Tim Held wil vader achterna: 'Olympisch volleybalgoud, maar dan met Italië'

• Anne van Eijk

Ruim 27 jaar geleden, op 4 augustus 1996, werden de Nederlandse volleybalmannen olympisch kampioen door in de finale in Atlanta Italië te verslaan. Een van de spelers van die gouden formatie was Henk Jan Held. Zoon Tim zou maar wat graag in de voetsporen van zijn vader treden, maar dan in het shirt van de Italianen.

Henk Jan Held besloot namelijk een jaar of twintig geleden, toen hij al jarenlang in de Italiaanse clubcompetitie actief was, een Italiaans paspoort aan te vragen. "Er kwamen steeds meer buitenlanders in Italië spelen, maar de regel was dat minimaal drie van de zeven spelers op het opstellingsformulier uit Italië moesten komen", vertelt Held senior, die als Italiaan dus meer kans op speeltijd zou hebben.

"Ik was getrouwd met een Italiaanse en speelde al niet meer in het Nederlands team, dus voor mij was het aantrekkelijker om de Italiaanse nationaliteit aan te nemen." Zijn kinderen, onder wie Tim, kregen ook de Italiaanse nationaliteit.

De inmiddels 25-jarige Tim Held bezoekt nog vaak familie in Nederland en praat met vader Henk Jan altijd Nederlands, maar is geboren, getogen en nog altijd wonend in Italië. Als kind kwam hij vaak in de sporthal bij wedstrijden van zijn vader.

"Ik was dan de hele tijd door de sporthal aan het rennen met een bal", herinnert hij zich. "En als de wedstrijd klaar was, ging ik altijd nog even met mijn vader met de bal spelen", vertelt hij in goed Nederlands, maar met een duidelijk hoorbare Italiaanse tongval.

Het was dan ook niet heel verrassend dat Tim, na ook basketbal, voetbal, tennis en atletiek te hebben geprobeerd, uiteindelijk voor volleybal koos. "Hij heeft altijd wel aardig wat balgevoel gehad, dus je zag al wel snel dat hij kon volleyballen", aldus Henk Jan, die momenteel assistent-bondscoach is van het Nederlands mannenteam.

Late groeispurt

Vader Henk Jan zag echter ook dat de lengte van zijn zoon wat achterbleef. "Voor een volleyballer is hij niet supergroot. Hij heeft pas op latere leeftijd een groeispurt gehad en is nu 1 meter 92. Maar dat hij in het begin vrij klein is gebleven, heeft hem ook wel geholpen wat handiger te worden, denk ik."

Vader en zoon lijken als volleyballers totaal niet op elkaar, vertelt Henk Jan. "Tim is wat atletischer. Ik had een aanvalsaanloop als linkshandige, terwijl ik rechtshandig ben. Dat zag er wat houterig uit. En hij speelt op een andere positie in het veld. Ik was middenspeler, hij is passer-loper."

Wel heeft Tim al één van de prestaties van zijn vader in het volleybal weten te evenaren, vertelt de jongste. "In 1992 speelde hij voor het eerst in Italië. In dat eerste jaar promoveerde hij met zijn club naar de hoogste divisie. Bijna dertig jaar later promoveerde ik ook in mijn eerste jaar."

En Tim heeft ook al in zijn hoofd waarin hij zijn vader nog meer kan evenaren: olympisch kampioen worden. "Ik wil doen wat hij heeft gedaan met Oranje, maar dan met het Italiaanse team. Italië heeft nog nooit de Olympische Spelen gewonnen met volleybal. Een van de grootste kansen die ze hadden, was in 1996 tegen Nederland."

Eerste jaar op hoogste niveau

De eerste stappen naar olympisch succes heeft hij inmiddels gezet. Held junior staat dit seizoen voor het eerst onder contract bij een club uit de hoogste Italiaanse volleybalcompetitie en niet bij de minste: regerend clubwereldkampioen Perugia. Komende week is hij dan ook te bewonderen bij het WK voor clubteams.

Bovendien trainde hij afgelopen zomer voor het eerst mee met het nationale team van Italië. "Ik had niet verwacht dat alles in één keer op mijn pad zou komen", aldus Tim, die in zijn eerste jaar bij topclub Perugia vooral hoopt "te groeien als speler en persoon".

Goede service

Toch maakt hij al de nodige minuten bij zijn club. De Italiaan met Nederlands bloed wordt bijna elke set wel een keer het veld ingestuurd om te serveren. Dat is dan ook een van zijn sterke punten, volgens vader Henk Jan.

"Ik dacht dat ik wel redelijk objectief kon zijn, maar als vader wordt dat steeds moeilijker", vertelt hij lachend. "Tim heeft een goede service en kan goed aanvallen. Hij is iemand die het spelletje snapt. Hij houdt van hard trainen en heeft er ongelooflijk veel lol in. Dat vind ik het mooiste om te zien."

De twee praten logischerwijs veel over volleybal met elkaar en vader Henk Jan vertelt zijn zoon dan graag over zijn ervaringen. "Maar hij heeft me altijd gezegd dat hij zijn carrière heeft gehad en dat ik mijn eigen carrière moet maken", aldus Tim.

"Dankzij hem ben ik natuurlijk in aanraking gekomen met de sport en het is heel mooi dat mijn vader olympisch kampioen is, maar iedereen wil zijn eigen verhaal schrijven. Dus dat is het plan."