Zwoegen en zweten voor wereldrecord: Hoogland wil naam Pervis niet meer zien

Dat Jeffrey Hoogland de Koning van de Kilometer is, weet iedereen allang. De baanwielrenner werd op dat onderdeel namelijk al vier keer wereldkampioen. Toch staat het wereldrecord op de kilometer nog altijd op naam van de Fransman François Pervis.

Dat er ooit iemand is geweest die de afstand sneller heeft gereden dan hij, zat Hoogland niet lekker. En dus doet Hoogland vanavond om 21.00 uur in het Mexicaanse Aguascalientes een aanval op het wereldrecord dat sinds 2013 staat op 56,303.

Wekenlang stuwde hij 650 kilogram weg op de leg press, zweette hij zich te pletter op de hometrainer en hengstte hij met gewichten om zijn armspieren op te pompen. Dat alles om de naam Pervis voor altijd uit de geschiedenisboeken te rijden.

Enorme operatie

Het gezwoeg in het krachthonk was eigenlijk maar de helft van het werk voor Hoogland. De organisatie van zo'n recordpoging bleek namelijk een monsterklus.

Samen met zijn partner, baanwielrenster Shanne Braspennincx, moest Hoogland het zelf zien rond te krijgen. "Je moet een jury regelen, de tijdwaarneming, de startmachine, de baanhuur, accommodaties, hotels, het eten. Ik organiseer een soort wereldbeker, maar dan alleen voor mij."

En dan is het ook nog eens zo dat het hele circus zich niet afspeelt bij hem om de hoek in Apeldoorn. Nee, het moet allemaal gaan gebeuren in het Mexicaanse Aguascalientes.

De baan ligt daar op 1.800 meter boven de zeespiegel. Omdat de luchtweerstand daar heel laag is, worden renners minder afgeremd. Ook eerdere recordpogingen, waaronder die van Pervis, werden op hoogte afgewerkt in Mexico.

Is het gezwoeg en geregel het allemaal waard voor Hoogland? In zijn achterhoofd zit ook 'Parijs'. Op de Olympische Spelen van 2024 wil hij zijn grote rivaal Harrie Lavreysen op de keirin en de sprint verslaan. Een wereldrecord op de kilometer (geen olympische afstand) zou kunnen afleiden, maar ook een ultieme zet in de rug kunnen zijn.

Die heeft hij ook nodig, want Lavreysen was hem vaker dan lief is de baas. "Ik ben er heilig van overtuigd dat ik de potentie heb om Lavreysen straks te verslaan."

Gewoon rammen

De voorbereiding op een geslaagde aanval op het wereldrecord is bijna letterlijk hogere wiskunde. Hoogland trainde volgens een nauwgezet schema. De kleinste details waren van belang.

Maar uiteindelijk, vertelt hij, komt het straks op de baan vooral ook aan op ouderwets 'rammen'. Hij rijdt in Aguascalientes vier rondes van 250 meter en veel nadenken is er dan niet meer bij.

Hoogland: "Je moet de juiste balans vinden en dat is heel zwaar als je met een topsnelheid van 76 of 77 kilometer per uur in een tijdritpositie op de baan ligt. Je moet er op letten dat je de goede lijn aanhoudt, maar als je daar te veel mee bezig bent, ga je vanzelf weer minder trappen."

Dat "gewoon rammen" de crux is, klinkt misschien bijna amateuristisch, weet ook Hoogland. Maar het is niet anders. "Het blijft een extreem uitdagend onderdeel, dat ontzettend veel pijn kan doen. En je moet je er enorm op voorbereiden. Maar uiteindelijk moet je het stuur pakken, op je zadel gaan zitten en gaan."

Het feit dat een groot gedeelte van de voorbereiding zich in het krachthonk afspeelde, zegt veel. Toen Pervis in 2003 zijn wereldrecord neerzette, werd de kilometer op de baan totaal anders benaderd dan nu.

Toen was het een kwestie van souplesse, zo soepel en vlug mogelijk over de baan zweven. Tegenwoordig gaat het juist om brute kracht en wordt met een zware afstelling gereden. Hoogland weegt rond de 97 kilo, Pervis destijds rond de 86. De kilometer is een afstand voor krachtpatsers geworden.

Zenuwen

Vanavond moet het dus gebeuren voor Hoogland. Zenuwen voelt hij zeker, vooral omdat hij alle mensen die hem bij de recordpoging hebben geholpen niet teleur wil stellen.

Om iets over negen moet de naam Pervis vervangen zijn door Hoogland. Hij wil het record dusdanig verbeteren, dat dat jarenlang blijft staan. "Ik heb jarenlang naar de naam van Pervis gekeken, terwijl ík wereldkampioen was. Het is ook iets moois, zo'n record. Dat anderen je naam blijven zien, terwijl je zelf niet meer in de sport zit."