"Sinds de corona-epidemie is angst opeens een grote factor in mijn werk. Veel ouderen zien in wijkverpleegkundigen een gevaar. Ze zijn bang dat wij het virus met ons meenemen omdat wij van cliënt naar cliënt gaan. Sommigen hebben de zorg daarom tijdelijk stopgezet en vragen nu hun zoon of dochter om te helpen met de steunkousen en de medicijnen.
Ondertussen zijn mijn collega's en ik zelf ook bang. Ik verzorg op dit moment twee cliënten die het coronavirus hebben. Natuurlijk volg ik het protocol. Zodra ik achter de voordeur sta doe ik een schort om en zet ik een bril en mondkapje op. Maar het is best moeilijk om daar helemaal op te vertrouwen. Het is angstig als je daarna thuiskomt bij je gezin. Ik heb een zoon van een halfjaar en een bonusdochter van zes die ik absoluut niet wil besmetten. Mijn vriendin werkt ook in de zorg, dus je bent allebei bang dat je iets mee het huis in neemt.
Toch ben ik nog steeds hartstikke blij dat ik dit werk doe. Ik kom uit de commerciële wereld maar dat gaf me te weinig voldoening. Ik besloot de zorg in te gaan en toen ik voor mijn studie een tijdje als wijkverpleegkundige aan de slag ging was ik meteen verkocht. Het is namelijk veel breder dan alleen de fysieke zorg. Je komt bij mensen thuis, bekijkt hun situatie en of ze bijvoorbeeld eenzaam zijn en maakt dan een plan. En waar nodig overleggen we ook met de huisarts over wat de cliënt nodig heeft.
Mijn collega had onlangs een intakegesprek met een man die net ontslagen was van de corona-afdeling van het ziekenhuis. Zijn vrouw was ook besmet maar heeft het niet gehaald. Hij kon niet naar haar begrafenis. Omdat zijn klachten nog niet helemaal weg waren had hij als het ware huisarrest. Een vreselijke situatie, dan is het fijn dat je zo'n cliënt kunt ondersteunen.
Het is wel een tak van zorg waarbij je er als verpleegkundige alleen voor staat. Je loopt je routes alleen, kunt wel met een collega bellen maar diegene moet dan net tijd hebben om op te nemen. En wat doe je als je in vol ornaat bij een coronapatiënt staat en er is een noodsituatie? Je kunt niet zomaar je telefoon even pakken. En wat als je door het mondkapje slecht te verstaan bent en je hem af moet zetten? Dat mag volgens het protocol niet omdat de kans op besmetting dan flink aanwezig is. Gelukkig ben ik nog niet in zo'n situatie terechtgekomen."