Onze onderlinge samenwerking is vooral zakelijk. Niet te klef. Dat kan niet. Want je moet elkaar natuurlijk wel de waarheid kunnen zeggen."
Hardop dromen
Een nobel streven, al blijkt de praktijk weerbarstiger. "Het blijft lastig om open te zijn", moet De Munck toegeven. "Want je weet natuurlijk nooit of je teamgenoten dat ook daadwerkelijk weten te waarderen."
Hagenaar kan zich vinden in de regels, laat hij dat vooropstellen. Maar er gaat voor hem niets boven hardop dromen. Met een vleugje bravoure, bij voorkeur. "Want verlegen zijn en in de anonimiteit achter de schermen opereren, ik denk niet dat je daar sterker van wordt als persoon."
