"Deze week was er een man die zijn moeder echt niet durfde te bezoeken. Hij was enorm angstig en had eerder een nare ervaring gehad met de IC. Zijn moeder is heel erg ziek en ik weet dat je er echt een complex aan kunt overhouden als je dan niet bent langsgegaan.
Daarom ben ik met zijn vader in gesprek gegaan om een oplossing te vinden. Sinds het coronavirus mag er dagelijks maar één iemand bij een patiënt op bezoek, diegene mag dan twee uur blijven. We besloten een uitzondering te maken op deze regel, zodat vader en zoon toch samen konden gaan en elkaar konden steunen.
Ik ben bij dat bezoek geweest en heb de zoon zo goed mogelijk voorbereid op wat hij te zien kreeg. We zijn samen naar binnen gelopen en ik heb uitgelegd hoe de beademingsmachine werkt, welke medicijnen er worden toegediend en daarna bleef ik in de buurt om te kijken hoe hij reageerde. Iedereen schrikt als ze hun geliefde er zo bij zien liggen. Dat wordt pas minder als je een week lang elke dag komt kijken.
Ze zijn zeker een uur bij hun moeder en echtgenote gebleven. De zoon was achteraf erg blij en opgelucht dat hij toch is gegaan. Dat doet me goed. We moeten behalve voor de patiënt namelijk ook goed voor de familie zorgen. Dat vind ik echt een belangrijk onderdeel van mijn werk. Mijn taak.
Dat is nu ook wel een probleem waarmee we worstelen, je mist de contacten met familie. Normaal gesproken kunnen zij continu op bezoek komen, nu is dat veel minder.
Sinds gisteren werken we met een nieuwe app, een soort dagboek van de patiënt. We vertellen daarin wat we doen en hoe de situatie is. Als familieleden daar behoefte aan hebben kunnen ze inloggen en zien hoe hun geliefde eraan toe is. Voorheen deden we dat op papier, maar dit sluit meer aan bij onze digitale tijd. Wij schrijven er dingen in op, ook voor de patiënt, zodat die later kan zien wat er allemaal is gebeurd. Sommige mensen willen het nooit zien, bij anderen werkt het bij het verwerkingsproces.
Momenteel zitten we in een steady state. Als je een marathon gaat lopen zoek je de eerste vijftien minuten naar een ritme. Op het moment dat je dat hebt gevonden dan loopt alles naar behoren. Zo gaat dat nu ook op de IC. We hebben opgeschaald en alles is onder controle.
Het is drukker dan voorheen, dat wel. Maar na Pasen ben ik een aantal dagen vrij om uit te rusten. Ik heb de laatste jaren geen weekenden meer gewerkt, maar nu wel om andere mensen te ontlasten. En ter voorbereiding op mijn pensioen werkte ik al een tijdje 20 uur, nu weer 36. Het thuisfront vindt het nog steeds vervelend dat ik door ben blijven werken, dat komt echt door angst voor corona. Maar ik ben niet bang."
