Inwoners Beiroet nog steeds in shock: 'Ik kan niet geloven dat ik nog leef'

• Carmen Dorlo

  redacteur Online

• Lennard Swolfs

  redacteur Buitenland

"Ik kan nog steeds niet geloven wat er is gebeurd", vertelt de 21-jarige studente Jamie Doumet aan de NOS. "Het lijkt alsof mijn stad is veranderd in een oorlogsgebied." Op het moment van de explosie verbleef Doumet bij een vriendin, tegenover de haven. "We hoorden een gigantische knal en werden naar binnen gesleurd. Ik had glasscherven in mijn handen en knieën."

Foto's van Jamie Doumet vlak na de explosie:

Doumet is nog steeds in shock, maar begrijpt steeds beter wat er is gebeurd . "Alles ligt in puin", zucht ze aan de telefoon. "Ik heb zelfs een lijk gezien vlak bij de haven. De afgelopen dagen had ik geen tijd om te huilen of te rouwen, maar nu besef ik steeds meer wat er is gebeurd. Ik kan niet geloven dat ik nog leef."

Frans paspoort

De Franse president Macron brengt vandaag een bezoek aan de Libanese hoofdstad. Hij wil het land helpen, maar stelt wel voorwaarden. "Los van de explosie weten we dat de crisis hier een groot probleem is", zei Macron. "Dus dit bezoek is voor mij ook een gelegenheid voor een stevige dialoog met de politieke leiders en Libanese instituties."

De 21-jarige Antoine Kanaan vertelt aan de NOS hoe blij hij is met het bezoek van de Franse president. "Hij is de leider die de Libanezen nooit gehad hebben. Hij doet nu al meer dan onze politici in al die jaren hebben gedaan. Dankzij Macron zou ik willen dat ik een Frans paspoort heb."

Macron liep door de straten van een zwaar getroffen wijk. Daar liepen de emoties hoog op:

Hoe opgetogen Kanaan ook is over het bezoek van de Franse president, hij durft het nog niet aan om zelf naar het rampgebied te gaan om hem in levenden lijve te zien. "Ik heb zoveel mooie herinneringen aan het gebied", vertelt hij. "De restaurants waar ik at, de kroegen waar ik dronk, de plekken waar ik gewerkt heb. Alles is opgeblazen. Ik moet al huilen als ik de foto's en video's zie."

Andere Libanezen bezochten het rampgebied wel, zoals Amanda Flyvberg, een studente uit Beiroet. "Ik sta er nu middenin. De verwoesting is enorm. Overal in de stad proberen mensen op te ruimen. Maar je kan het je niet voorstellen. Deze explosie en verwoesting."

Alle ramen in de buurt zijn kapot, zegt Flyvberg. Ook de glazen deur van haar appartement is gesneuveld door de explosie. "Je ziet dat mensen proberen de schade te beperken, maar als je kijkt naar de economische en politieke crisis die zich al afspeelde in Libanon, is het de vraag of sommige winkels ooit nog open kunnen."

Ook de familie Voitier is bang dat de situatie nooit meer hetzelfde wordt. Gina Voitier is door de explosie het huis verloren waarin ze is opgegroeid. "Dit was een oud huis, waar we ons hele leven voor hebben gezorgd. We hielden er echt van, omdat we hier zo lang hebben gewoond", vertelt ze.

Gina was op het moment van de explosie niet thuis, haar moeder en broer wel. "Ik moest via de snelweg lopen om snel bij mijn broer en moeder te komen. Daar zag ik veel gewonde mensen. Ik zag zelfs dode mensen. Het was verschrikkelijk."

Ook Yussef, de eigenaar van het Markaziah Hotel in het centrum, kan het allemaal nog niet geloven. Veel van zijn gasten zijn gewond geraakt en naar het ziekenhuis gebracht. "Er is overal glas. Er zijn geen gordijnen meer. We hebben zelfs een van de bedden uit de hotelkamers op de parkeerplaats gevonden. Het is ongelooflijk", zegt hij.

Net als veel andere inwoners van de Libanese hoofdstad gaat Yussef opruimen. "En daarna sluit ik. We kunnen niet overleven op deze manier. Libanon was ooit een van de beste landen ter wereld, en nu, vanwege de politiek, is dit het resultaat."