Waterpolosters ondanks indrukwekkende comeback kopje onder, brons hoogst haalbare
De Nederlandse waterpolosters hebben zich ondanks een spectaculaire comeback niet geplaatst voor de olympische finale.
Oranje keek in de halve finales in een uitverkochte La Défense Arena tegen Spanje lange tijd tegen een achterstand van vijf doelpunten aan, kwam met een imponerende inhaalrace op gelijke hoogte (14-14), maar ging uiteindelijk na penalty's alsnog kopje onder.
Nederland mag zich opmaken voor de strijd om brons, zaterdag om 10.35 uur tegen de verliezer van de andere halve finale, tussen de Verenigde Staten en Australië, die vanavond wordt beslist.
Nederland is de wereldkampioen van 2023 en winnaar van het laatste EK. De olympische titel zou de ultieme bekroning van deze gouden generatie zijn geweest.
Maar Spanje was een geduchte tegenstander. De Spaanse waterpolosters worden gezien als een degelijke, maar gevaarlijke ploeg en hebben een prijzenkast vol medailles.
Geen droomstart
Oranje kende allesbehalve een droomstart. Na het eerste kwart bedroeg het gat met de vurige Spanjaarden al vijf doelpunten (1-6). Alleen Lieke Rogge wist te scoren.
Spanje leunde op zijn topschutters, onder wie Elena Ruiz en Bea Ortiz, die op het afgelopen EK werd verkozen tot meest waardevolle speelster van het toernooi.
In het tweede kwart werd keepster Laura Aarts, die tot nu toe een uitstekend toernooi speelde, naar de kant gehaald en moest Sarah Buis het doel verdedigen. Zij bewees direct haar waarde met een aantal belangrijke reddingen in het tweede kwart.
Nederland wist het net steeds vaker te vinden en daarmee groeide het vertrouwen dat de schade te herstellen was. Maar Spanje bleef soepel overspelen en makkelijk de ruimtes vinden, waardoor het verschil na het tweede kwart nog steeds vijf doelpunten (5-10) was.
Waanzinnige ommekeer
Het was pompen of verzuipen. Drie snelle doelpunten in het derde kwart van Simone van de Kraats en twee van Vivian Sevenich strooiden eindelijk zand in de Spaanse motor (8-10). Het Oranje-publiek op de tribunes kreeg hoop en schreeuwde zijn helden toe.
Het werd razendspannend. Nederland verdedigde fel en keepster Aarts, terug tussen de palen, leek een reset te hebben gehad.
Een zuiver schot van de 23-jarige Nina ten Broek bracht Nederland aan het slot van het derde kwart voor het eerst sinds de openingstreffer op gelijke hoogte (11-11).
Ineens was alles weer mogelijk voor Oranje. In het laatste kwart zette Rogge in een vrouw-meer-situatie Nederland voor het eerst in deze halve finale op voorsprong.
Uitputtingsslag
De laatste minuten werden een mentale uitputtingsslag. De paal voorkwam twee keer een goal voor beide ploegen, maar Spanje wist alsnog 14-13 te maken. Met nog zeven seconden op de klok tekende Brigitte Sleeking voor de 14-14 en werden het penalty's.
Beide ploegen schoten vier keer raak, waarna uitgerekend diezelfde Sleeking uitgroeide tot pechvogel van de wedstrijd. Haar inzet werd gestopt. Spanje schoot ook zijn vijfde strafworp raak en mag zich gaan opmaken voor de finale.
Life goes on
Simone van der Kraats voelt twee emoties. "We zijn ontzettend slecht begonnen, helemaal geen controle, daarna zetten we een knop om. Uiteindelijk speel je penalty's en verlies je omdat het toch een loterij is."
Ze nam het op voor haar teamgenoot Sleeking die als enige de penalty miste. "We kunnen allemaal missen, dat doen we echt samen."
Bondscoach Evangelis Doudesis denkt dat hij de teleurstelling kan wegpoetsen bij de meiden. Het vizier gaat na het verlies tegen Spanje meteen op brons: "C'est la vie, life goes on, wij moeten door'."
Dat beaamt Sabrina van der Sloot die trots is op iedereen. "We moeten niet voor het brons, we mógen."
