Kan de verlegen pestkop Wright Van Gerwen eindelijk eens de baas?

"Ik had Phil Taylor kunnen zijn. Maar het heeft niet zo mogen zijn, ik kon het me destijds niet veroorloven." Dat zei darter Peter Wright in 2017 aan de vooravond van het finaleweekend in de Premier League of Darts, de afsluiting van de prestigieuze en lucratieve dartscompetitie tussen de beste spelers van dartsbond PDC.

De vergelijking met de grootste darter aller tijden is misschien wel kenmerkend voor de twee gezichten van de in Engeland opgegroeide Schot. Achter de schermen is hij een aimabele, bijna verlegen familieman. Op het dartspodium verandert hij in de flamboyante 'Snakebite', een kleurrijke vechtjas die niet vies is van een provocatie hier en daar.

In hetzelfde interview met de Engelse The Telegraph deed hij uit de doeken waarom: "Snakebite is een personage, een cartoon bijna, om mijn verlegenheid te verbergen".

Wright werd geboren in het Schotse Livingston, maar een Schots accent zul je bij hem niet bespeuren. Zijn moeder was jong toen ze Peter ter wereld bracht. Te jong, vonden een aantal familieleden. En dus koos zij de vlucht naar voren.

Ze nam kleine Peter - een kleuter inmiddels - mee en vertrok naar Zuid-Londen. Op zijn vijftiende sloot de jonge darter zich aan bij het lokale pubteam in Plumstead en begon hij potjes te winnen. Dat deed de jonge Wright op basis van aangeboren talent en een dosis pesterij.

Niemand in de wijde omgeving van Plumstead kon tegenstanders zo het bloed onder de nagels vandaan halen als Wright. Na weer een gewonnen partij duwde zijn opponent zelfs een gebroken bierglas in zijn gezicht. Het litteken op de lip van Wright is nog steeds zichtbaar.

Bully aan de oche

Verlegen buiten de kroeg, maar ook een 'bully' aan de 'oche'. Dat was Wright toen hij in 1995 - met keurig kapsel en een smetteloos zwarte outfit - zijn WK-debuut maakte, toen nog bij de traditionele bond BDO.

In Frimley Green vloog hij er in de eerste ronde uit tegen Richie Burnett, die later in de finale Raymond van Barneveld van zijn eerste wereldtitel zou houden. Daarna werd het stil. De kosten van het bestaan als profdarter waren te hoog, Wright stopte ermee.

Vijftien jaar later dook hij weer op. Nou ja, eigenlijk timmerde Wright al sinds 2005 aan de weg in de lagere regionen van de PDC.

In 2010 maakte hij - met opvallende dreadlocks - zijn rentree op het WK-podium en verloor in de eerste ronde van ene Michael van Gerwen.

Een jaar later won Wright - met geblondeerde stekels - zijn eerste WK-wedstrijd van een andere Nederlander, Co Stompé. Maar in 2012 en 2013 vloog hij er weer in een vroeg stadium uit tegen Jelle Klaasen en opnieuw Van Gerwen.

Buigen of barsten

In december 2014 was het buigen of barsten voor Wright, die vooral dankzij de inkomsten van de kapsalon van zijn vrouw Joanne kon blijven darten. Dit keer moest er prijzengeld worden binnen geharkt, anders zou hij het stokje erbij neergooien.

Dat WK betekende de doorbraak van Snakebite, in meerdere opzichten. Voor het eerst bewoog Wright zich op het podium met mohawk, geschilderde slangenbek en kleurige outfit. Elke ronde een nieuw thema. En prompt schopte hij het tot de finale.

De tegenstander daarin was een oude bekende: Michael van Gerwen. De groene sloopkogel uit Vlijmen liet zich zijn eerste wereldtitel niet ontnemen en stuurde Wright met 7-4 naar huis. Maar Snakebite mocht wel mooi 100.000 Engelse pond in zijn zak steken.

Dat, en een grote schare fans die graag een shirt, broek of tomahawk van Snakebite in huis haalden.

Zoals bijvoorbeeld James Maddison en Jamie Vardy, voetballers van Leicester City.

Wrights hachje was gered en vanaf dat moment ging het alleen maar bergopwaarts. Hij wist zich te handhaven in de top van het mondiale darten, werd een vaste klant in de prestigieuze Premier League waar alleen de beste acht spelers van de wereld voor worden uitgenodigd.

Aan de top

In 2017 was hij misschien wel op zijn best. Op het WK werd hij pas in de halve finales uitgeschakeld door landgenoot Gary Anderson. In de Premier League gooide hij tegen oud-wereldkampioen Adrian Lewis een gemiddelde na drie pijlen van 119,50, op dat moment het op een na hoogste gemiddelde ooit gegooid op een televisie-toernooi.

Wright bereikte zelfs de finale van de Premier League. Maar daarin stuitte hij opnieuw op Van Gerwen en verloor, zij het nipt: 11-10. Een jaar later nam hij revanche. In de reguliere competitie van de Premier League was hij Van Gerwen zelfs twee keer de baas. Het kon dus toch!

De populairste speler onder zijn collega's zal hij nooit worden. Zeker in de eerste maanden na zijn doorbraak moesten toppers als Taylor, Anderson en Van Gerwen niet veel van hem hebben.

Een aandachtstrekker vonden ze hem, met die rare kleren en make up op zijn hoofd. Naar verluidt nam Wright zelfs zijn eigen dartbord mee naar Premier League-afspraken, omdat niemand achter de schermen met hem wilde ingooien.

Mentaal sterker dan ooit

Wright groeide erdoor, vooral mentaal. Dit WK scheerde Wright al twee keer langs de rand van de afgrond. De Filippijn Noel Malicdem dwong hem in de tweede ronde al tot een beslissende leg. In de vierde ronde legde Jeffrey de Zwaan hem het vuur na aan de schenen.

En in de halve eindstrijd won hij de psychologische oorlogsvoering, die in de eerste sets zelfs even leek op een ordinaire vechtpartij, met de hoger aangeslagen Gerwyn Price.

Een dag later begroeven Wright en Price de strijdbijl, getuige onderstaande berichten die via Twitter gedeeld werden door Price.

Twee tot drie uur lang zit hij vandaag in een kappersstoel, terwijl zijn echtgenote Joanne zich over hem ontfermt. Eerst haalt ze een scheermes over de zijkanten van de schedel. Dan verft ze de rechterhelft in kleuren die passen bij de outfit van de dag.

Met hulp van een sjabloon airbrusht ze de slangenbek, daarna kneedt ze de tomahawk. Als laatste gaat de verfspuit op het haar.

Met zijn Snakebite-masker op is Peter Wright een ander mens. Geen verlegen jochie, die makkelijk over zich heen laat lopen. Nee, dan staat er gewoon een darter van grote klasse. Maar ook een ettertje, als het nodig is.

"Ik ben rijper dan zes jaar geleden tijdens mijn eerste WK-finale tegen hem", zei Wright zelfbewust in aanloop naar de finale Van Gerwen. "Toen was ik niet klaar voor de wereldtitel, nu wel."