Mijn 2016: hoe Poels een 'Monument Man' werd

• Stefan van der Weijde

  redacteur

24 april 2016. Sneeuw, hagel en vrieskou maken het de zwaarste Luik-Bastenaken-Luik in jaren. En een Nederlander komt als eerste over de finish. Adrie van der Poel heeft na 28 jaar een opvolger.

Meteen nadat hij de streep op de Rue Jean Jaures was gepasseerd, dacht Wout Poels aan zijn vader. "Potverdomme. Hij heeft alles voor mij gedaan. En nu kan hij dit niet meemaken."

Jarenlang crosste Henk Poels duizenden kilometers door Europa om de jonge Wout naar wedstrijden te brengen. Totdat hij er te ziek voor werd. Begin 2012 overleed hij aan longkanker. Wout Poels dacht aan de beginjaren waarin ze, onderweg, op de radio vernamen dat Michael Boogerd weer eens op het podium stond in Luik. "En nu win ik er zelf..."

Tegelijkertijd klonk er niet ver weg luid gejuich in de teambus van Sky. Voor het eerst won de Britse miljoenenploeg een grote klassieker, een zogeheten 'monument'. Prompt had Poels, die begin 2015 de overstap maakte naar Sky, een bijnaam: 'Monument Man'.

Het was op dat moment al de vijfde zege van het jaar voor de 29-jarige klimmer. "Of het een verrassing is dat hij hier wint?", herhaalt Sky-baas Dave Brailsford. "Nee, voor ons niet. Hij maakt een enorme ontwikkeling door." Gezien het palmares van Poels, hij finishte tot die week nog nooit in de toptien van een grote eendagswedstrijd, was het juist wel een grote verrassing.

Terug naar de ochtend van 24 april. Toen Poels naar buiten keek, zag hij een grauw Ardens landschap. De temperatuur kwam niet ver boven het vriespunt uit. En het zou nog guurder worden. Er was aan de ontbijttafel bij Sky discussie over wat te doen qua kleding.

"Ik zag het eerder die week al aankomen, dus ik ben na de Waalse Pijl nog speciaal naar huis gereden om mijn regenpakket op te halen. Daarin zitten vier of vijf extra shirtjes, broeken en armstukken van speciaal waterafstotend materiaal. Ik geloof dat ik ze allemaal gebruikt heb."

Hagel in het gezicht

De sneeuw en de hagel noodzaakten de organisatie tot een aanpassing in het parcours. Een afdaling zou er te glad bij liggen. "Daar hebben we eigenlijk niet zoveel van meegekregen. Het was ook maar vijf kilometer. Maar het was wel echt koud die dag. Volgens mij nog kouder dan twee graden. Die hagel was echt naar. Die kwam in je gezicht en daar had je geen bescherming tegen. Gelukkig was het niet non-stop."

Poels kon er goed tegen, maar om nou te zeggen dat hij een slechtweer-renner is? "Nou, ik heb een keer eerder die omstandigheden meegemaakt, dat was in de Giro. Die rit over de Gavia in 2014, waarin Urán de roze trui verloor aan Quintana. Ik verloor drie kwartier."

Dit keer waren zijn benen goed. Terwijl het peloton de finale naderde, en dus ook de nieuwe steile klim steeds dichterbij kwam, werd snel duidelijk dat dat voor Froome en ook de andere aangewezen Sky-kopman, Michal Kwiatkowski, niet gold.

Laatstgenoemde Pool deed nog enkele inspanningen voor Poels, alvorens de Rue Naniot opdoemde. Een korte, steile klim over kasseien, in de laatste drie kilometer. "Ik was 'm één keer opgereden, een paar dagen eerder. Een superlastige klim. Een klim waar je helemaal kapot kan gaan."

Kapot ging Poels niet, maar het had weinig gescheeld of hij had de slag gemist. "Ik begon de klim niet goed, zat helemaal achteraan." Poels wist zijn ploegmaat Lars Petter Nordhaug nog voor zich, maar hij kon opschuiven. Tot aan het wiel van Samuel Sánchez. "Ik glipte nog net als laatste mee. In de afdaling kwam ik pas echt bij die drie."

Er wachtte nog één klim. Die naar de finish. Poels deed zijn handschoenen uit. "We gingen voor de overwinning rijden. Dan wil je niet verkeerd schakelen. Of iets aan het toeval overlaten."

Michael Albasini ging als eerste de laatste bocht in, Poels zat in zijn wiel. Achter de Nederlander volgden de rappe mannen Rui Costa en Sánchez. Maar ze zaten allemaal kapot. Poels ging als eerste aan. "Normaal gesproken moet je niet te vroeg aangaan, maar dit was iets wat ik op gevoel deed."

Voor het eerst stapte Poels het podium op na een eendagswedstrijd. En gelijk op de hoogste trede. Dat het pas de eerste keer is, komt ook deels door een zware valpartij in de Tour van 2012. In de zesde etappe ging in een afdaling het halve peloton tegen de grond. Poels lag erbij.

Stoppen nooit een optie

Hij liep een gescheurde nier en milt op, kneusde zijn longen en brak drie ribben. "Die val heeft mijn ontwikkeling vertraagd. Het heeft me twee jaar gekost. Vlak daarvoor was ik al op weg om een echt heel goede renner te worden. Ik werd achtste in Tirreno, won een zware rit in Luxemburg. Of het klopt dat ik toen bijna gestopt was? Nee. Er was één dokter die heeft gezegd dat het misschien beter was dat ik nooit meer zou fietsen. Het is nooit serieus bij mezelf opgekomen."

Door zijn zege in Luik kwam de droom van Poels uit: hij werd opgenomen in de selectie voor de Olympische Spelen. In Rio finishte hij niet. Dat deed hij in juli wel in Parijs. Hij was de belangrijkste luitenant van Froome in het hooggebergte en zorgde er deels voor dat de Brit zijn derde Tour won. Na de Tour verlengde Poels zijn contract met drie jaar. En op aanraden van onder anderen Froome himself verhuisde hij in november naar Monaco.

"Ik heb zes jongens van de ploeg hier in de buurt wonen. En nog eens drie of vier jongens wonen in Nice." Bovendien zit Poels in hetzelfde appartementencomplex als Steven Kruijswijk, die ook dit jaar een verbeterd contract tekende en prompt de verhuisdozen pakte.

"Sky heeft hier een teamhuis, ongeveer een kilometer buiten Monaco. Daar staat materiaal, kunnen we gemasseerd worden en kunnen we ook eten na een training. We hebben alles bij de hand. En de bergen zijn dichtbij."

2017

Poels is alweer bezig met de voorbereiding op volgend seizoen. Wat hij gaat rijden? "Parijs-Nice, Ronde van Zwitserland en dan de Tour. En de klassiekers natuurlijk, laat ik die niet vergeten..."