EK voetbal voor vrouwen van start: 'Mooi dat clubs vrouwenshirts printen'
Europa's grootste sportevenement voor vrouwen ooit staat op het punt van beginnen. Vanavond trapt het Europees kampioenschap vrouwenvoetbal af op Old Trafford in Manchester. De 74.000 plaatsen voor de openingswedstrijd zijn uitverkocht en de 90.000 plekken voor de finale in het Wembley-stadion waren binnen een uur weg.
De populariteit van vrouwenvoetbal neemt toe en daarmee groeit ook het commercieel belang in de sector. Vooral in gastland Engeland is het vrouwenvoetbal de afgelopen jaren sterk geprofessionaliseerd. En dat trekt ook Europese topspelers, onder wie Vivianne Miedema en bondscoach Sarina Wiegman, die afgelopen jaren naar Engeland verhuisden.
Voetbalfan Liz Ward heeft kaartjes voor de openingswedstrijd en de Wembley-finale en hoopt eigenlijk alle wedstrijden te bezoeken. Ze heeft de sport in Engeland zien groeien en is razend enthousiast: "Ik denk dat het zo'n belangrijk moment is voor vrouwenvoetbal. Er komen geweldige wedstrijden aan."
Terwijl tien jaar geleden vrouwenvoetbal niet eens live werd uitgezonden, zijn grote stadions nu uitverkocht en printen clubs hun eigen shirts voor de vrouwenteams.
Stel je voor waar vrouwenvoetbal nu was geweest, als er niet 50 jaar lang een blokkade op de ontwikkeling van de sport had gezeten.
Maar zo booming was het lang niet altijd. De groei van vrouwenvoetbal, die pas zo'n vijf jaar geleden echt op gang kwam, is decennialang tegengehouden. 'Voetbal is ongeschikt voor vrouwen' - besloot de Engelse voetbalbond in 1921. De sport was in die tijd flink met een opmars bezig, totdat de FA besloot een verbod op de vrouwensport in te voeren.
"Het was erg populair tijdens de Eerste Wereldoorlog", zegt Craig Dobson van het National Football Museum in Manchester. "Toen de mannen aan de frontlinie stonden, werkten de vrouwen in de munitiefabrieken. In het weekend werden er grote wedstrijden georganiseerd om geld op te halen voor gewonde soldaten."
Nadat 50.000 toeschouwers bij een vrouwenvoetbalwedstrijd in Preston waren komen kijken, nam de Engelse voetbalbond een keiharde positie in: er kwam een verbod. Vrouwen mochten geen wedstrijden meer spelen en mochten zelfs niet meer trainen op de sportvelden van de bond. Ook artsen en andere elitefiguren schaarden zich achter het verbod; de sport zou immers ongeschikt zijn voor het vrouwenlichaam en dus niet aangemoedigd moeten worden. "Stel je voor waar vrouwenvoetbal nu was geweest, als er niet 50 jaar lang een blokkade op de ontwikkeling van de sport had gezeten", zegt Dobson.
Shirts met Miedema
Liz Ward wijst naar de achterkant van het T-shirt van haar amateurclub waar 1921 op staat in gouden cijfers. Het jaartal viert hoe ver het vrouwenvoetbal nu is gekomen, legt ze uit.
"Als kind was er geen vrouwenteam dat ik kon aanmoedigen", zegt Ward. "Nu is voetbal een carrière voor vrouwen - en niet alleen als speler maar in het gehele veld." Ze vult aan: "Ik zie kinderen rondlopen in voetbalshirts met 'Miedema' erop. Het is geweldig dat we op een punt zijn beland waar de clubs zelf de vrouwenshirts moeten printen."
Anno 2022 wordt het gat tussen mannen- en vrouwenvoetbal steeds kleiner. Ook wat betreft gelijke betaling voor mannen en vrouwen worden stappen gezet. Sinds begin juli krijgen bijvoorbeeld de Oranjevrouwen dezelfde beloning als de mannen. Een campagne waar boegbeeld Miedema zich voor heeft ingezet.
Ook de Engelse FA betaalt inmiddels evenveel aan nationale vrouwen- en mannenteams. Verder hanteert de Women's Super League, de hoogste Engelse vrouwenvoetbalcompetitie, de eis dat deelnemende clubs speelsters een minimumsalaris moeten betalen. Dit heeft ertoe geleid dat veel spelers geen bijbaan meer hoeven aan te houden naast de topsport.
Diversiteit
Ook is bijzonder dat lesbische en biseksuele speelsters bij vrouwenvoetbal open zijn over hun geaardheid, iets wat bij mannen nog altijd lastig is. Toen Blackpool FC-voetballer Jake Daniels een aantal weken geleden bekendmaakte dat hij homoseksueel is, werd hij daarmee de eerste openlijk homoseksuele voetballer in het Verenigd Koninkrijk in 32 jaar. En dat terwijl op de Olympische Spelen in 2021 bij de vrouwen al 42 lesbische, biseksuele en non-binaire spelers meededen.
Al heeft het vrouwenvoetbal op veel vlakken nog een behoorlijk inhaalslag te maken, qua inclusiviteit loopt de sector beslist voor op de mannen.
