Europees kampioene Bol is vrouw van drie b's: bescheiden, beschaafd en bloedsnel
Eigenlijk vindt Femke Bol zichzelf maar een heel normale, jonge vrouw van 22 jaar. "Net zo gewoon als ieder ander. Ik loop alleen heel hard."
Het is de atlete uit Amersfoort, woensdagavond in het Olympiastadion van München uitgeroepen tot Europa's snelste vrouw op de 400 meter, ten voeten uit. Bescheiden. Beschaafd. En bovenal: bloedsnel.
"Iets onmogelijks mogelijk maken", noemt ze de missie waarvoor ze is afgereisd naar Beieren. Op de Europese titelstrijd zowel de 400 meter vlak als 400 meter horden winnen is synoniem aan geschiedenis schrijven. En voor een beetje historie is Bol wel te porren. "De focus is daardoor in ieder geval heel erg aanwezig."
Niet dat ze zich met die opdracht onmetelijke druk oplegt. Daags voor het toernooi werd haar gevraagd hoe ze zou reageren als het onverhoopt niet lukte beide nummers winnend af te sluiten. Of, in het meest ongunstige geval, misschien zelfs wel twee keer als vierde zou eindigen.
Het antwoord was des Bols. "Dan heb ik het in ieder geval geprobeerd."
Súperblij
Met de vorm waarin Bol verkeert, lijdt het weinig twijfel dat ze haar droom in München realiseert. Ze is een klasse apart en tegelijkertijd ook weer een van velen. Zo'n typische twintiger die veelvuldig gebruik maakt van het voorvoegsel super. Dus was ze niet zomaar tevreden met haar eerste gouden medaille op haar eerste Europese finale ooit. Zeker niet. "Ik ben súperblij."
Superlatieven schoten inderdaad tekort na wat ze zelf "misschien wel de beste race uit mijn carrière" noemde. Ze deed waar iedere atleet van droomt. "Zo lopen op een groot internationaal kampioenschap."
Ik heb niet gevraagd wat ze ervan vonden dat ik ze versloeg.
Het was haar derde en meteen laatste 400 meter van dit seizoen, waarin ze twee keer een nationaal record liep. Elf dagen geleden draaide Bol warm voor de EK tijdens de Diamond League-wedstrijd in Chorzów. Ze finishte in Polen in 49,75. Met die tijd onttroonde ze Lieke Klaver als houdster van het nationale record.
Woensdag snoepte ze daar zelfs 0,31 seconde van af. Met de 49,44 van München zou ze een maand eerder, tijdens de WK in Eugene, een zilveren medaille hebben gewonnen. Het is de snelste 400 meter-tijd op een EK sinds 1986, toen er sprake was van een dopingtijdperk.
Niet aan finale denken
Geheel uit de lucht vallen kwam haar tijd niet, zei ze. Bol had naar eigen zeggen de juiste focus te pakken. De hele dag deed ze al het mogelijke om maar niet aan haar eerste Europese finale te denken. Pas om vier uur 's middags mocht ze van zichzelf beginnen met focussen.
"Als je pas om tien uur 's avonds moet lopen, heeft het geen zin om de hele dag met zenuwen rond te lopen. Daar word je niet beter van."
Bol bleef lang op haar hotelbed liggen, keek op haar laptop een serie en doodde na de lunch de tijd met een middagdutje. Dat ze daarmee de spanning goed opbouwde, bemerkte ze toen ze aan haar warming-up begon.
Rekken, strekken, inlopen, het voelde voor Bol alsof het allemaal vanzelf ging. "Je hebt dat gevoel wel vaker. Meestal loopt het in de wedstrijd vervolgens toch allemaal niet zoals je wilt." Woensdag, wilde Bol er maar mee zeggen, was zo'n uitzondering die de regel bevestigt.
Bol liep als eerste Nederlandse vrouw op de 400 meter naar een Europese titel en voldeed daarmee aan de hooggespannen verwachtingen. In binnen- en buitenland werd reikhalzend uitgekeken naar haar twee individuele 400 meters. De dubbelslag werd op voorhand internationaal vele malen hoger aangeslagen dan de poging van de Noor Jakob Ingebregtsen om in München zowel de 1.500 als 5.000 meter op zijn naam te schrijven.
Architect
Gretig raapte ze de handschoen op die door haar coach Laurent Meuwly een paar weken eerder was toegeworpen. De sterren zouden de komende vier jaren niet meer zó gunstig staan, hield de Zwitserse architect van het plan haar voor.
Zijn argumenten: je bent jong, in de vorm van je leven, niet blessuregevoelig en hoeft in München op basis van je Europese ranking niet uit te komen in beide kwalificaties. Meuwly: "Het was nu of nooit."
Er kon bij Duitse wedkantoren zelfs worden ingezet op het al dan niet welslagen van de missie van Bol, de vrouw wiens afbeeldingen in de metrostations van München zichtbaar zijn. Wie zijn geld inzette op dubbele winst, kreeg vijfmaal de inzet uitbetaald.
In München had de kop er voor Bol niet beter af kunnen gaan. Voor de Amersfoortse is de EK daarmee plots zelfs een drietrapsraket geworden.
Winst op de 400 meter vlak was de grootste uitdaging. Het was het onderdeel waarop ze de minste ervaring heeft. Tegenover haar elf starts in de Diamond League op de 400 horden stond slechts één optreden op de 400 meter vlak.
Formaliteit
De tweede opgave, vrijdag zegevieren op haar favoriete 400 meter horden, is het meest eenvoudig. Om niet te zeggen: weinig meer dan een formaliteit.
Op de eeuwige ranglijst heeft ze met haar persoonlijk record van 52,03 de achtste tijd achter haar naam staan. De zeven snelste races ooit gelopen staan op één na alle op naam van Sydney McLaughlin, de Amerikaanse die met 50,68 houdster is van het wereldrecord.
Zaterdag, als ze op haar vijfde en laatste dag in het Olympiastadion aantreedt, volgt het toetje. Op de 4x400 meter estafette is ze voor het behalen van de triple evenwel afhankelijk van haar drie ploeggenotes, van wie Lieke Klaver in de individuele 400-meterfinale als zesde finishte.
Indringer
Aan Bol zal het niet liggen, zoveel is na woensdag duidelijk. Ofschoon ze op de 400 meter feitelijk een indringer is, dwong ze na het behalen van de Europese titel alom respect af bij haar tegenstanders.
"Ik heb niet gevraagd wat ze ervan vonden dat ik ze versloeg, maar ik merkte wel dat ze heel blij voor me waren", lachte Bol. "Als ik iemand iets heel bijzonders zie doen, kan ik daar alleen maar heel erg van genieten. Gelukkig dachten zij daar precies hetzelfde over."
