Vollering na eindzege Vuelta: 'Geen revanche, wel opluchting'

Door schade en schande wijs geworden na haar miskleun in de Ronde van Spanje van 2023 wist Demi Vollering wat haar op de slotdag van de editie van 2024 te wachten stond. Vorig jaar kwam ze, als beste renster in koers, na acht dagen wedstrijd negen tellen tekort op Annemiek van Vleuten voor de eindzege.

Om zich zondag wél te verzekeren van de rode leiderstrui, stond haar in de slotetappe naar skioord Valdesquí naar eigen zeggen maar één ding te doen. "In mijn eentje als eerste over de streep komen. Alleen dan ben je zeker van de eindzege."

"Ik wilde gewoon niet te vroeg denken aan het eindklassement. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Dat hebben we vorig jaar wel gezien. Het was een kwestie van niets aan het toeval over laten en op safe spelen."

Daad bij het woord

De 27-jarige kopvrouw van Team SD Worx - Protime voegde op indrukwekkende wijze de daad bij het woord. In navolging van Mathieu van der Poel in de Ronde van Vlaanderen kwam ze zondag solo aan bij de finish en hield ze achter de verlossende eindstreep haar fiets als een trofee boven haar hoofd.

De fiets boven het hoofd, een groots gebaar dat alleen grote kampioenen past. "Ik was heel erg gemotiveerd om de overwinning op deze manier veilig te stellen. Het is altijd mooi om zo'n koers in stijl af te sluiten."

Zo gemakkelijk als het Vollering op de slotdag leek te vergaan, zo pittig was de Vuelta Femenina geweest, zei ze.

"Dit is misschien wel de zwaarste ronde van het seizoen. Je hebt te maken met bergetappes en tijdens vlakke ritten is er vaak veel wind op de kant of vol op de kop. Tussen de etappes door zijn er ook nog eens veel verplaatsingen. Dat is best pittig."

Scheepsrecht

Na de derde plaats in 2022 en die vermaledijde tweede plek van vorig seizoen was driemaal scheepsrecht voor Vollering. Van revanche op de jammerlijk mislukte missie van de voorbije jaargang wilde ze niets weten. "Daar ben ik nooit mee bezig geweest."

Een opluchting, ja, dat was het wel, zo moest ze bekennen. Ze was de voorbije maanden weliswaar in vorm, maar kon haar goede benen tot deze week in geen enkele koers te gelde maken.

Soort van nerveus

"Ik was dit voorjaar best goed, alleen lieten de overwinningen op zich wachten. Daar werd ik eigenlijk best wel een soort van nerveus van", aldus Vollering.

Geduld bleek, ook in het wielrennen, eens te meer een schone zaak. "Ik moest me vasthouden aan de gedachte dat ik me best goed voelde. Gelukkig ben ik geduldig gebleven en is het uiteindelijk gelukt om te winnen."

Alert blijven, luidde ruim een week lang het devies. Dat gold op de Spaanse wegen niet alleen voor Vollering zelf, maar ook voor haar ploeggenoten. "Iedereen was gefocust om het scenario van vorig jaar te voorkomen. We hebben gecontroleerd gekoerst. Mijn ploeggenoten hebben superwerk verricht."

Misschien was de eindzege voor Vollering ook wel een beetje een overwinning op zichzelf. Ze kon niet ontkennen dat haar aanloop naar de Ronde van Spanje allesbehalve vlekkeloos was verlopen. Het op handen zijnde vertrek bij haar ploeg, waar ze sinds 2021 onder contract staat, had voor meer ruis op de lijn gezorgd dan haar lief was.

Chaos

Veel woorden wenste ze niet vuil te maken aan het einde van die samenwerking. "Het was de laatste tijd een beetje een chaos. En dat is niet zoals ik het graag had gezien. Maar liever dan daar op terug te kijken, focus ik me op de wedstrijden die nog komen."

Met de Olympische Spelen van Parijs, de Ronde van Frankrijk en de wereldkampioenschappen in Zürich in het verschiet wacht Vollering een mooi tweede deel van het seizoen. De concurrentie is na haar hoogstandje op het Iberisch Schiereiland in ieder geval gewaarschuwd. "Waar ik ook aan de start sta, ik probeer altijd het hoogst haalbare eruit te halen."