Wiegmans wissels helpen Engeland in verlenging aan halvefinaleplaats EK

Voetbal is een stapje dichter bij huis. Het Engeland van bondscoach Sarina Wiegman versloeg woensdagavond in de kwartfinales van het EK Spanje na verlenging met 2-1. Na een indrukwekkende groepsfase staat Engeland nu in de halve finales.

Waar het tegen Noorwegen (8-0), Noord-Ierland (5-0) en Oostenrijk (1-0) zo makkelijk ging, had Engeland grote moeite met Spanje. Vlak voor tijd viel de Engelse gelijkmaker pas dankzij invaller Ella Ann Toone en ook in de verlenging was het alle hens aan dek. De verlossende 2-1 was een fraaie afstandsknal van Georgia Stanway.

De Engelse fans in het Amex Stadium in Brighton durfden het pas diep in verlenging aan "football is coming home" te zingen, verwijzend naar eventuele toernooiwinst van Engeland, waar het voetbal ooit begon. Voor de finale op Wembley moet Engeland eerst nog in de halve finales langs België of Zweden, die vrijdag spelen.

Wiegman terug op de bank

De wedstrijddag begon positief voor de Engelsen, met de terugkeer van Wiegman. Afgelopen vrijdag testte ze positief op het coronavirus en miste daardoor de laatste groepswedstrijd tegen Noord-Ierland. Wiegman kon in het trainingskamp van de Engelsen blijven, maar wel op gepaste afstand.

"Dit was voor mij persoonlijk een krankzinnige dag", zei Wiegman na afloop, die pas vanmiddag een volledig negatieve test aflegde en wist dat ze bij de wedstrijd mocht zijn.

Bekijk hieronder interviews met Sarina Wiegman, Georgia Stanway en Inge Paredes.

Gesprekken met de staf en speelsters vonden afgelopen week virtueel plaats, net als de persconferentie een dag voor de kwartfinale. Vanavond zat ze dus weer in de dug-out om tegen Spanje de sterke reeks van drie overwinningen in de poulefase - met 14 doelpunten voor, 0 tegen - door te zetten.

Eerste echte test

Maar in het eerste half uur van de wedstrijd bleek Spanje - dat topscorer Jennifer Hermoso en recordinternational Alèxia Putellas mist wegens knieblessures - de echte eerste test voor Wiegmans vrouwen.

De Spanjaarden zetten de Engelsen vroeg onder druk. Voetballend probeerde Engeland onder die druk uit te komen, maar dat ging niet van harte. Spanje veroverde de bal telkens snel en Engeland creëerde voor rust haast geen kans. Op dat ene momentje na.

Spits Ellen White, die de bal na een kluts voor de voeten kreeg, bleek in buitenspelpositie te staan toen ze binnenschoot. De Nederlandse scheidsrechter Pol van Boekel - de VAR van dienst - werd opgepiept ter inspectie of de bal werkelijk via een Engels been kwam.

De afgekeurde goal gaf Engeland de moed iets brutaler te gaan voetballen en op hun beurt de Spaanse vrouwen naar achter te drukken. Dat offensief liet zien dat Engeland niet kansloos was, maar nam niet weg dat Wiegman in de rust met een strijdplan moest komen.

Spanje op voorsprong

Dat strijdplan kreeg snel na rust al een tik. Na typisch Spaans, rap combinatiewerk kwam de bal bij invaller Athenea del Castillo. Rachel Daley werd vlug door de benen gespeeld, waarna Del Castillo spits Esther Gonzalez van dichtbij een niet te missen kans gaf. 1-0.

Wiegman greep in. Dubbele wissel. En later nog twee. Opvallend genoeg kon Brits topscorer allertijden White gaan douchen. Maar Wiegmans wissels maakten Engeland juist gevaarlijker. Centrale verdediger Millie Bright ging voorin oorlog maken en een doelpunt hing in de lucht.

Engeland was na een flipperkastmomentje in het Spaanse strafschopgebied al dichtbij, maar de o zo bevrijdende 1-1 viel pas zes minuten voor tijd. Invaller Alessio Russo won een kopduel voor het Spaanse doel en Toone reageerde het alertst.

De Spaanse bank kwam in opstand wegens een vermeende elleboogstoot en ging verhaal halen bij de vierde official. Maar de 1-1 bleef staan.

Fit in verlenging

De fitte Engelsen, waarbij Bright weer veilig achterin ging staan, begonnen furieus aan de verlenging en dat leverde al snel de 2-1 op. Stanway vuurde hard op het Spaanse doel, te hard voor keepster Sandra Paños.

Spanje moest aanvallen en deed dat vaak onder aanvoering van de jonge Del Castillo, die haar directe tegenstander net als in de reguliere speeltijd vaak tureluurs achterliet. Naarmate de 120ste minuut dichterbij kwam, werd het spel slordiger, begonnen de Spaanse vrouwen hun frustratie te uiten bij de scheidsrechter en bleef het jagen op de 2-2.

Maar de gelijkmaker viel niet. Wiegman juichte uitbundig na het fluitsignaal, in de wetenschap dat de finale op Wembley een wedstrijd dichterbij is.