Mauritiaanse wielrenster op ontdekkingsreis in Vlaanderen: 'Dus dit zijn waaiers?'

• Arthur Huizinga

Als je vluchtig kijkt, zou je kunnen denken dat er een wereldkampioene voor je staat. De regenboogkleuren op de mouwtjes van wielrenster Kim Le Court-Pienaar zijn echter de kleuren van Mauritius.

De voormalig Mauritiaans kampioene is de eerste renster in de Women's WorldTour uit de idyllische eilandengroep ten oosten van Madagascar. En ze presteert opvallend goed.

Afgelopen zondag debuteerde ze met een dertiende plaats in Gent-Wevelgem namens AG Insurance-Soudal. En komende zondag gaat ze van start in de Ronde van Vlaanderen. "Voor mij is het een grote ontdekkingsreis. Ik had nog nooit in een waaier gereden."

Zadeltasje

De meest fanatieke volgers van het wielrennen kennen Le Court - zoals ze voor haar huwelijk afgelopen december bekend stond - wellicht van het WK in Glasgow afgelopen zomer, waar ze uitkwam op de marathon mountainbiken (10de), de wegwedstrijd (64ste) en de gemengde ploegentijdrit (16de).

Le Court ging als enige van de zes Mauritianen van start met een gewone helm, in plaats van met een aerodynamische tijdrithelm. En ze finishte op een gewone wegfiets. "Onderweg had ik problemen met mijn tijdritfiets en moest ik wisselen. Alleen zat er nog een zadeltasje op mijn gewone wegfiets. Dat is behoorlijk viraal gegaan op sociale media."

Le Court vertelt het verhaal zondag met stralende ogen en een brede glimlach bij de teambus naast de Menenpoort in Ieper, waar ze een dag na haar 28ste verjaardag debuteert in Gent-Wevelgem.

Ze doet dat in vloeiend Engels, met een licht Zuid-Afrikaans accent. "Mijn vader komt van Mauritius en mijn moeder is Schotse. Ik ben opgegroeid op het eiland. Na de middelbare school ben ik verhuisd naar Zuid-Afrika, omdat ik graag wielrenster wilde worden."

Cape Epic

Het klinkt romantisch. Maar vergis je niet: Le Court is niet zomaar een verdwaalde amateur. Ze verdiende haar sporen als mountainbikester, vooral in ultrazware meerdaagse competities. Een jaar geleden won ze bijvoorbeeld Cape Epic, de vermaarde uithoudingsproef in Zuid-Afrika.

Niet dat ze geen carrière op de weg ambieerde. In 2015 en 2016 probeerde ze het al eens op de weg, bij bescheiden ploegjes.

"Maar toen was er geen WorldTour, televisieregistraties en sociale media bestonden amper en we werden ook lang niet zo goed begeleid als nu. Ik moest alles zelf doen, kreeg ook niet betaald. Het is het lastig om gemotiveerd te blijven als je de eindjes aan elkaar moet knopen. En dus koos ik voor het mountainbiken".

Tweede kans

Afgelopen zomer besloot ze het tóch nog een keer te proberen. Dat ze nu de kans krijgt bij AG Insurance-Soudal, de ploeg van Natascha Knaven-Den Ouden en Servais Knaven, heeft ze aan haar man te danken. "Hij heeft verschillende ploegen een e-mail gestuurd. En ik had geluk dat Natascha die mail geopend heeft."

"Vervolgens heb ik mijn data met de ploeg gedeeld en toen heb ik de kans gekregen. Voor de ploeg was dat best een gok, garanties zijn er niet. Ik doe mijn best om ze trots te maken."

Voorlopig pakt de gok goed uit. Le Court werd al negende in de sprinterskoers Brugge-De Panne en elfde in Trofeo Binda, twee serieuze WorldTour-wedstrijden.

"Ik heb destijds zelfs nog met haar in koers gezeten in 2015", vertelt Jolien D'hoore, veelvuldig kampioene op de weg en op de baan en tegenwoordig haar ploegleidster.

"Maar ik moest haar toch even opzoeken. In het begin dacht ik nog: 'Zo, die blaast hoog van de toren'. Ze moet veel leren, maar ze heeft een plan en rijdt altijd voor de winst. Er staat een goede kop op, zoals we dat in België zeggen."

In haar eerste Gent-Wevelgem maakte Le Court zondag voor het eerst kennis met waaiers. Ze miste de slag, moest alles geven om terug te keren en sloeg ook nog een keer over de kop in de heuvelzone. "Dus dit zijn waaiers?", klonk het na de wedstrijd. "Dat was euh, leerzaam."

Ondanks de chaotische koers sprintte ze toch nog naar een knappe dertiende plaats. "Dat is op zich goed. Maar ik wilde graag top tien."

Ontdekkingsreiziger Le Court trekt de komende weken verder over heuvels, vlakke wegen en kasseien. Ze heeft vrijwel alle grote voorjaarskoersen op haar programma staan, inclusief de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik.

Ook de koers Dwars door Vlaanderen, die vandaag wordt verreden, was de bedoeling. Maar in plaats daarvan krijgt ze rust. Doseren is belangrijk, want dit jaar wil ze vooral schitteren in de kleuren van haar land bij de Olympische Spelen in Parijs.

"En in juni hoop ik nationaal kampioene van Mauritius te worden: die kampioenstrui is wit, met de vlag van Mauritius in het midden. Dat is ónze regenboogtrui. Ik hoop dat iedereen dan wél het verschil ziet."