Judobond niet verder met coach Purssey na Spelen, judoka's spreken van 'schande'
Judo Bond Nederland (JBN) gaat niet verder met Matthew Purssey, die samen met Jean-Paul Bell bondscoach bij de Nederlandse mannen was.
Naar aanleiding van de tegenvallende prestaties op de Olympische Spelen in Parijs, waar Nederland voor het eerst sinds 1984 geen medaille behaalde, is de judobond gestart met "een grondige evaluatie", met name ook naar het topsportmodel zoals dat de laatste jaren is gehanteerd. Hierbij werd jong talent begeleid, om via een talentacademie door te stromen naar Papendal, waar centraal getraind werd.
"We krijgen het niet voor elkaar om goed met elkaar samen te werken", aldus Gijs Ronnes, directeur van de judobond, na de teleurstellende Spelen. "Terwijl samenwerken en kennis delen essentieel is."
Ronnes gaf aan er "harde conclusies" getrokken moesten worden. Gevraagd naar de mogelijkheid dat dat de positie van zichzelf of van coaches zou kunnen kosten, antwoordde hij: "Uiteraard kan dat."
Anderhalve maand later is de eerste conclusie bekend geworden. Er wordt afscheid genomen van de Engelsman Purssey, die sinds 2019 op Papendal werkte en die onder anderen Jur Spijkers, Simeon Catharina, Tornike Tsjakadoea en Jelle Snippe begeleidde.
De judoka's kregen het nieuws vandaag na de training te horen. Zij reageerden zeer teleurgesteld: enkele topjudoka's hebben te kennen gegeven het niet eens te zijn met de gang van zaken en hebben volgende week een gesprek met algemeen directeur Rob Geleijnse.
Op sociale media tonen verschillende judoka's hun onvrede. Zo spreekt Simeon Catharina van een "dalende lijn" die "naar een nieuw dieptepunt" is gezakt. Jelle Snippe noemt het een "schande".
Centralisatie
De magere resultaten zijn al langer onderwerp van gesprek. Eerder uitten oud-topjudoka's Cor van der Geest en Theo Meijer kritiek op de judobond en NOC*NSF over de centralisatie. Vooral de nationale sportkoepel moest het ontgelden. Die besloot in 2016 dat het judo op nationaal sportcentrum Papendal gecentraliseerd moest worden, onder de noemer Project Judo 2.0.
"In de praktijk betekende dat een onbetaalbaar en onhaalbaar systeem dat aantoonbaar niet heeft geleid tot betere prestaties", aldus Van der Geest, die zeventien jaar in dienst was van de JBN.
"Je gaat in het judo je tegenstander niet beter maken door met hem te sparren of samen in het krachthonk te staan. Op Papendal heeft iemand als Roy Meijer nooit tegenover Henk Grol gestaan. In het judo moet je elkaar vastpakken, ruiken, overwinnen. Zo word je beter. Maar je wil niet aan je concurrent, met wie je strijdt om een olympisch ticket, laten zien hoe goed je bent."
In een notendop: "De sporters zijn in Papendal de baas geweest over hun eigen project. En dat is gevaarlijk."
Van der Geest pleit voor een terugkeer van het model waarin de beste judoka's bij hun club trainen en elkaar één of twee keer per week treffen bij een centrale training.
