Norris kan het Verstappen lastig maken dit seizoen: 'Meer van dit, please!'
Vrienden in het dagelijks leven, rivalen op het asfalt en smaakmakers in het Italiaanse Emilia-Romagna. Max Verstappen en Lando Norris zorgden voor een bloedstollende apotheose van de Formule 1-grand prix op het circuit van Imola.
Een aanvankelijk vrij slaapverwekkende processie veranderde in de slotfase in een thriller, waarbij de gedoodverfde winnaar werd opgejaagd door een ontketende jonge Brit.
Voor McLaren-rijder Norris (24) duurde de grand prix een paar minuten te kort om een overtuigende aanval op de drievoudig kampioen in te zetten: "Het team heeft een geweldig weekend neergezet. Het was extreem close aan het eind."
"Natuurlijk is het frustrerend dat ik het net niet kon bekronen met een zege, maar het is duidelijk dat we steeds dichterbij komen. Ik heb me vermaakt. Er is niks mooiers dan duelleren met Max en de Ferrari's. Meer van dit? Yes, please! Dit heb ik de afgelopen seizoenen te weinig meegemaakt."
Norris toonde met zijn bijna-zege aan dat zijn eerste grand prix-overwinning - eerder deze maand in Miami - geen toevalstreffer is. "Het heeft lang aan me gekleefd dat ik geen racewinnaar was. Bij vlagen twijfelde ik aan mezelf. Ik heb heel veel goede races gereden, maar uiteindelijk telt alleen winst. Daarom voelt Miami als een bevrijding."
Vertrouwen voor Norris
"Ik wist dat ik het in me had", blikte Norris nogmaals terug op zijn verrassende GP-zege in Florida. "Zo'n resultaat geeft vertrouwen en dat helpt ook bij een spannende ontknoping zoals hier op Imola. Je durft dan net iets meer.
Uiteindelijk kwam Norris in Imola zeven tienden tekort. "Ik was aan het bidden voor een extra rondje. Dan had Max in ieder geval moeten verdedigen. Jammer, maar helaas."
Van teleurstelling was kort na het vallen van de vlag al niets meer te merken. Norris: "We zetten een extreem goede reeks neer. Winst in Miami, tweede hier, maar ik was ook al tweede in China. 2-1-2 dus, dat belooft veel voor de rest van het seizoen."
Verstappen zal eraan moeten wennen: dreigende oranje auto's in zijn spiegel. In Imola was het alle hens aan dek. Hij oogde kwetsbaar, maar sleepte wel zijn vijfde seizoenszege binnen. "Het was hard werken. Het ging bepaald niet vanzelf", verzuchtte de regerend kampioen na een opmerkelijk moeizaam raceweekend.
"Het ging al op vrijdag mis in de trainingen. Zowel tijdens snelle rondes als de longruns (de racesimulatie, red.) liep het niet. We kregen de setup van de auto niet voor elkaar. De balans was ver te zoeken en we schoten alle kanten op. Als je zo begint, loop je voortdurend achter de feiten aan. We waren nergens. Ik wist dat het moeilijk zou worden. We hadden geen idee hoe de banden zich in de race zouden gedragen."
Dat bleek. Verstappen boekte weliswaar zijn 59ste zege en won voor de derde achtereenvolgende keer op Imola, maar de banden nekten hem bijna. "Het eerste deel van de race ging nog verrassend goed op de mediums, hoewel ik een paar keer buiten de lijntjes belandde en een waarschuwing kreeg. Daarna nam ik iets minder risico."
Twijfel op harde banden
Na een pitstop kantelde het beeld. Op de harde banden sloeg de twijfel toe. "Ik kreeg ze niet aan de praat, had weinig grip. De auto wilde steeds uitbreken. Het voelde alsof ik bij wijze van spreken zo richting de tribunes zou schieten."
Tijdens de slotfase had Verstappen het zichtbaar zwaar. "Ik reed het laatste kwartier op ijs. Het was een kwestie van overleven. Geen idee of ik Lando achter me kon houden. Ik verloor een halve seconde per ronde en ik kon dat niet pareren. Het had geen ronde langer moeten duren."
Opgelucht, moe en voldaan verliet Verstappen met twee zeges op zak het Autodromo Enzo e Dino Ferrari. Een unicum: tijdens het grand prix-weekend schreef hij en passant met zijn online-team RedLine ook een virtuele 24 uursrace van de Nürburgring op zijn naam. "Dat is me inderdaad nog nooit gelukt."
Zijn vermoeidheid had niets met de simrace te maken, verzekerde de racewinnaar. "Ik heb vooral 's avonds gereden. Overdag was de kwalificatie, 's nachts heb ik gewoon geslapen. Het probleem is dit circuit. Imola is fysiek zwaar. Je stuitert alle kanten op. Na twintig rondjes had ik al giga last van mijn rug, dus ik ga snel naar bed met wat pijnstillers."
